«Παιδεραστία και οικονομικά σκάνδαλα ανάγκασαν τον Πάπα σε παραίτηση»

Τη δική του εκδοχή για τους λόγους που οδήγησαν τον Πάπα Βενέδικτο σε παραίτηση από το ανώτερο Καθολικό αξίωμα έδωσε ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ με ανακοίνωσή του.

Στην ανακοίνωση χαρακτηρίζει «αναμενόμενη» την απόφαση του Πάπα αποδίδοντάς την στο βάρος των «αίσχιστων σκανδάλων παιδεραστίας» αλλά και του σκανδάλου «Vatileaks» που έχει στήσει το Βατικανό με εργολάβους και εταιρείες, με ξέπλυμα μαύρου χρήματος και πολλές παράνομες ενέργειες και στο οποίο εμπλέκονται είκοσι στελέχη του Βατικανού.

Ολόκληρο το κείμενο της ανακοίνωσης:

«Ἀναμενομένη μπορεῖ νά θεωρηθῆ ἡ παραίτησις τοῦ κατέχοντος ἀντικανονικῶς τόν πάνσεπτο πρεσβυγενῆ θρόνο τοῦ Πατριαρχείου τῆς παλαιᾶς Ρώμης Βενεδίκτου ΙΣΤ΄ κατά «κόσμο» Γιόζεφ Ἀλόϊς Ράτσινγκερ διότι κατά τήν σύντομο διάρκεια τῆς ἀντικανονικῆς του ἀρχηγεσίας στήν αἱρετική θρησκευτική κοινωνία τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ, ἐξέσπασαν τρομακτικά σκάνδαλα πού καθιστοῦσαν πλέον τήν διαχειρισή τους ἀδύνατο ἀπό τόν «κεκμηκότα» Βενέδικτο ΙΣΤ΄. Αὐτή ἄλλωστε εἶναι καί ἡ βασική αἰτία τῆς παραιτήσεως πού συζητεῖται εὑρέως τόσον ἐντός τοῦ Βατικανοῦ, ὅσον καί στά διεθνῆ φόρα.

Τό μεγαλύτερο πλῆγμα στή φήμη του τό δέχθηκε ὅταν ἄρχισε ὁ χορός τῶν ἀποκαλύψεων γιά τά εἰδεχθῆ καί αἴσχιστα σκάνδαλα παιδεραστίας τοῦ λεγομένου Ρωμαιοκαθολικοῦ «Κλήρου».

Καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τοῦ 2010 τό θέμα τῶν παιδεραστῶν Ρωμαιοκαθολικῶν «λειτουργῶν» πρωτοστατοῦσε στίς ἀποκαλύψεις τοῦ διεθνοῦς τύπου μέ πρωτιστεῦον τό γεγονός ὅτι ἐνεχόμενος στήν διαδικασία συγκάλυψης αὐτῶν τῶν βορβορωδῶν καί ἀπαισίων κακουργημάτων ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Βενέδικτος ΙΣΤ΄, ὅταν ὡς «Ἀρχιεπίσκοπος» Μονάχου εἶχε ἁπλῶς μεταθέσει τόν Ρωμαιοκαθολικό «ἱερέα» Πέτερ Χάλερμαν ἀπό τήν Ἔσση στό Μόναχο παρ’ ὅτι κατηγορεῖτο γιά παιδεραστία καί ὅταν κατεδικάσθη ὁ συγκεκριμένος ἐγκληματίας γιά βιασμό ἑνός παιδιοῦ τό 1986 συνέχισε τήν ἐγκληματική του δράση ἀνενόχλητος ἀπό τήν προϊσταμένη του «ἐκκλησιαστική» ἀρχή, τόν τότε Ἀρχιεπίσκοπο Μονάχου Ράτσινγκερ καί ἐτέθη σέ διαθεσιμότητα κατόπιν τοῦ τεραστίου θορύβου μόλις τό 2010.

Ἐπί τῶν ἡμερῶν του, ξέσπασε ἡ ὁμόθυμος ὀργή τῶν Ὀλλανδικοῦ καί Ἰρλανδικοῦ Κοινοβουλίων διά τίς χιλιάδες φρικώδη σκάνδαλα παιδεραστίας στίς χῶρες τους μέ ἀποκορύφωμα νά κλείση ἡ πρεσβεία τῆς Ἰρλανδίας στό Βατικανό σέ ἔνδειξη διαμαρτυρίας, ξεκίνησε παναυστραλιανή ἔρευνα τῆς ὁμοσπονδιακῆς κυβερνήσεως γιά σκάνδαλα παιδεραστίας στήν πέμπτη ἤπειρο καί «μακαριοποιήθηκε» ὁ προκάτοχός του Ἰωάννης Παῦλος ὁ Β΄ πού ἐπί τῶν ἡμερῶν του μεθοδικά συνεκαλύφθησαν ἑκατοντάδες χιλιάδες πράξεις παιδεραστίας Ρωμαιοκαθολικῶν «κληρικῶν» καθώς καί συνεχεῖς ἦταν οἱ ἀπολογίες στό διαδίκτυο τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν «καρδιναλίων καί ἀρχιεπισκόπων» στίς Η.Π.Α. καί ἑκατομμύρια τά δολλάρια τῶν ἀποζημιώσεων στά θύματα τῆς φρικώδους παιδεραστίας τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ «χριστιανικοῦ ἤθους».

Ταυτοχρόνως ἕνα ἄλλο τεράστιο σκάνδαλο πού ἄγγιξε προσωπικά τόν παραιτούμενο Βενέδικτο ΙΣΤ’ ἦταν τό σκάνδαλο Vatileaks κατά τό ὁποῖο εἴκοσι στελέχη τοῦ Βατικανοῦ καί ὁ προσωπικός του «μπάτλερ» διέρρευσαν πολλά διαβαθμισμένα ἔγγραφα ἀπό τό γραφεῖο του τά ὁποῖα ἀποτέλεσαν τό ὑλικό γιά τό βιβλίο τοῦ Τζιανουΐτσι Νούτσι «Τά μυστικά ἔγγραφα τοῦ Βενεδίκτου XVI» ὅπου ἀποκαλύπτεται πάρτυ ἑκατομμυρίων πού ἔχει στήσει τό Βατικανό μέ ἐργολάβους καί φιλικές ἑταιρεῖες, μέ ξέπλυμα μαύρου χρήματος καί πολλές παράνομες ἐνέργειες. Εἶναι ἐνδεικτικό τό γεγονός ὅτι τό Ἀμερικανικό Ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν προειδοποίησε ὅτι τό Βατικανό εἶναι «εὐάλωτο» στό ξέπλυμα βρώμικου χρήματος καί τό κατέταξε μαζί μέ τήν Ὑεμένη, τήν Ρουμανία καί τό Βιετνάμ.

Ἡ Κεντρική Τράπεζα τῆς Ἰταλίας Bank Italia συμπεριέλαβε τό IOR (ἰδιοκτησίας τοῦ Βατικανοῦ) στούς ἐξωκοινοτικούς χρηματοοικονομικούς ὁμίλους πού θά πρέπει νά ἐλέγχωνται μέ βάση τήν Νομοθεσία γιά τήν καταπολέμηση τῆς ἀνακύκλωσης βρώμικου χρήματος, τό δέ Βατικανό ἀπέσυρε τά κεφάλαιά του ἀπό 9 ἰταλικές τράπεζες γιά νά τά μεταφέρει στήν Γερμανία.

Ἡ ἰταλική δικαιοσύνη εἶχε δεσμεύσει τά ἑκατομμύρια Εὐρώ τοῦ IOR (ἰδιοκτησίας τοῦ Βατικανοῦ) πού ταξίδευαν χωρίς τίς νόμιμες διαδικασίες ἀπό τό θησαυροφυλάκιο τοῦ Βατικανοῦ στήν JP Morgan Frankfurt καί τήν Banca Fuccino ἐνῶ ἡ Τράπεζα Banco Artigiano εἶχε εἰδοποιήσει τίς εἰσαγγελικές ἀρχές ὅτι τό IOR (ἰδιοκτησίας τοῦ Βατικανοῦ) εἶχε ζητήσει τήν πραγματοποίηση δύο τραπεζικῶν συναλλαγῶν ἀποφεύγοντας τίς νόμιμες διαδικασίες.

Σύμφωνα δέ μέ τήν Ἀπόφαση τοῦ Δικαστηρίου τῆς Ρώμης τό 2010 ἡ Cosa Nostra (Ἰταλική μαφία) εἶχε μεγάλες καταθέσεις στό IOR (ἰδιοκτησίας τοῦ Βατικανοῦ) καί στήν Banco Ambrosiano τοῦ Βατικανοῦ.

Τό IOR (ἰδιοκτησίας τοῦ Βατικανοῦ) φυλάσσει τά οἰκονομικά μυστικά τοῦ Βατικανοῦ στόν φορολογικό παράδεισο τῶν νήσων Kaiman τῆς Καραϊβικῆς καί ἡ Κεντρική Τράπεζα τοῦ Βατικανοῦ APSA εἶχε πάρει τό πράσινο φῶς γιά τήν ἔκδοση κερμάτων σέ Εὐρώ παρά τό ὅτι δέν παρέχει κανένα ἐχέγγυο διαφάνειας μέ ἀποτέλεσμα τίς ἔντονες διαμαρτυρίες τῶν ἁρμοδίων δικαστικῶν ἀρχῶν τῆς Ἰταλίας.

Ὅλα αὐτά ἦτο δυνατόν ποτέ νά τά σηκώσουν οἱ γεροντικοί ὦμοι τοῦ ὀγδονταπεντάχρονου ἐνοίκου τοῦ Βατικανοῦ; Ἀλλά αὐτά εἶναι τά ὀψώνια τῆς σχάσεως ἀπό τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀπόδειξις πληρεστάτη γιά τό διαρκές ἔγκλημα τῆς βαναύσου καθυβρίσεως καί ἀρνήσεως τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀπό τήν Ρωμαιοκαθολική θρησκευτική κοινωνία εἶναι ἡ urbi et orbi περιφρόνησις τοῦ ΙΓ΄ ἱεροῦ κανόνος τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει τό ἔτος 680 Ἁγίας ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου πού ρητῶς ἀπαγορεύει «ἐν τῇ Ρωμαίων Ἐκκλησία» τήν γενική ἀγαμία τοῦ κλήρου στοιχοῦσα στόν μακάριο λόγο τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου «οὐ πάντες χωροῦσι τόν λόγον τοῦτο ἀλλ’ οἷς δέδοται» (Ματθ. ιθ΄11) μέ πρόδηλο ἀποτέλεσμα τά χιλιάδες ἐγκλήματα παιδεραστίας.

Ὅσον ἀφορᾶ δέ στήν δῆθεν φιλορθόδοξη στάσι τοῦ ἀπερχομένου ἡγέτου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς αἱρετικῆς κοινωνίας ἀρνητική ἀπόδειξι παρέχουν ἡ κατάρρευσι τοῦ διεξαγομένου θεολογικοῦ διαλόγου μέ τά φληναφήματα περί δῆθεν Πετρείου δόγματος, ἐξ αἰτίας τῆς ἀμεταμελήτου ἐμμονῆς του στήν κακοδοξία, τήν στρέβλωση τῆς ἀποστολικοπαραδότου ἀληθείας καί τήν αἵρεση ἀλλά καί ἡ «ὀνομασία» στίς 25/5/2008 ψευδεπισκόπου τῶν Οὐνιτῶν τῆς Ἑλλάδος τοῦ «Καρακοβίας» κ. Δημητρίου Σαλάχα καί νῦν «Γρατιανουπόλεως» καθώς καί ἡ κατόπιν δικῶν του παρεμβάσεων στόν προκάτοχόν του ὡς Πρόεδρος τῆς ἁρμοδίας ἐπιτροπῆς γιά τήν «καθαρότητα τοῦ δόγματος» ἀναίρεσι τῆς συμφώνου ὑπογραφῆς τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν ἐκπροσώπων στόν διεξαγόμενο θεολογικό διάλογο διά τήν καταδίκη τῆς Οὐνίας στό περιώνυμο κείμενο τοῦ Freising. Ταπεινῶς εὐχόμεθα ὁ Θεός νά τοῦ χαρίση μετάνοια καί ἀνάνηψη».