Η κρατούσα άποψη είναι ότι για όλα φταίνε οι δανειολήπτες που υπερχρεώθηκαν. Αυτό όμως αποτελεί τη μία όψη του νομίσματος, καθώς υπάρχει και η άλλη: οι επιλογές των τραπεζών, οι οποίες προβάλλοντας προϊόντα-παγίδες ουσιαστικά εγκλώβισαν χιλιάδες ανθρώπους σε επιλογές που σήμερα αποδεικνύονται καταστροφικές.

Το realestatenews.gr με την βοήθεια τραπεζικών προσπάθησε να καταγράψει τα «λάθη» των τραπεζών που συνετέλεσαν στο να γίνουν προβληματικά 10 στα 100 στεγαστικά δάνεια.

1. Λίγα στην αρχή, πολλά στη συνέχεια

Ένα ευέλικτο στεγαστικό ξεκινά με ένα χαμηλό επιτόκιο για τα πρώτα δύο έως πέντε έτη και στην συνέχεια διαμορφώνεται στα επίπεδα της αγοράς. Αυτά τα δάνεια σας επιτρέπουν να αγοράσετε ένα μεγαλύτερο σπίτι από ό, τι μπορείτε και επομένως να αυξήσετε το ποσό του δανείου. Μετά από δύο έως πέντε έτη, όταν έλθει το υψηλότερο επιτόκιο της αγοράς, τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Αν μάλιστα αυτό συμπέσει και με πτώση των τιμών, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα δυσκολότερα αφού δεν είναι εφικτή και η αναχρηματοδότηση.

2. Μηδέν ίδια συμμετοχή

Κατά τη διάρκεια της ευμάρειας πολλές τράπεζες χρηματοδοτούσαν και το 120% της εμπορικής αξίας με αποτέλεσμα ο δανειολήπτης να μη έβαζε δραχμή από τη τσέπη του για την αγορά. Αυτό στην πράξη αποδείχθηκε λάθος. Ο σκοπός της ίδιας συμμετοχής είναι διττός. Πρώτον, μειώνει το ποσό των χρημάτων που χρωστάτε σε ένα σπίτι. Δεύτερον, μια προκαταβολή αποτελεί εγγύηση ότι ο ιδιοκτήτης θα κάνει ότι μπορεί για να μη χάσει το σπίτι. Δεν είναι λίγοι που υποστηρίζουν ότι αν έλθει η «ανάποδη» το μόνο που θα χάσουν είναι το ακίνητο. Αυτό είναι λάθος αφού μέχρι την ανάποδη θα έχουν πληρώσει ένα σωρό λεφτά σε δόσεις του δανείου.

3. Ψεύτικα στοιχεία

Την περίοδο της ευμάρειας οι τράπεζες αποδέχονταν χωρίς έλεγχο τα οικονομικά στοιχεία που δήλωναν οι υποψήφιοι δανειολήπτες. Το αποτέλεσμα ήταν να δίνουν δάνεια που η αποπληρωμή τους ήταν πολύ δύσκολη με βάση τις οικονομικές δυνατότητες του δανειολήπτη. Σήμερα που η οικονομία βρίσκεται σε περίοδο κρίσης τα περισσότερα από τα δάνεια αυτά «σκάνε» αφού το εισόδημα δεν επαρκεί για να πληρωθούν οι δόσεις.

4. Μεγαλύτερη χρονική διάρκεια

Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που οι τράπεζες προκειμένου να περιορίσουν το ύψος της τοκοχρεωλυτικής δόσης έδινα δάνεια μεγάλη διάρκειας, π.χ. 40 έτη. Αυτό μπορεί να παρέχει την δυνατότητα αγοράς ενός ακριβότερου σπιτιού αλλά στην πραγματικότητα αφήνει εκτεθειμένο τον δανειολήπτη ο οποίος πληρώνει περισσότερους τόκους, βρίσκεται εκτεθειμένος στην προοπτική πολλαπλών αυξήσεων των επιτοκίων κατά τη διάρκεια ζωής του δανείου και, σε τελευταία ανάλυση ένα δάνειο 40 ετών δάνειο μπορεί να έχει νόημα για έναν νέο 20 ετών ο οποίος σχεδιάζει να παραμείνει στο σπίτι για τα επόμενα 20 χρόνια, αλλά δεν ταιριάζει σε ανθρώπους 35 και 40 ετών.

5. Εξωτικά Δάνεια

Στην διάρκεια των προηγούμενων ετών οι τράπεζες πρόβαλλαν κατά κόρο διάφορα δάνεια για να προσελκύσουν δανειολήπτες αδιαφορώντας για τη συνέχεια. Θυμάστε; «Πληρώνετε μόνο τους τόκους και στο τέλος το κεφάλαιο» ή το άλλο με τη «δόση που έρχεται στα μέτρα σας» ή το περίφημο «χαμηλής εκκίνησης»; Όλα αυτά τα δάνεια τα οποία στην τραπεζική ορολογία πήραν τον χαρακτηρισμό εξωτικά ήταν τα πρώτα υποψήφια για να [σκάσουν» και… έσκασαν.

Πηγή: www.realestatenews.gr