Το ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην επίλυση της ελληνικής κρίσης εξετάζει εκτεταμένα ο αρθρογράφος της Wall Street Journal, Σάιμον Νίξον, υποστηρίζοντας ότι το ΔΝΤ κρατά το κλειδί για το πρόβλημα του ελληνικού χρέους και πως οποιαδήποτε εξέλιξη θα εξαρτηθεί από το πόσο αυστηρό θα είναι το και από το πόσο θα θελήσει να επιβάλει τους κανόνες του.

Ο Νίξον εκτιμά ότι η μεγαλύτερη λάθος εκτίμηση εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης ήταν ότι πίστευε πως η λύση για την κρίση χρέους βρισκόταν στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες ή τη Φρανκφούρτη, ξοδεύοντας ένα ολόκληρο τρίμηνο σύγκρουσης με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και την ΕΚΤ. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα μετατόπισε το ενδιαφέρον της εκεί που έπρεπε από την αρχή να έχει στραφεί: Στην Ουάσιγκτον. Και αυτό διότι το «κλειδί» στη συμφωνία είναι το ΔΝΤ.

Το δημοσίευμα της WSJ, υπενθυμίζει ότι το ΔΝΤ έφερε το 2010 τα προγράμματα διάσωσης στην ευρωζώνη, χρησιμοποιώντας και την τεχνογνωσία που διέθετε, την αυστηρότητα των κανόνων και τη ανεξαρτησία που απολαμβάνει. Εκείνη η απόφαση ήταν αμφιλεγόμενη, καθώς η Ευρώπη θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να λύνει μόνη της τα προβλήματά της, και τελικά, η παρουσία του ΔΝΤ έγινε απαραίτητη. Καταλήγοντας ο Νίξον τονίζει: Δίχως το ΔΝΤ, καμία συμφωνία δεν μπορεί να επιτευχθεί.

Σύμφωνα με τον γνωστό για την ενασχόλησή του με το ελληνικό ζήτημα αρθρογράφο, το Βερολίνο κρύβεται πίσω από το ΔΝΤ. Οι γερμανοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι δεν ήταν αυτοί που έφτιαξαν τα προγράμματα διάσωσης, αλλά το ΔΝΤ. Το μήνυμα που έρχεται από το Βερολίνο είναι ότι μόνο το ΔΝΤ διαθέτει τις τεχνικές δεξιότητες για να αναλύσει το δημοσιονομικό αντίκτυπο των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα. Έτσι, αν μια συμφωνία είναι καλή για την Ουάσιγκτον, τότε θα είναι και για το Βερολίνο.

Όμως το ΔΝΤ τεστάρει και τις αντοχές του με την Ελλάδα. Το ΔΝΤ θεωρεί ότι είναι ο βασικός παράγοντας της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Έτσι, κάνει τα πράγματα πιο περίπλοκα από τη στιγμή που ασχολείται με ένα μέλος της Ευρωζώνης και συγκεκριμένα την Ελλάδα.

Το 2010, το ΔΝΤ συμφώνησε για το πρώτο πρόγραμμα διάσωσης προς την Ελλάδα παρά το γεγονός ότι υπήρξαν βαθιές ανησυχίες από μέλη του συμβουλίου του ως προς την ικανότητα της χώρας να αντέξει το βάρος του χρέους της. Τώρα το Ταμείο βρίσκεται μπροστά σε μια παρόμοια δέσμευση. Έχει δανείσει χρήματα και θα παραμείνει σταθερό στην άρνησή του να δώσει άλλα χρήματα, όσο δεν ολοκληρώνονται οι μεταρρυθμίσεις της Αθήνας. Το έκανε με την προηγούμενη κυβέρνηση, θα το κάνει με την παρούσα, επισημαίνει ο Νίξον.

Καταλήγοντας, εκτιμά: Πολλά μπορεί τότε να εξαρτηθούν από το πόσο αυστηρά το ΔΝΤ θα αποφασίσει να επιβάλει τους δικούς του κανόνες για τη βιωσιμότητα του χρέους. Θα απαιτήσει από την Ευρωζώνη να παίξει τον ρόλο της στην επίλυση της κρίσης, με τον κίνδυνο ότι αυτή θα αρνηθεί, αφήνοντας την Ελλάδα σε αδυναμία να πληρώσει τα χρέη της; Ή θα υποκύψει στις πολιτικές της Ευρωζώνης, όπως έκανε και το 2010, εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο ότι το δράμα στην Ελλάδα θα τραβήξει σε μάκρος; Όλα τα μάτια θα πρέπει να είναι στραμμένα στην Ουάσιγκτον.