«Αριθμοί εναντίον των προκαταλήψεων». Με αυτόν τον τίτλο η εφημερίδα του Μονάχου Süddeutsche Zeitung επιχείρησε πρόσφατα να καταγράψει το οικονομικό αποτύπωμα της μετανάστευσης. Για παράδειγμα, το 2013 το κράτος διέθεσε από τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό το ποσό του 1,5 δισ. ευρώ για να καλύψει δαπάνες σε σχέση με την παροχή ασύλου ή ανά άτομο 12.500 ευρώ το χρόνο. Φέτος θα μπορούσε να φτάσει τα 10 δισ. ευρώ. Βέβαια για έναν κρατικό προϋπολογισμό που ξεπερνά τα 301 δισ. ευρώ, τα 10 δις ευρώ είναι σχετικά λίγα. Η υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Αντρέα Νάλες υπολογίζει ότι σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν του χρόνου από 1,8 μέχρι 3,3 δισ. ευρώ για την κάλυψη της διαβίωσης, των μαθημάτων γερμανικών και την επαγγελματική κατάρτιση των προσφύγων. Το 2019 το ποσό υπολογίζεται να φτάσει τα 7 δισ. ευρώ. Την ίδια χρονιά υπολογίζεται ότι ένα εκατομμύριο άνθρωποι θα δικαιούνται κοινωνικές εισφορές αναλόγως του πόσοι ακόμη θα έρθουν στο πλαίσιο της οικογενειακής επανένωσης και σε πόσους η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εργασίας θα βρει θέση απασχόλησης. Η γερμανική εφημερίδα στο άρθρο της παραπέμπει σε μελέτη του Κέντρου Ευρωπαϊκών Οικονομικών Ερευνών (ZEW), που εκπονήθηκε κατ΄ εντολή του Ιδρύματος Μπέρτελσμαν και σύμφωνα με την οποία οι αλλοδαποί που ζουν στη Γερμανία «ανακουφίζουν» το κοινωνικό κράτος με ποσά δισεκατομμυρίων. Συγκεκριμένα, το 2012 τα 6,6 εκ άνθρωποι χωρίς γερμανικό διαβατήριο συνέβαλαν με την εργασία τους σε ένα πλεόνασμα ύψους 22 δισ. ευρώ. Όπως γράφει η Deutsche Welle, ο Στέφεν Ανγκενέντ από το Ίδρυμα Επιστήμη και Πολιτική, ένα συμβουλευτικό όργανο της γερμανική κυβέρνησης, προειδοποιεί να σταματήσουν οι υπολογισμοί με κριτήριο την αναλογία κόστους και ωφέλειας σε ό,τι αφορά τους πρόσφυγες. «Είναι παράλογο να εφαρμόζουμε τέτοιες μεθόδους για τους πρόσφυγες, γιατί ποιες μπορεί να είναι οι απαντήσεις», διερωτάται. «Να πούμε ότι όταν ένας πρόσφυγας μας φέρνει κέρδος, για παράδειγμα 2000 ευρώ το χρόνο, να τον πάρουμε και τον άλλο, που δεν μας φέρνει, όχι; Μου είναι πολύ ύποπτη η όλη συζήτηση. Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να κοστολογίσουμε έναν πρόσφυγα, τι μας κοστίζει και τι αποφέρει στην αγορά εργασίας. Η αναζήτηση είναι δύσκολη ακόμη και για μετανάστες, Πρόσφατα είχαμε μια πολύ εντατική συζήτηση ανάμεσα σε οικονομολόγους, που κατέληξαν σε εντελώς διαφορετικούς αριθμούς για μετανάστες, για τους πρόσφυγες είναι ακόμη πιο δύσκολο». Ο Ανγκενέντ υποστηρίζει ότι πρέπει είναι σημαντικό να εντάσσονται οι πρόσφυγες όσο γίνεται πιο γρήγορα στην αγορά εργασίας. «Αλλά θα πρέπει επίσης να προσέχουμε να μην γίνουν βασικό κριτήριο οι ανάγκες στην αγορά εργασίας για να τους δεχθούμε, αλλά να τους δεχόμαστε επειδή χρειάζονται προστασία. Αυτός θα πρέπει να γίνει πρωταρχικός στόχος».