Ο διχασμός της Ευρώπης, λόγω της αυξανόμενης απροθυμίας των Βορείων να συνδράμουν τους καταρρέοντες Νότιους και της αδυναμίας των τελευταίων να ανταποκριθούν στα σκληρά μέτρα που απαιτούν οι Βόρειοι, τείνει πλέον, όπως αναφέρει δημοσίευμα του περιοδικού «Επίκαιρα», να εξελιχθεί σε μη ανατάξιμη κατάσταση, η οποία οδηγεί σε νέα διαίρεση της Γηραιάς Ηπείρου.

Η κόπωση των Βορείων από την οικονομική «οπισθοδρόμηση» των Νοτίων συναγωνίζεται την απογοήτευση των Νοτίων από την αλαζονική εμμονή των Βορείων να μετατρέψουν την ΕΕ σε μια απέραντη γερμανική Ειδική Οικονομική Ζώνη.

Από τη σκοπιά της κάθε πλευράς, η συνέχιση της ευρωπαϊκής ενοποίησης υπ’ αυτούς τους όρους είτε αποκτά όλο και λιγότερο νόημα είτε δεν είναι εφικτή.

Αντάλλαγμα η κυριαρχία

Η Γερμανία, όπως αναφέρει το περιοδικό, ζητά ευθέως ως αντάλλαγμα εθνική κυριαρχία, μέσω της περαιτέρω ευρωπαϊκής ενοποίησης, για να δώσει ίσως στο μέλλον το ευρωομόλογο.

Ακόμα κι έτσι, σε μια γερμανική ενοποιημένη Ευρώπη τα έθνη της περιφέρειας, και όχι μόνο, δεν θα έχουν καλύτερη τύχη από τη σημερινή για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Έστω και εντός Ευρωζώνης, στόχος είναι να υπάρχει ένα τείχος που θα διαχωρίζει τη Γερμανία και ίσως κάποιες άλλες χώρες του Βορρά.

Αν τα κράτη υποταχθούν στους γερμανικούς όρους και η ενοποίηση εξελιχθεί με αυτές τις προϋποθέσεις καλώς, αν όχι το τείχος και πάλι θα υψωθεί, με το Βορρά να αποχωρεί ο ίδιος από το ευρώ και να διαχειρίζεται-ή έτσι νομίζει- τη συσσωρευμένη ευημερία του, αφήνοντας τον απομυζημένο από τα γερμανικά πλεονάσματα Νότο στη μιζέρια του- ή έτσι νομίζει.

Η αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Βίβιαν Ρέντινγκ, ήταν αρκετά σαφής: «Η Ευρώπη του αύριο θα πρέπει να μοιάζει πολύ με τη Γερμανία του σήμερα. Μέχρι το 2015 η διαδικασία πολιτικής ένωσης της ΕΕ θα έχει αποφέρει καρπούς. (…) Στη Γερμανία υπάρχουν τα ομόσπονδα κρατίδια που έχουν δικαίωμα συναπόφασης. Έτσι, βλέπω την Ευρώπη του αύριο. (…)

Στην απομόνωση οι Νότιοι

Εν τω μεταξύ, οι τράπεζες των νοτίων χωρών απομονώνονται από τα πιστωτικά ιδρύματα των βορείων χωρών, οι οποίες «κόβουν» ακόμη και τη μεταφορά κεφαλαίων σε θυγατρικές ή μητρικές τους τράπεζες στη Μεσόγειο.

Οι καταθέσεις από τις ελληνικές και τις ισπανικές τράπεζες μετακινούνται στη Γερμανία. Το χάσμα στο εισοδηματικό και βιοτικό επίπεδο μεταξύ των δύο μπλοκ διευρύνεται σταθερά και όσο συνεχίζονται αυτές οι πολιτικές τόσο θα απομακρύνεται η πιθανότητα ανάκαμψης των μεσογειακών χωρών.

Πάντως, το eurogroup έπρεπε να αποσαφηνίσει και την απόφαση της Συνόδου Κορυφής για απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, μόλις δημιουργηθεί κοινή ευρωπαϊκή εποπτική Αρχή, ώστε να πειστούν οι αγορές ότι υπάρχει η πολιτική βούληση για πραγματική αλληλεγγύη και διατήρηση του ευρώ και στο μέλλον.