Το «επίσημο», από αστρονομικής άποψης, ντεμπούτο της θα το κάνει σε λίγες μέρες, στις 20 του μήνα. Ατύπως όμως, είναι ήδη εδώ.
Δεν κοιτά ημερολόγια κι άλλα ανθρώπινα κατασκευάσματα. Δίνει ήδη το «παρών» στις ολάνθιστες αμυγδαλιές, που εκπλήσσουν ευχάριστα τον βιαστικό διαβάτη στο μουντό τοπίο της Αθήνας ή προσθέτουν την αφοπλιστικά όμορφη πινελιά τους στα προάστια της πόλης που το πράσινο δεν σπανίζει τόσο. Γεμάτες λουλούδια στα γυμνά μέχρι πριν λίγες μέρες κλαδιά τους, οι αμυγδαλιές είναι οι πρώτες που το «φωνάζουν»: Ήρθε η άνοιξη.
Ο ήπιος καιρός και ο ήλιος σηματοδοτούν το τέλος της βαρυχειμωνιάς κι επιτρέπουν να μπει, έστω από τη χαραμάδα, η προσδοκία του, μακρινού ακόμα, καλοκαιριού. Τι κι αν ο καιρός ξαναγίνει χειμωνιάτικος, τι κι αν υπάρχουν ακόμα μέρη ντυμένα στα λευκά; Η πιο ξέφρενη εποχή του χρόνου, το κρεσέντο της αέναης αναγέννησης, έχει ήδη δώσει το στίγμα της: «κι όπως θα μας φυσάει ο ανοιξιάτικος αέρας, μπορεί να φανταστούμε κιόλας πως θα πετάξουμε» (Γιάννης Ρίτσος, Η Σονάτα του Σεληνόφωτος).
