Η μεταρρύθμιση που είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων άρχισε σήμερα να παίρνει μορφή με την υποβολή προτάσεων που προβλέπουν μεγαλύτερη ευελιξία όσον αφορά την προστασία των θέσεων εργασίας, στο πλαίσιο των προσπαθειών της για την αύξηση της απασχόλησης.

Με μια τροπολογία που υπέβαλε στη Γερουσία η κυβέρνηση εισηγείται τη μείωση των νομικών εγγυήσεων για τους εργαζόμενους, ώστε να δίνεται μεγαλύτερη ευελιξία στους εργοδότες, που θα μπορούν να απολύουν νεοπροσλαμβανόμενους υπαλλήλους σχετικά εύκολα, αλλά δυσκολότερα όσους έχουν πολυετία σε μια θέση εργασίας.

Τα μέτρα της κυβέρνησης δεν αναφέρονται άμεσα στο Άρθρο 18 του εργασιακού κώδικα, το οποίο προστατεύει τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις με προσωπικό που ξεπερνά τους 15 υπαλλήλους και ειδικά στις μεγάλες επιχειρήσεις από τις άδικες και καταχρηστικές απολύσεις χωρίς βάσιμη αιτία και κατοχυρώνει επίσης το δικαίωμά τους να λαμβάνουν αποζημιώσεις όταν απολύονται για επιχειρησιακούς λόγους.

Το άρθρο αυτό θεωρείται από τα συνδικάτα και πολλούς στην αριστερά μια κατάκτηση που εάν τεθεί σε αμφισβήτηση θα συμπαρασύρει μια σειρά δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αντιθέτως πολλοί στην κεντροδεξιά θεωρούν τις πρόνοιές του σύμβολο της αναποτελεσματικότητας και της δυσκαμψίας της ιταλικής αγοράς εργασίας.

Η τροπολογία αυτή θεωρείται το πρώτο στάδιο σε μια δυνητικά μακρά κοινοβουλευτική διαδικασία που μπορεί να εξελιχθεί σε μια διελκυστίνδα ανάμεσα στον Ρέντσι και την αριστερή πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος αλλά και τα συνδικάτα.

Η πρώτη ψηφοφορία επί της τροπολογίας αναμένεται να διεξαχθεί εντός του Οκτωβρίου. Τα μέτρα, εάν εγκριθούν, δεν θα τεθούν σε εφαρμογή πριν από το πρώτο εξάμηνο του 2015.

«Πρόκειται να υπάρξει αναθεώρηση των όρων που προβλέπονται για τους εργαζόμενους με συμβάσεις αορίστου χρόνου», δήλωσε ο Ιταλός υπουργός Εργασίας Μαουρίτσιο Σακόνι.

Η κυβέρνηση επιδιώκει να απλοποιήσει τον εργατικό κώδικα και να αντικαταστήσει τα περίπου 40 διαφορετικά είδη συμβάσεων απασχόλησης που υφίστανται σήμερα με μια ή δύο βασικές μορφές συμβάσεων.

Μια από τις επιδιώξεις που προβάλλει είναι να αλλάξει η κατάσταση με τους εργαζομένους «δύο κατηγοριών», δηλαδή τους μόνιμους εργαζομένους, που απολαύουν πλήρη δικαιώματα, και τους προσωρινούς, που έχουν ελάχιστα δικαιώματα.

Όμως η πρωτοβουλία αυτή της κυβέρνησης Ρέντσι αναμένεται να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στον πολιτικό και κοινωνικό χώρο της Ιταλίας αφού η απαγόρευση των απολύσεων χωρίς βάσιμη αιτία και η υποχρεωτική επαναπρόσληψη των εργαζομένων θεωρείται αδιαπραγμάτευτη κατάκτηση από τα συνδικάτα.

Η Σουζάνα Καμούσο, η γραμματέας του κεντροαριστερού συνδικάτου Cgil, είπε σε μια συνεδρίαση κεκλεισμένων των θυρών ότι «ορισμένοι θέλουν να προσφέρουν την κεφαλή μας επί πίνακι στους κυρίους εκείνους οι οποίοι υποστηρίζουν στις Βρυξέλλες άνευ ορίων νεοφιλελεύθερες πολιτικές».

Τα ιταλικά συνδικάτα εκτιμάται ότι μπορεί να προκηρύξουν γενική απεργία εναντίον των προτάσεων της κυβέρνησης Ρέντσι τον Οκτώβριο.