Τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες τα αρμόδια όργανα θα πρέπει να προχωρούν στη κατεδάφιση αυθαίρετων κτισμάτων μέσα σε δάση ή αναδασωτέες εκτάσεις, θέτει το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) με απόφασή του και παράλληλα επισημαίνει πως το «ξήλωμα» τέτοιων κατασκευών εντός δασών αποτελεί δέσμια υποχρέωση της Διοίκησης.
Επικυρώνοντας απόφαση με την οποία δόθηκε το «πράσινο φως» για κατεδάφιση αυθαίρετων κτισμάτων σε δημόσια έκταση στην Αττική 350 τετραγωνικών μέτρων, το ΣτΕ αποφαίνεται καταρχάς πως η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να προχωρά στην κατεδάφιση αυθαίρετων κτισμάτων σε δάση, δασικές εκτάσεις και αναδασωτέες περιοχές, αφού προηγουμένως όμως έχει κληθεί σε ακρόαση ο ενδιαφερόμενος.
Κατά τους ανώτατους δικαστές μάλιστα για να προχωρήσει η κατεδάφιση αυθαίρετων δεν χρειάζεται να έχει καταρτιστεί δασολόγιο ή δασικός χάρτης ώστε να είναι νόμιμη και η απομάκρυνση των κτισμάτων αυτών.
Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ η πράξη κατεδάφισης είναι πραγματοπαγής, αφορά δηλαδή τα κτίσματα κι όχι τον ιδιοκτήτη των κτισμάτων. Με απλά λόγια, το κύρος των πράξεων της κατεδάφισης, δεν επηρεάζεται όταν μνημονεύεται ως ιδιοκτήτης κάποιος που δεν έχει το σχετικό νομικό δεσμό με τις κατασκευές (συγγενικό πρόσωπο του πραγματικού ιδιοκτήτη).
Υπό τα δεδομένα αυτά, το ΣτΕ δεν έκανε δεκτή αίτηση που είχε κατατεθεί για ανατροπή απόφασης του γενικού γραμματέα Περιφέρειας Αττικής με την οποία διατάχθηκε το 2007 η κατεδάφιση αυθαίρετων κατασκευών σε δημόσια δασική έκταση 350 τετραγωνικών μέτρων στην Αττική.
Η συγκεκριμένη έκταση είχε κηρυχτεί αναδασωτέα το 2005 και οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες τους στα τέλη της δεκαετίας του ’80 -προχώρησαν σύμφωνα με έκθεση αυτοψίας- σε κατάληψη και αλλαγή χρήσης της έκτασης κατασκευάζοντας οικία 116 τ.μ με περίφραξη και τσιμεντόστρωση πάρκινγκ.
Αξίζει να σημειωθεί πως από αεροφωτογραφίες πρόεκυπτε ότι το διάστημα 1937 έως 1962 η συγκεκριμένη έκταση ήταν δασική και αργότερα άρχισε να απομακρύνεται η βλάστηση με εμφάνιση των πρώτων κατασκευών στις αρχές του ’90.
