«Λανθασμένα έχει θεωρηθεί μικρής σημασίας από συστημική άποψη» η κρίση της κυπριακής οικονομίας, καθώς «καθίστανται ορατοί πλέον οι κίνδυνοι επέκτασης της εφαρμογής του μέτρου “κουρέματος” των καταθέσεων στο σύνολο της ευρωζώνης και όχι μόνο».

Αυτό υποστηρίζει ο οικονομικός αναλυτής και συγγραφέας Satyajit Das στο μπλογκ The Drum του αυστραλιανού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου του ABC.

Ο κ. Das εξηγεί ότι, «όπως και με την περίπτωση της Ελλάδας, θα είναι σχεδόν αδύνατο για την Κύπρο να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος, εξαιτίας αφενός, του ισχυρού πλήγματος, που δέχθηκε ο χρηματοπιστωτικός τομέας, αφετέρου, των συνεπειών από την επιβολή ελέγχου στην κίνηση των κεφαλαίων αλλά και συνακόλουθα εξαιτίας της πιθανής μείωσης της τουριστικής κίνησης, βασικού πυλώνα της κυπριακής οικονομίας».

Θεωρεί, δε, ότι «εξακολουθούν να κινδυνεύουν οι καταθέσεις ακόμα και των μικροκαταθετών, οι κινήσεις των οποίων πραγματοποιούνται εντός συγκεκριμένων ορίων ανάληψης και μεταφοράς ποσών».

Επιπλέον, ο αναλυτής υπογραμμίζει ότι, «όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις, ούτε καν ελήφθησαν υπόψη λύσεις όπως έξοδος της Κύπρου από την ευρωζώνη ή ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και του δημόσιου χρέους, καθώς κάτι τέτοιο θα συνεπαγόταν απώλειες δισεκατομμυρίων τόσο για την ΕΚΤ και για τραπεζικά ιδρύματα κυρίως του ευρωπαϊκού βορρά, τα οποία, κατέχουν ομόλογα του κυπριακού δημοσίου».

Υπογραμμίζεται, παράλληλα, σε όλους τους τόνους, ότι «οι κατηγορίες περί ξεπλύματος βρώμικου χρήματος και φοροδιαφυγής ως αιτιολόγηση για την εφαρμογή των συγκεκριμένων μέτρων, καταδεικνύουν την υποκρισία της ευρωπαϊκής οικονομικής ελίτ», καθώς «εάν η Κύπρος εφάρμοζε τέτοιες αήθεις πρακτικές, τότε εξαρχής δε θα της επιτρεπόταν η είσοδος στην ευρωζώνη […] δεδομένου ότι απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η εφαρμογή αυστηρότατων ελέγχων για την πιθανότητα ξεπλύματος βρώμικου χρήματος».

Ο γνωστός οικονομικός αναλυτής αντιπαραθέτει τις περιπτώσεις του Λουξεμβούργου, του Λιχτενστάιν, της Σιγκαπούρης και του Χονγκ Κονγκ, «χώρες οι οποίες όντως αποτελούν φορολογικούς παραδείσους», σε αντίθεση με τη Κύπρο, «όπου απλώς ισχύει χαμηλότερη φορολόγηση», καταλήγοντας ότι η εν λόγω περίπτωση «αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα των αδέξιων χειρισμών οικονομικών κρίσεων στην Ε.Ε. […] οι οποίοι δεν προσφέρουν καμία λύση, αντιθέτως βυθίζουν την ευρωζώνη στην ύφεση, με την εφαρμογή των λάθος μέτρων, όπως αύξηση των φόρων, επιτόκια χαμηλότερων του πληθωρισμού και ενίσχυση του κυβερνητικού παρεμβατισμού στη λειτουργία της οικονομία και της αγοράς».

Τέλος, υποστηρίζεται ότι η «ταχύτητα στην εφαρμογή του ‘κουρέματος’ των καταθέσεων στην περίπτωση της Κύπρου συνιστά μέρος των νέων κανονισμών του τραπεζικού συστήματος, κανονισμοί οι οποίοι υιοθετούνται και θα εφαρμόζονται στο εξής σε παγκόσμια κλίμακα, συμπεριλαμβανομένης και της Αυστραλίας».

Στο ίδιο θέμα αναφέρεται, επίσης, άρθρο στην εφημερίδα The Australian όπου διαπιστώνεται ότι «το γεγονός και μόνο ότι η οικονομία της Κύπρου αντιστοιχεί σε μέγεθος στην οικονομία της Τασμανίας και αποτελεί τέτοια σημαντική απειλή για την οικονομική σταθερότητα του συνόλου της ευρωζώνης, αποδεικνύει περίτρανα ότι δεν ακολουθείται η σωστή πολιτική για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης, με συνέπεια να επιδεινώνονται οι οικονομικές συνθήκες στην Ευρώπη και η ανεργία να καλπάζει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Ελλάδα, όπου η ανεργία στους νέους ξεπερνά το 50%, ποσοστό δυσθεώρητο για μία χώρα τέτοιου μεγέθους».