Μπροστά στο δίλημμα, να αφήσουν τη χώρα και να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό ή να παραμείνουν εδώ και να παλέψουν ώστε να οικοδομήσουν μία καλύτερη πατρίδα, βρίσκονται όλο και περισσότεροι νέοι Έλληνες.

Η κλιμάκωση της οικονομικής κρίσης και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας ποδοπατούν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες των νέων ανθρώπων, που οι περισσότεροι, μάλιστα, εξ’ αυτών διαθέτουν πτυχία, μεταπτυχιακά και ξένες γλώσσες.

Από τη μία η μετανάστευση φαντάζει μονόδρομος, καθώς η ανεργία για εργαζόμενους από 18-28 αγγίζει το 50%. «Το ζητούμενο σήμερα δεν είναι τι δουλειά θα βρεις, αλλά αν θα βρεις δουλειά», αναφέρουν πολλοί νέοι. Βλέπουν στη σημερινή Ελλάδα μία χώρα αφιλόξενη, μίζερη, με ελάχιστες ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης.

Τα συναισθήματα της απογοήτευσης και της θλίψης είναι κυρίαρχα. Χειρότερο όλων είναι το γεγονός ότι δεν βλέπουν να υπάρχει κάποια προοπτική βελτίωσης στο άμεσο μέλλον. Σε όλες τις μετρήσεις κοινής γνώμης η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι η φετινή χρονιά θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη. «Κάθε πέρυσι και καλύτερα», είναι οι λέξεις που βγαίνουν από τα χείλη των περισσότερων.

Ο αριθμός των νέων ανθρώπων που αφήνουν την Ελλάδα, ώστε να κυνηγήσουν τα όνειρα τους στο εξωτερικό, αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς. Ακόμη περισσότεροι είναι αυτοί που σχεδιάζουν να φύγουν στο άμεσο μέλλον.

Γνωρίζουν ότι όπου και αν πάνε δεν θα είναι όλα ρόδινα, αλλά τουλάχιστον θα υπάρχουν κάποιες καλύτερες προοπτικές. Η σημερινή Ελλάδα θυμίζει τη χώρα της ραγδαίας μετανάστευσης, αμέσως μετά τον πόλεμο. Υπάρχει, βέβαια, μία στοιχειώδη διαφορά με εκείνη την εποχή: κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1940 και 1950, στο εξωτερικό έφευγαν κυρίως ανειδίκευτοι εργάτες.

Σήμερα φεύγουν επιστήμονες: γιατροί, μηχανικοί, προγραμματιστές, οικονομολόγοι, φυσικοί. Η Ελλάδα πλέον στέλνει στο εξωτερικό όχι εργατικά χέρια, αλλά τα μυαλά της. Κάτι που θα κάνει ακόμη δυσκολότερη την ανοικοδόμηση της χώρας.

Από την άλλη υπάρχει και μία μικρή μάζα που επιμένει ελληνικά. Πιστεύουν ότι πρέπει να μείνουν εδώ και να παλέψουν. Θέλουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους για να δημιουργήσουν μία καλύτερη κοινωνία και μία σύγχρονη χώρα.

«Μέσα από τις κρίσεις αναδύονται νέες ευκαιρίες και αλλάζει η καθεστηκυία τάξη», υποστηρίζουν γεμάτοι αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα. Γνωρίζουν ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα.

Ωστόσο, δεν θα παρατήσουν εύκολα τα όπλα και θα συνεχίσουν να ονειρεύονται, να παλεύουν και να ελπίζουν. Η απόφαση να μείνουν στην Ελλάδα είναι το ίδιο δύσκολη με το να αφήσουν τη χώρα. Παρόλα αυτά επιμένουν. «Η Ελλάδα του αύριο δεν θα είναι ίδια με τη σημερινή.

Η μιζέρια θα δώσει τη θέση της στην αισιοδοξία και η απογοήτευση θα αντικατασταθεί από την ελπίδα. Αρκεί να το πιστέψουμε», τονίζουν οι υποστηρικτές του «Μένουμε Ελλάδα».

Σε κάθε περίπτωση η οποιαδήποτε απόφαση δεν είναι εύκολη. Οι σημερινοί νέοι καλούνται να υιοθετήσουν μία από τις δύο ρήσεις: «Όπου γης και πατρίς» ή «παπούτσια από τον τόπο σου και ας είναι μπαλωμένα».