Στο νέο του βιβλίο, ο γνωστός επενδυτής Τζορτζ Σόρος σχολιάζει την χρηματοπιστωτική κρίση, διερευνά τα αίτια, επισημαίνει τα αδιέξοδα , στηλιτεύει το ρόλο της Γερμανίας και παρουσιάζει τις προωθημένες προτάσεις του για την σωτηρία της Ευρώπης. Το βιβλίο τιτλοφορείται «Το στοίχημα για την Ευρώπη». Είναι μια έκδοση που κυκλοφορεί στα αγγλικά και στα γερμανικά και αποτελεί μια εξαντλητική συνομιλία του πολυσυζητημένου επιχειρηματία με τον Γερμανό ανταποκριτή του περιοδικού «Σπήγκελ» στις Βρυξέλλες Γκρέγκορ Πέτερ Σμιτς, όπου ο εβραϊκής καταγωγής παίχτης του χρηματιστηρίου εξομολογείται τα παιδικά του χρόνια στο γκέτο της Βαρσοβίας. Το βασικό μοτίβο των θέσεων του ανθρώπου που γνωρίζει όσο λίγοι την λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας- καθώς έχει ωφεληθεί από αυτή, αλλά έχει πάρει φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες- είναι ότι συνεχιζόμενη λιτότητα οδηγεί στο βάθεμα της κρίσης.
Απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις του δημοσιογράφου ξεκινάει από τα παιδικά του χρόνια ως καταδιωκόμενος από τους Ναζί Εβραίος τότε που ο προνοητικός πατέρας του αναγκάστηκε να αλλάξει το επίθετο από Σβαρτς σε Σόρος- για να ακούγεται ουγγρικό- εξασφαλίζοντας από ένα Ούγγρο φίλο πλαστές ταυτότητες για όλα τα μέλη της οικογένειας. «Άλλωστε- τονίζει- δεν είμαστε θρησκευόμενη οικογένεια. Μεγάλωσα σε πολύ φιλελεύθερη ατμόσφαιρα». Θυμάται τη ζωή στο κρησφύγετο με το φόβο να τους βρουν οι Ναζί, κάτι που ενεργοποίησε τις νοητικές του δυνάμεις και διαμόρφωσε το χαρακτήρα του: «Έμαθα την τέχνη της επιβίωσης από ένα μεγάλο δάσκαλο, τον πατέρα μου που έλεγε: Υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις στις οποίες δεν ισχύουν οι φυσιολογικοί νόμοι».
Το 1956 έφθασε στη Νέα Υόρκη θέτοντας στόχο να κερδίσει σε πέντε χρόνια 100.000 δολάρια. Πολύ πιο σύντομα κέρδισε το ποσό αυτό και συνέχισε την επιχειρηματική του δράση στις χρηματαγορές, μελετώντας παράλληλα φιλοσοφία και με το μυαλό πάντα στην Ευρώπη.
Ο πλέον οικονομικά ισχυρός του πλανήτη κρούει τον κώδωνα του κινδύνου καλώντας την Καγκελάριο Μέρκελ να σταματήσει την πολιτική των συνεχών περικοπών που επιβάλει η Γερμανία ως η ισχυρότερη οικονομία στη Γηραιά Ήπειρο.
«Το πολιτικό πρόβλημα- υπογραμμίζει- είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία υποτίθεται πως ήταν μια εθελοντική ένωση ισότιμων κρατών, μετασχηματίσθηκε σε μια σχέση ανάμεσα σε δανειστές και οφειλέτες» .
Στο ερώτημα για ανάγκη «περισσότερης Ευρώπης» απαντά: «Σημαίνει περισσότερη λιτότητα, περικοπές και υψηλή ανεργία, σημαίνει προοπτική διαρκούς ανεργίας. Η Ευρώπη είναι από πολλές απόψεις η πιο ανεπτυγμένη ήπειρος και ταυτοχρόνως το λίκνο του παγκόσμιου πολιτισμού και όμως βρίσκεται σε κατάσταση οικονομικής και πολιτικής διάλυσης».
Στο ερώτημα πως μπορεί να λυθεί το πρόβλημα αιφνιδιάζει: «Η Γερμανία να εγκαταλείψει το ευρώ, επιτρέποντας στην υπόλοιπη Ευρώπη, στις χώρες- οφειλέτες, να αποκτήσουν τον έλεγχό του. Εφόσον το συσσωρευμένο χρέος μετριέται σε ευρώ, έχει σημασία ποιος παραμένει υπεύθυνος για το νόμισμα. Αν έφευγε η Γερμανία, σίγουρα θα σημειωνόταν υποτίμηση του ευρώ. Οι χώρες- οφειλέτες θα ανακτούσαν την ανταγωνιστικότητά τους και το χρέος θα συρρικνωνόταν σε πραγματικούς όρους. Και αν ήλεγχαν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα , δεν θα υπήρχε πλέον κίνδυνος αθέτησης».
Και καταλήγει: «Το ευρώ χωρίς τη Γερμανία θα ήταν ένα σταθερό νόμισμα. Πράγματι, κάτι τέτοιο θα προκαλούσε σοκ στη Γερμανία, θα ανακούφιζε όμως τις υπόλοιπες χώρες(…).
Γιατί να μην ακολουθήσουν και οι χώρες του Νότου το παράδειγμα της πειθαρχημένης γερμανικής οικονομίας που δημιουργεί πλεονάσματα, ρωτάει ο δημοσιογράφος. Απάντηση: «Ασφαλώς η Γερμανία δεν μπορεί να κατηγορηθεί επειδή θέλει ισχυρό νόμισμα και ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Μπορεί όμως να κατηγορηθεί για την επιβολή των επιλογών της σε άλλες χώρες που έχουν διαφορετικές ανάγκες και προτεραιότητες. Η ευρωζώνη αναγκάζεται να ξαπλώσει στο κρεβάτι του Προκρούστη».
Ο επιζήσας του Ολοκαυτώματος δείχνει πως θα επιζήσει σήμερα η Ευρώπη από το κίνδυνο των εξτρεμιστών της λιτότητας…
