Η μαραθωνοδρόμος Μαρία Πολύζου κάθισε στον καναπέ του Στούντιο 4 της ΕΡΤ το μεσημέρι της Παρασκευής (08/03) και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην κακοποίηση που υπέστη από τον πατέρα της σε ηλικία 11 ετών.
Ειδικότερα, η Μαρία Πολύζου σημείωσε πως «δεν αισθανόμουν σαν παιδί ενοχές, όχι, ήταν ξεκάθαρο για εμένα ποιος φταίει. Νομίζω ότι ο αθλητισμός ήταν το καλύτερο που μου συνέβη στη ζωή, δηλαδή ήρθε καπάκι. Είναι απίστευτο πως ήρθε στα 12 μου χρόνια ο αθλητισμός και από εκεί και πέρα άρχισα να χτίζω τα όνειρα μου πάνω σε αυτό. Όλη μου η ζωή είναι ένας αγώνας. Στα 11 μου χρόνια ήρθε και η σεξουαλική κακοποίηση από τον πατέρα μου, δεν ήθελα όμως εκείνη τη στιγμή να μιλήσω σε κανέναν. Δεν μιλάς ποτέ εκείνη τη στιγμή, δεν σε ακούει κανένας ποτέ».
«Δεν σκέφτηκα ότι μπορεί να φταίω εγώ, δεν είναι αυτό. Απλά σκέφτεσαι ότι δεν έχει νόημα η ζωή. Το πρώτο που σκέφτεσαι είναι ότι δεν αξίζει να ζεις. Μιλάμε για ένα παιδί ηλικίας 12 ή 15 ετών, οπότε είναι δύσκολες οι καταστάσεις να διαχειριστεί ένα παιδί την ύπαρξη του και να υπάρχει και μέσα στο σπίτι. Οπότε για αυτό τα μάζεψα και έφυγα από το σπίτι» τόνισε η μαραθωνοδρόμος.
«Τα όνειρα μου ήταν απίστευτα. Μπορεί να μου διέλυε το σώμα αλλά νομίζω ότι τα όνειρα και το μυαλό μου δεν τα πείραξε ποτέ κανένας. Είνα όνειρο να φτάσω στους Ολυμπιακούς Αγώνες, να φτάσω στα δικά μου μετάλλια και στις δικές μου κορυφές. Ήθελα να ξεφύγω, να σπουδάσω γιατί τότε ήταν πάρα πολύ δύσκολο στην Πάτρα να πεις ότι θα πας στο Πανεπιστήμιο όταν δεν τελείωναν ούτε το δημοτικό. Οπότε με φάρο τα όνειρα μου προχωρούσα στη ζωή» συμπλήρωσε, ακόμα, η Μαρία Πολύζου στην εκπομπή της ΕΡΤ.
Η εξομολόγηση για τη μάχη με τον καρκίνο
Για την μάχη που έδωσε κατά του καρκίνου μίλησε η Μαρία Πολύζου μεταξύ άλλων. «Σε αυτή τη φωτογραφία από το νοσοκομείο είμαι μετά από τη χημειοθεραπεία, λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Έπρεπε να διαχειριστείς όλη αυτή την εορταστική ατμόσφαιρα και εσύ να πρέπει παραμονή Χριστουγέννων ή παραμονή Πρωτοχρονιάς να μπαινοβγαίνεις μέσα και να αντιμετωπίζεις φυσικά την εξάντληση. Μεγάλη εξάντληση αλλά συνέχισα να προπονούμαι και να τρέχω κανονικά. Είχα τις φυσικές αντοχές και έκανα μέχρι και 20 χιλιόμετρα την επομένη της χημειοθεραπείας. Δεν παράτησα ποτέ τίποτα, ό,τι κι αν ήταν αυτό» ανέφερε η Μαρία Πολύζου.
«Με την οικογένεια μου ήταν η αγάπη πάρα πολύ, αν και δεν ήθελα να χαλάσω και αυτή την ελευθερία του παιδιού. Θυμάμαι μια φορά που μου είπε “μαμά, να βγω το βράδυ έξω; Μήπως δεν είμαι καλή κόρη άμα βγω που εσύ μόλις ήρθες από το νοσοκομείο;” .Τρομερό; “Όχι παιδί μου, εννοείται πως θα βγεις! Αφού είμαι μια χαρά” της απάντησα» είπε στην συνέχεια και πρόσθεσε: «Πρέπει οτιδήποτε κι αν έρχεται στη ζωή σου, να βρίσκεις τρόπο να το ξεπερνάς και να μην τα παρατάς σε μια δυσκολία γιατί δεν θα φτάσεις πουθενά. Να μένεις σταθερός στον στόχο σου. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις πάντα που βαδίζεις, που πας και τι θέλεις να κατακτήσεις. Αν στην πορεία βρεθεί ένα πρόβλημα ή κάποιος σε αμφισβητήσει, άσ’ τον. Δεν έχουμε όλοι τους ίδιους ορίζοντες. Οφείλεις να έχεις πολύ καλή συγκέντρωση στο στόχο σου, να δουλεύεις πολύ και να μην αφήνεις τίποτα στην τύχη».
