Στο Κλειδί Ημαθίας, οι κάτοικοι περιμένουν την άνοιξη με την πρώτη φτερωτή έλευση των πελαργών. Ιδιαίτερα περήφανοι για το γεγονός ότι οι πελαργοί «προτιμούν» το χωριό τους, το αποκαλούν «Το χωριό των πελαργών», και ανυπομονούν κάθε χρόνο, να γεμίσουν οι φωλιές που κατασκευάζουν στους στύλους της ΔΕΗ.
Μάλιστα, έχουν ονομάσει και έναν πελαργό «Παντελή» και με… πλακέτα που τοποθέτησαν στη φωλιά του, περιμένουν κάθε χρόνο για να τον «φιλοξενήσουν»!
«Το ιδιαίτερο γεγονός στο Κλειδί είναι ότι πρόκειται για ένα μικρό χωριό, με αναλογικά, πολλές πελαργοφωλιές», εξηγεί στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Εύα Κατράνα, βιολόγος στο Φορέα Διαχείρισης Δέλτα Αξιού-Λουδία- Αλιάκμονα που παρακολουθεί τα τελευταία 10 χρόνια τους πληθυσμούς των πελαργών. «Το Αιγίνιο Πιερίας επίσης», προσθέτει, «είναι ένα μέρος με πάρα πολλές πελαργοφωλιές, ενώ και οι δυο περιοχές επιλέγονται από τα πουλιά γιατί βρίσκονται κοντά στον Αλιάκμονα όπου βρίσκουν τροφή».
«Κατασκευάσαμε και συντηρήσαμε για φέτος, με τη συνεργασία της ΔΕΗ, 30 φωλιές και περιμένουμε να δούνε πόσες απ’ αυτές θα κατοικηθούν» λέει από την πλευρά του, ο πρόεδρος της κοινότητας Κλειδιού Ημαθίας Χαράλαμπος Τσολάκης.
Να σημειωθεί ότι οι φωλιές δεν τοποθετήθηκαν τυχαία πάνω στους στύλους αλλά μετά από μέτρηση της ΔΕΗ των μαγνητικών πεδίων, αφού οι πελαργοί δεν πηγαίνουν να φτιάξουν τη φωλιά τους σε περιοχή με υψηλά μαγνητικά πεδία.
«Ήδη, οι πελαργοί έχουν ξεκινήσει να έρχονται στο χωριό και να κατοικούν τις φωλιές. Περιμένουμε και τον “Παντελή”, τον πελαργό που έρχεται από το 2015 στην ίδια φωλιά, στην οποία μάλιστα βάλαμε και μεταλλική ταμπέλα με το όνομά του», τονίζει ο κ. Τσολάκης καταδεικνύοντας έτσι την αγάπη των κατοίκων γι’ αυτά τα πουλιά. Για τον ίδιο ωστόσο, είναι πολύ σημαντική και η συνεργασία με τη ΔΕΗ καθώς, ειδοποιείται πολλές φορές συνεργείο για τον απεγκλωβισμό των πουλιών ή για θανάτους από ηλεκτροπληξία των πελαργών στα καλώδια υψηλής τάσης.
Όσο για το αν σκοπεύουν να φτιάξουν και άλλες φωλιές, ο κ. Τσολάκης είναι αφοπλιστικός: «Το χωριό μας έχει 1.700 κατοίκους και πολλούς στύλους… ακόμα για τους φτερωτούς μας επισκέπτες».
