Την τελευταία της πνοή άφησε τις προηγούμενες ημέρες η σύζυγος του γνωστού αθλητικογράφου, Χρήστου Σωτηρακόπουλου, με αποτέλεσμα να βυθιστεί στο πένθος τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του, καθώς με την εκλιπούσα είχε έναν γιο και μία κόρη.

Η Άντζελα Σωτηρακοπούλου που είχε αφήσει τη γενέτειρά της, το Λίβερπουλ, για να ζήσει στο πλευρό του δημοφιλούς sportscaster (είχαν παντρευτεί το 1987) αντιμετώπιζε χρόνια προβλήματα υγείας. Πριν από τρεις εβδομάδες υποβλήθηκε σε επέμβαση, αλλά κατά τη νοσηλεία της, τα χρόνια προβλήματα που αντιμετώπιζε, επιβάρυναν την κατάστασή της με αποτέλεσμα να καταλήξει.

Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος μίλησε στον αέρα του Σπορ FM, τον ραδιοφωνικό σταθμό με τον οποίον έχει συνδέσει το όνομά του, για το θλιβερό γεγονός και -μεταξύ άλλων- επιβεβαίωσε τα προβλήματα υγείας της συζύγου του, ενώ ευχαρίστησε και το ιατρικό προσωπικό που την φρόντισε όλο αυτό το διάστημα.

Μάλιστα, ο γνωστός αθλητικογράφος εξέφρασε το παράπονό του για το γεγονός ότι η ίδια επιθυμούσε να γίνει καύση της σορού της, αλλά αυτό δεν μπορεί να το κάνει στην Ελλάδα.

Επίσης, τόνισε πως «είναι πάρα πολύ σημαντικό τη ζωή να τη ζεις» και πρόσθεσε πως, «όπως είχε πει κάποτε ένας φιλόσοφος “στο σκάκι και ο βασιλιάς και το πιόνι, στο τέλος στο ίδιο κουτί μπαίνουν”».

Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος ανέβασε και ένα ποστ στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, με το οποίο αναφέρεται στις στιγμές που έζησε με τη σύζυγό του, για το γεγονός πως απέκτησαν και μεγάλωσαν μαζί τα δύο παιδιά τους, ενώ ευχαρίστησε -και από εκεί- το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, για να ξεκαθαρίσει ότι «έδωσαν τεράστια μάχη αλλά τα μικρόβια παραμονεύουν παντού».

Αναλυτικά το ποστ:

«Επέλεξε να δώσει τη μάχη της όρθια και έπεσε όπως ταίριαζε στον επίμονο χαρακτήρα της… κατάφερε στο παρελθόν να δραπετεύσει δυο φορές από του χάρου τα δόντια αλλά τούτη της φύλαξε καρτέρι… μου χάρισε τον Ρομπερτ και την Χριστίνα που ήταν για εκείνη όλη η ζωή της… τα μάτια τους και τα πρόσωπα τους μου υπενθυμίζουν πως κάποια μέρα, κάποτε, δυο άγνωστοι συναντήθηκαν, αγαπήθηκαν,αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους in sickness and in health… γέλασαν, έκλαψαν μάλωσαν,προσπάθησαν πολύ και δημιούργησαν μαζί… και έφεραν στον κόσμο δυο ζωές… πρόλαβε να τα δει να σπουδάζουν, να δουλεύουν… να γίνονται σωστοί άνθρωποι πάνω σε αρχές που έδωσε η ίδια, γιατί οι μητέρες είναι οι τεχνικοί διευθυντές μέσα σε κάθε σπίτι και εκείνες διαμορφώνουν τον χαρακτήρα των παιδιών… ένα ευχαριστώ από καρδιάς σε όλες και όλους για τα αμέτρητα μηνύματα συμπαράστασης, το εκτιμάμε όλοι μας από τα βάθη της καρδιάς… και κάτι συμπληρωματικό γιατί είναι άδικο να υπάρχει οποιαδήποτε υπόνοια ιατρικής παράλειψης, οι γιατροί και οι νοσηλευτές έδωσαν τεράστια μάχη αλλά τα μικρόβια παραμονεύουν παντού και αν βρουν ευάλωτο οργανισμό επιτίθενται… τους ευχαριστώ όλους για την προσπάθεια και την φροντίδα που είχε έως το τέλος …

R.I.P.Angela… we laughed, we cried, we fell in love, we got hurt, we got sad, we got happy, but more importantly, we lived our lives…».