Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 ζημίωσε τους πλούσιους της Αυστραλίας προσωρινά, δείχνουν τα στατιστικά δεδομένα για το οικονομικό έτος 2008-2009.

Καθώς οι τιμές των μετοχών κατρακυλούσαν στο αυστραλιανό και τα διεθνή χρηματιστήρια, υπό το φόβο κατάρρευσης της αγοράς, το εισόδημα του 1% των υψηλόμισθων πολιτών της Αυστραλίας συρρικνώθηκε από 10,1% σε 8,6% του συνολικού φορολογητέου εισοδήματος της χώρας, αναφέρει το ΑΜΠΕ.

Η κατάσταση ανεστράφη, όμως, το οικονομικό έτος 2009-2010, καθώς το πακέτο σωτηρίας της εθνικής οικονομίας που διέθεσε η κυβέρνηση Ραντ θωράκισε την εθνική οικονομία από τους κλυδωνισμούς της παγκόσμιας αγοράς και η διεθνής κοινότητα άρχισε να λαμβάνει μέτρα για την αποτροπή της κατάρρευσης.

Στοιχεία που συγκέντρωσε ο βουλευτής του Εργατικού Κόμματος, οικονομολόγος δρ Andrew Leigh, δείχνουν, ότι το 1% των πλουσίων ανέκαμψαν και το εισόδημά τους αυξήθηκε σε 8,9% του συνολικού φορολογητέου εισοδήματος, δηλαδή το μερίδιό τους από το εθνικό εισόδημα διπλασιάστηκε – συγκρινόμενο με το εισόδημά τους πριν τριάντα χρόνια.

Ο κ. Leigh, ο οποίος πριν εισέλθει στην πολιτική ήταν καθηγητής στο εθνικό Πανεπιστήμιο Αυστραλίας, παρουσίασε τα στοιχεία αυτά στο συνέδριο του Εconomic Society με το σχόλιο, ότι η διαφορά εισοδήματος μεταξύ της κοινωνικής ελίτ και των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων αναιρεί το αίσθημα «δικαιοσύνης» που χαρακτηρίζει την αυστραλιανή κοινωνία.

Τα στοιχεία που κατέθεσε ο κ. Leigh δείχνουν ότι:

– Το εισόδημα του 0,1% του ενήλικου πληθυσμού της Αυστραλίας (17.500 άτομα) είχαν εισόδημα το οικονομικό έτος 2009-2010 πάνω από 650 χιλιάδες δολάρια έκαστος ή αθροιστικά το 3% του συνολικού εθνικού εισοδήματος.

– Το 1% των υψηλόμισθων πολιτών (175.000) είχαν εισόδημα 194 χιλιάδες δολάρια ή 9% του συνολικού εθνικού εισοδήματος.

Το 10% των υψηλόμισθων εργαζομένων (1.750.000 άτομα) είχαν εισόδημα 78 χιλιάδες δολάρια ή 31% του συνολικού εθνικού εισοδήματος.

Ο δρ Andrew Leigh σχολιάζει, ότι πολλοί οικονομολόγοι διαφωνούν με τα περί «ανισότητας» των πολιτών και χαρακτηρίζουν τις εκτιμήσεις για διεύρυνση του χάσματος μεταξύ φτωχών και πλουσίων «πολιτική ζήλειας» των φτωχών για τους πλούσιους. Όμως, επιμένει, μεγάλο ποσοστό των πολιτών στηρίζουν «την ισότητα», διότι θεωρούν την εξισορρόπηση των εισοδημάτων ωφέλιμη για ολόκληρο το λαό.