Σε εκτενή ανάλυση με τίτλο «Για να τελειώνουμε με την Ελλάδα» και υπότιτλους «Για να λάβει την επόμενη δόση βοήθειας, η Ελλάδα ανακοινώνει νέα μέτρα λιτότητας» και «όμως, σύμφωνα με το ΔΝΤ, η Ευρώπη πρέπει πλέον να σώσει τις τράπεζες», η γαλλόφωνη εφημερίδα του Βελγίου «La Libre Belgique» αναφέρει ότι χθες στην Ελλάδα «ο υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος ανακοίνωσε στους πολίτες ότι χρειάζεται να ληφθούν νέα μέτρα και μάλιστα υπό τη μορφή τελεσιγράφου: ότι οι προσπάθειες που έχουν καταβληθεί μέχρι σήμερα δεν είναι αρκετές για να εκπληρωθούν οι στόχοι και χρειάζεται η λήψη νέων μέτρων».

Το πρόβλημα, όμως, είναι, σχολιάζει ο αρθρογράφος της εφημερίδας, ότι «με δεδομένα τα μέτρα που έχουν ληφθεί έως σήμερα, με τις μεγάλες περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις, με τους πολλούς και μεγάλους φόρους που έχουν επιβληθεί, καταλήγουμε να αναρωτιόμαστε εάν η Ελλάδα μπορεί να υποβληθεί σε περαιτέρω θυσίες. Ως απάντηση στο ερώτημα αυτό, ήδη τα ελληνικά συνδικάτα ανακοίνωσαν γενικές απεργίες για τις 5 και 19 Οκτωβρίου».

Στη συνέχεια ο αρθρογράφος θέτει μία σειρά από ερωτήματα αναφορικά με το ελληνικό πρόβλημα: «Το πρώτο ερώτημα είναι εάν πρέπει να συνεχίζουμε να απαιτούμε με μανία όλο και περισσότερα από την Ελλάδα. Η απάντηση που δίνει είναι ότι, όπως προκύπτει, ο ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλο και ότι θα καταλήξουμε να σώσουμε ένα νεκρό». Δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις, τονίζει ο αρθρογράφος: ακόμα και εάν η Ελλάδα επιβιώσει, θα βρίσκεται «με ορό» και επομένως θα αποτελεί και πάλι κίνδυνο.

Το δεύτερο ερώτημα είναι αν υπάρχει άλλη λύση: Ο αρθρογράφος απορρίπτει κατηγορηματικά το σενάριο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, με το επιχείρημα ότι όχι μόνο θα είναι καταστροφικό για την Ελλάδα, αλλά θα ενισχύσει τις ανησυχίες και για τα άλλα υπερχρεωμένα κράτη της ευρωζώνης, όπως είναι η Ιταλία και γιατί όχι και το Βέλγιο.

Επομένως, σημειώνει, «σε παγκόσμιο επίπεδο, το ενδεχόμενο αυτό δεν θα άλλαζε καθόλου την ουσία του προβλήματος: πώς θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τη χρεοκοπία του τραπεζικού συστήματος, που προκαλείται από την πτώχευση ενός κράτους, που υπερδανείστηκε λόγω της ταμπέλας της ευρωζώνης».

Το τρίτο ερώτημα είναι «ποια είναι η αληθινή φύση του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε σήμερα». Ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι πλέον το πρόβλημα δεν είναι τόσο η σωτηρία της Ελλάδας, αλλά «το πώς θα ενισχύσουμε τις τράπεζες που της έχουν δανείσει χρήματα, όπως και στην Ισπανία, στην Ιταλία και το Βέλγιο. Αυτό μάλιστα είναι το ζήτημα που επαναλαμβάνει διαρκώς με έμφαση και το ΔΝΤ».

Το τέταρτο και τελευταίο ερώτημα είναι εάν η ελληνική κρίση έχει μετατραπεί σε κρίση του τραπεζικού τομέα και σε αυτό ο αρθογράφος απαντά καταφατικά, προσθέτοντας ότι πλέον έχει καταστεί και κρίση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Είναι επομένως προτιμότερο, καταλήγει, «να σώσουμε τις τράπεζες, εάν θέλουμε να τελειώνουμε με την Ελλάδα και με την αστάθεια των αγορών».