Το «τελευταίο αντίο» είπαν από τις 11:00 το πρωί στο αίθριο του δημαρχιακού μεγάρου της Θεσσαλονίκης συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες του πρώην δήμαρχου, επιχειρηματία και οινολόγου, Γιάννη Μπουτάρη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το περασμένο Σάββατο σε ηλικία 82 ετών.
Πλήθος κόσμου από διαφορετικούς χώρους αποχαιρέτησε τον άνθρωπο που επί εννέα χρόνια βρέθηκε στην καρέκλα του δημάρχου Θεσσαλονίκης, που τόλμησε επιχειρηματικά, που δημιούργησε τον «Αρκτούρο», που προσέφερε οικονομικά στην ομάδα μπάσκετ του Άρη, που έστειλε μήνυμα ελπίδας σε όσους αντιμετώπιζαν προβλήματα αλκοολισμού. «Έζησες, πρόσφερες, είμαστε βαθιά ευγνώμονες», έγραψαν στο βιβλίο συλλυπητηρίων.
Άνθρωποι από όλη τη χώρα και το εξωτερικό που ήρθαν για το τελευταίο ταξίδι του Γιάννη Μπουτάρη εξέφρασαν τα θερμά τους συλλυπητήρια και την αγάπη τους προς το πρόσωπό του. Ένιωσαν την ανάγκη να εκφραστούν, γράφοντας «Συγγνώμη δήμαρχε, ήσουν πολύ μεγαλύτερος από την πόλη σου» και τον ευχαριστούν για τη «μαγκιά, την αρχοντιά και το όραμα του» για τη Θεσσαλονίκη.
Ακολούθησε η πολιτική κηδεία του Γιάννη Μπουτάρη. Στη συνέχεια, η σορός του θα αποτεφρωθεί – επιλογή που είχε κάνει ο ίδιος εν ζωή.
Στην πολιτική του κηδεία παρίστανται η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, και ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, που απηύθυναν ομιλίες, ενώ το παρών δίνει και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, Νίκος Ανδρουλάκης.
«Αποχαιρετώ σήμερα έναν ευαίσθητο και χαρισματικό άνθρωπο, έναν σπάνιο οραματιστή, έναν καλό φίλο», τόνισε συγκινημένη η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην ομιλία που απηύθυνε στην πολιτική κηδεία του Γιάννη Μπουτάρη και σημείωσε ότι «οι τολμηρές πρωτοβουλίες που πήρε κατά τη δημαρχία του, πάντα προσβλέποντας σε συνθέσεις και όχι διαχωρισμούς, κατέστησαν την Θεσσαλονίκη διεθνώς αναγνωρίσιμη».
«Ο Γιάννης Μπουτάρης υπήρξε, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ένας αμπελουργός, που με τις ιδέες και το έργο του μετέτρεπε όλους τους τόπους απ’ όπου πέρασε σε εύφορη γη κι έκανε να καρποφορούν όλα τα πράγματα με τα οποία καταπιάστηκε», είπε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πρόσθεσε: «Εισήλθε στον δημόσιο βίο σαν ένας ούριος άνεμος, που φύσηξε πάνω από την πόλη παίρνοντας μακριά την εσωστρέφεια, διαλύοντας τις προκαταλήψεις, καταργώντας τη σιωπή. Οι τολμηρές πρωτοβουλίες που πήρε κατά τη δημαρχία του, πάντα προσβλέποντας σε συνθέσεις και όχι διαχωρισμούς, κατέστησαν την Θεσσαλονίκη διεθνώς αναγνωρίσιμη.
Τρυφερός, αυθεντικός, γήινος και οικείος, αγαπήθηκε πολύ από τους συνεργάτες του. Ήταν ο κυρ-Γιάννης, μια πατρική φιγούρα, μια φιλική μορφή, πάντοτε πρόθυμος να συμβουλέψει και να συνδράμει, πάντοτε ικανός να εμπνεύσει με το παράδειγμά του. Η ελληνική οινοποιία, η Νάουσα, το Γιαννακοχώρι, το Νυμφαίο, η Θεσσαλονίκη, του οφείλουν πολλά. Το περιβάλλον, η άγρια πανίδα, η βιοποικιλότητα, άλλα τόσα. Όσοι εργάστηκαν κοντά του, όσοι απόλαυσαν τη φιλία του, ακόμα και όσοι τον αμφισβήτησαν, πάντοτε θα θυμούνται μια γοητευτική προσωπικότητα, με ευρύτητα πνεύματος, ακεραιότητα και ηθική τόλμη. Καλό σου ταξίδι!».
Μητσοτάκης: «Συχνά βρεθήκαμε απέναντι μείναμε όμως πάντα στην ίδια όχθη του διαλόγου
Στον επικήδειό του για τον Γιάννη Μπουτάρη ο πρωθυπουργός ανέφερε: «Αποχαιρετούμε σήμερα τον Γιάννη Μπουτάρη, έναν ζεστό άνθρωπο έναν σπουδαίο οραματιστή έναν αιρετικό της εποχής μας όχι με δάκρυα αλλά με χαμόγελα όπως είμαι σίγουρος ότι θα το ήθελε κι εκείνος.
Τιμούμε έτσι τη μακρά διαδρομή του που δεν είναι τίποτε άλλο από μια απόδειξη της διαρκούς αναζήτησης της δύναμης που κρύβει η θέληση και του αποτελέσματος που φέρνει η αφοσίωση. Του απευθύνω το ύστατο χαίρε ως φίλος και τολμώ να πω ως θαυμαστής γιατί αν και συχνά βρεθήκαμε απέναντι μείναμε πάντα στην ίδια όχθη του διαλόγου.
Μέτρο της δημοκρατίας και του πολιτισμού δεν είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε αυτούς που συμφωνούν μαζί μας αλλά η στάση μας σε όσους διαφωνούν μαζί μας και ενίοτε μας προκαλούν με την καλή έννοια. Και ο κυρ Γιάννης ήξερε να προκαλεί καλύτερα από τον καθένα. Γεννημένος εδώ στην Θεσσαλονίκη το 1942 μεγάλωσε σε μια περίοδο που η πατρίδα [πάλευε να επουλώσει τις πληγές του εμφυλίου.
Γι αυτό και η φωνή του έβγαινε μέσα από την ίδια του την ζωή όταν μιλούσε για συμφιλίωση. Το ίδιο και όταν αποφάσιζε να αποκαταστήσει την εθνική μνήμη δίνοντας στην εβραϊκή κοινότητα της πόλης την θέση που της αξίζει. Όπως και όταν θέλησε να δώσει την δικιά του πνοή στα κοινά ως δήμαρχος. Όλοι ξέρουμε την διαδρομή του και σκέφτομαι αυτό που αισθανόμουν κάθε φορά που τον συναντούσα. Ότι ο Γιάννης Μπουτάρης με τον τρόπο του ενσωμάτωνε την παράδοση στην σύγχρονη εξέλιξη όχι μόνο ως επιχειρηματίας αλλά και ως άνθρωπος. Υπήρξε ταυτόχρονα και βλάχος όπως έλεγε και κοσμοπολίτης σαλονικιός και ευρωπαίος, υπήρξε ένας οικολόγος μπροστά από την εποχή του αλλά και ένας αιώνιος έφηβος με σκουλαρίκι. Αυτές οι πολλές ταυτότητες στο ίδιο πρόσωπο δίνουν την ιδανική απάντηση σε όσους ανησυχούν για τις δήθεν απειλές της πολυπολιτισμικότητας για τις παλιές αξίες που τάχα χάνονται ή για τον πατριωτισμό και τον περιορίζουν στο μίσος προς τους άλλους αντί να τον ανοίγουν στην αγάπη για την Ελλάδα.
Το Γιαννακοχώρι έγινε η πρωτεύουσα της αληθινής σύνθεσης. Αυτός είναι και ο λόγος που τον αποκαλώ ευπατρίδη της καθημερινότητας έχοντας στο μυαλό μου όλες τις αρχές που ο Γιάννης τις μετουσίωνε σε αρχές της εποχής μας. Έτσι άλλωστε μπόρεσε να συνομιλήσει όσο λίγοι με τους νέους όταν μάλιστα αυτές είχαν την βαθιά σφραγίδα της δικής του νικηφόρας αναμέτρησης με τους προσωπικούς του δαίμονες. Ένα μέτωπο και μια πτυχή του βίου του που αξίζουν τον παντοτινό σεβασμό όλων. Η υπερβολή είναι ύβρις έλεγε και ξανάλεγε και ο μόνος δρόμος για την λύτρωση περνά μέσα από την ταπείνωση. Είναι ότι αυτά τα λόγια δεν ακούστηκαν ποτέ ως στεγνή συμβουλή αλλά είναι μια μεταφορά εμπειρίας με το βάρος και την εμβέλεια μιας εξομολόγησης για την τρωτότητα ως πηγή δύναμης.
Γνωρίζω καλά ότι απεχθανόταν τον όρο πρότυπο επιμένοντας ότι κανείς δεν ήθελε να του μοιάσει. Κι όμως, αποτέλεσε πρότυπο όχι μόνο για όσα πέτυχε στο επιχειρείν και την πολιτική αλλά και γιατί ενσάρκωνε την Θεσσαλονίκη την Ελλάδα της τόλμης και της αυτοπεποίθησης προσφέροντας στην κοινωνία ένα άρωμα έντονο και ξεχωριστό και μια γεύση ακόμα πιο δυνατή από τα κρασιά του. Καλό ταξίδι φίλε Γιάννη όλοι σε αποχαιρετούμε με σεβασμό και ευγνωμοσύνη».
Πτυχιούχος χημικός του ΑΠΘ, διπλωματούχος οινολόγος, ασχολήθηκε για χρόνια με τα κρασιά και εξελέγη ως ο 60ός δήμαρχος Θεσσαλονίκης το 2010, για δύο διαδοχικές θητείες, έως το 2019. Υπήρξε πρόεδρος του Μουσείου Ολοκαυτώματος της Ελλάδας, ιδρυτικό μέλος του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και του Κέντρου Υποστήριξης Εξαρτημένων «Όασις», καθώς και ιδρυτής του «Αρκτούρου». Τιμήθηκε με πολλές διεθνείς και εθνικές διακρίσεις.
