Τα όρνεα των χρηματαγορών παίζουν «τα ρέστα τους» στο PSI

Ο νόμος της ζούγκλας των αγορών έχει βρει την πλήρη εφαρμογή του στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας. Μετά τους τυφλούς προφήτες των οίκων αξιολόγησης, τους ταχυδακτυλουργούς των swap τύπου Goldman Sachs, τους εμπρηστές των «γυμνών» CDS, ήρθε η σειρά για τα «όρνια» του άγριου κόσμου των επενδύσεων τα vulture funds να σπρώχνονται για να πάρουν μια θέση πιο κοντά στο πτώμα της.

Τα vulture funds είναι εταιρείες επενδύσεων σε distressed τίτλους, αυτούς δηλαδή που βρίσκονται υπό αναγκαστική εκποίηση. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι αγοράζουν ομόλογα κρατών που αναδιαπραγματεύονται το χρέος τους, είτε έχουν κηρύξει στάση πληρωμών είτε όχι. Η βασική στρατηγική τους είναι απλή και απαιτεί πάνω απ’ όλα υπομονή. Εξαγοράζουν φτηνά χρέος το οποίο δεν έχει αποπληρωθεί ή θεωρούν ότι δεν θα αποπληρωθεί, από τρίτο μέρος που θέλει να το ξεφορτωθεί.

Στη συνέχεια διεκδικούν δικαστικά την αποπληρωμή του συνόλου του ποσού, καταθέτοντας διαδοχικές αγωγές σε Λονδίνο, Νέα Υόρκη, μέχρι Χονγκ Κονγκ και Βρυξέλλες. Οταν μια αίτησή τους απορριφθεί σε ένα δικαστήριο, τότε κατατίθεται αλλού, όπου υπάρχουν ευνοϊκοί νόμοι (ή πιο ευήκοα δικαστικά ώτα) και συμφέροντα του δανειζομένου. Το δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει να παγώσει τις ροές χρημάτων προς τον εναγόμενο, ή ακόμα και την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του.

Όπως γράφει το «Έθνος», οι «γύπες» μπορούν, όταν τους προταθεί, να αρνηθούν την εθελοντική ανταλλαγή ελληνικών ομολόγων. Μια πιθανή συνέπεια-παρενέργεια είναι να οδηγηθεί η ελληνική πλευρά σε αναγκαστικό κούρεμα, το οποίο θα σημαίνει και την πληρωμή των CDS. Τα «όρνια» στοχεύουν στην αγορά ολόκληρων σειρών ελληνικών τίτλων ή μεγάλου μεριδίου τους, με προτίμηση αυτές που έχουν εκδοθεί σε ξένο νόμισμα, τα οποία δεν αφορούν μεγάλα ποσά συνήθως. Αποκτώντας ένα μεγάλο κομμάτι μιας σειράς μπορούν να αμυνθούν σε περίπτωση που η Ελλάδα εισάγει ρήτρες συλλογικής δράσης, για «κούρεμα», με τη συγκατάθεση τουλάχιστον του 75% των κατόχων τους. Ακόμα καλύτερα βλέπουν τα ομόλογα που διέπονται από το αγγλικό δίκαιο, περίπου το 10% του ελληνικού χρέους.