Το τελευταίο πακέτο διάσωσης της ευρωζώνης προσπαθεί να αντιμετωπίσει ορισμένες, αλλά όχι όλες τις ανισορροπίες, υπογραμμίζει σε άρθρο του ο γνωστός καθηγητής Οικονομικών, Νουριέλ Ρουμπινί.
Όπως λέει, η συμφωνία παραβλέπει το γεγονός ότι η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα είναι το κλειδί της επιτυχίας, καθώς, όπως υποστηρίζει, οι προτάσεις αυξάνουν τον κίνδυνο για πιο βαθιά και μακροχρόνια ύφεση.
Οι ανισορροπίες, τονίζει, μπορούν να αντιμετωπιστούν με συνδυασμό δημοσιονομικών εργαλείων.
Σύμφωνα με το Ρουμπινί, οι τέσσερις επιλογές για την ευρωζώνη είναι οι εξής:
1. Αποκατάσταση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας μέσω επιθετικής νομισματικής χαλάρωσης και αποδυνάμωσης του ευρώ.
2. Μία αποπληθωριστική – υφεσιακή προσαρμογή, σε συνδυασμό με επώδυνες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες για ορισμένα κράτη-μέλη καθίστανται κοινωνικά μη βιώσιμες καθώς η ανάπτυξη βουλιάζει για πολλά χρόνια και η ανταγωνιστικότητα ανακτάται πολύ αργά.
3. Ο πυρήνας επιδοτεί επί μονίμου βάσεως την περιφέρεια.
4. Η ευρωζώνη προχωρά σε εκτεταμένες μειώσεις – αναδιαρθρώσεις χρέους για τη διατήρηση μη βιώσιμων χρεών και τελικά διαλύεται για να αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητα και το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
