Πριν από 21 χρόνια το πολεμικό πλοίο «Αδρίας», μία από τις φρεγάτες του στόλου, κλήθηκε να μεταβεί στα Ίμια έτοιμη να συνδράμει σε πιθανό θερμό επεισόδιο ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία.

Ο τότε κυβερνήτης, ναύαρχος ε.α. Γιάννης Εγκολφόπουλος και οι ναύτες του «Αδρίας», περιέγραψαν στο «Πρώτο Θέμα» τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησαν τη νύχτα των Ιμίων. Μίλησαν για τη θλίψη όταν κατέπεσε το ελικόπτερο με τους τρεις αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού, την οργή τους όταν πήραν τον δρόμο της επιστροφής, τονίζοντας ότι εάν ακολουθούσε σύγκρουση, χάρη στο υψηλό τους ηθικό και τη μεγάλη αίσθηση πατριωτικού χρέους η ελληνική επικράτηση θα ήταν βέβαιη.

Την Τρίτη 30 Ιανουαρίου 1996, στις 11 το πρωί δίνεται εντολή για απόπλου του στόλου. Ανάμεσα στα πολεμικά πλοία που εξέρχονται από τον ναύσταθμο της Σαλαμίνας ήταν και η φρεγάτα «Αδρίας». Ο τότε κυβερνήτης, ναύαρχος ε.α. Γιάννης Εγκολφόπουλος θυμάται: «Το σήμα του αρχηγού ΓΕΝ Ιωάννη Στάγκα έλεγε πως έπρεπε να αποπλεύσουμε άμεσα από τον ναύσταθμο της Σαλαμίνας, έχοντας πλέον το ΟΚ για τη χρήση όπλων. Έλεγε το σήμα: “Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι εάν χρειαστεί όλοι σας θα φανείτε αντάξιοι της ενδόξου ιστορίας του Πολεμικού Ναυτικού. Καλή τύχη και ο Θεός μαζί σας”. Δεν ήταν εύκολες οι στιγμές, αλλά ο ενθουσιασμός όλων ήταν μεγάλος. Βγαίναμε στο Αιγαίο με την αίσθηση πως θα έπρεπε να τελειώσουμε επιτέλους με τα καμώματα των Τούρκων. Όλοι μας είχαμε πλήρη αίσθηση του καθήκοντος ότι πάμε να εκπληρώσουμε το χρέος στην πατρίδα».

«Αν και έχουν περάσει 21 χρόνια από τότε, τα λόγια του κυβερνήτη Εγκολφόπουλου είναι ακόμη στα αυτιά μου. “Παιδιά η πατρίδα σας καλεί να κάνετε το καθήκον σας. Εύχομαι ο Άγιος Νικόλαος να είναι στην πλώρη και η Παναγιά μαζί μας”, ακούσαμε να λέει με τη στιβαρή φωνή του στα μεγάφωνα, ζητώντας μας να εφαρμόσουμε όσα είχαμε μάθει τους προηγούμενους μήνες στην εκπαίδευση», λέει ο κ. Στράτος Κοκκαλάς, ναύτης – ηλεκτροτεχνίτης το 1996 στο «Αδρίας». «Ήμασταν σαν μια γροθιά όλοι. Γνωριζόμασταν καλά, ταξιδεύαμε μαζί μήνες και όλοι ήμασταν ψυχωμένοι».

«Ήρθαμε αντιμέτωποι με πρωτόγνωρη κατάσταση λίγο πριν από τη στρατιωτική σύγκρουση. Ήμασταν πλέον με το δάχτυλο στη σκανδάλη, ακούγοντας συνεχώς στα μεγάφωνα την προειδοποίηση: “Το παρόν δεν είναι γυμνάσιο”. Τότε συνειδητοποιήσαμε όλοι μας πόσο κοντά ήμασταν στον πόλεμο», περιγράφει ο Γιώργος Καλλίνης, ναύτης – καμαρώτος στη φρεγάτα το 1996.

«Επικρατούσε σιγή. (…) Ήταν ώρες αγωνίας. (…) Δεν θέλαμε μόνο να πολεμήσουμε αλλά να γυρίσουμε στα σπίτια μας νικητές και υπερήφανοι», λέει.

Όλοι τους συμφωνούν ότι η χειρότερη στιγμή ήταν όταν πληροφορήθηκαν την πτώση του ελικοπτέρου του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού που είχε εντοπίσει του τούρκους καταδρομείς. Το ελικόπτερο κατέρρευσε μεταξύ των βραχονησίδων Πίττα και Καλόλιμνος την ώρα που επέστρεφε στη φρεγάτα «Ναυαρίνο».

Όσο για το τι θα γινόταν εάν εξελισσόταν ένα θερμό επεισόδιο, ο Γιάννης Εγκολφόπουλος λέει: «Βρισκόμασταν σε πλεονεκτική κατάσταση και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας. Τους είχαμε στη μέση γύρω από τα Ίμια. Θα βαράγαμε και θα πηγαίνανε στον πάτο. Είτε το ήθελαν, είτε όχι. Αλλά θα χάναμε και κόσμο. Αυτή είναι η αλήθεια. Αλλά θα είχε ξεκαθαρίσει η κατάσταση και θα τελειώναμε με τους Τούρκους για τα επόμενα 100 χρόνια».