Περισσότεροι άνδρες απ’ ότι γυναίκες έχουν χάσει τη δουλειά τους στην περίοδο της οικονομικής κρίσης, αλλά το ποσοστό ανεργίας των γυναικών παραμένει υψηλότερο από αυτό των ανδρών.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, που παρουσίασε στην άτυπη συνάντηση υπουργών Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων της ΕΕ ο σύμβουλος Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στην Ε.Ε. Άγγελος Αγγελίδης (εκπροσωπώντας τη Γ.Γρ. Ισότητας των Φύλων Φωτεινή Κούβελα που δεν μπόρεσε να παρευρεθεί λόγω των πολιτικών γεγονότων στην Ελλάδα), από το 2008 μέχρι σήμερα το ποσοστό απασχόλησης των ανδρών μειώθηκε από 80,4% στο 62,9% (μείωση 17,5%) και το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών μειώθηκε από 52,5% στο 43,3% (μείωση 9,2%).

Η «ψαλίδα», λοιπόν, μεταξύ ανδρών και γυναικών στην απασχόληση μειώθηκε από 27,9% σε 19,6%, όπως το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών παραμένει χαμηλότερο από των ανδρών. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με τα στοιχεία ανεργίας για το α’ τρίμηνο 2015, το ποσοστό ανεργίας των γυναικών ανέρχεται σε 30,6% και το ποσοστό ανεργίας των ανδρών ανέρχεται σε 23,5%.

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση της Γ.Γρ. Ισότητας των Φύλων, «από το 2008 οι πολίτες της χώρας βιώνουν τα αποτελέσματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης και την υιοθέτηση σκληρών και απάνθρωπων μέτρων λιτότητας… Ως αποτέλεσμα αυτών των μέτρων παρουσιάζεται μια τάση για εξίσωση των ποσοστών απασχόλησης των φύλων, εξίσωση όμως προς τα κάτω».

Η άτυπη συνάντηση την περασμένη Παρασκευή στο Λουξεμβούργο εστιάστηκε στην ισότητα των φύλων στο χώρο εργασίας. Σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων, απαραίτητη για την επίτευξη αλλαγών στην ένταξη και παραμονή ανδρών και γυναικων στην αγορά εργασίας είναι «η ενίσχυση και επέκταση των δωρεάν δημόσιων δομών φύλαξης παιδιών και ηλικιωμένων, η πρόωθηση της αντίληψης της δια βίου γονεϊκότητας και για τα δύο βιολογικά φύλα, αντίληψη που θα αμφισβητεί την ταύτιση του ρόλου του γονέα μόνο με αυτόν της μητέρας, η άρση των έμφυλων στερεοτύπων μέσω της εκπαίδευσης». Καθοριστική σημασία έχει «η ενίσχυση του κράτους πρόνοιας και η δημιουργία συνείδησης για τη σημασία της εναρμόνισης της επαγγελματικής, οικογενειακής και προσωπικής ζωής».