Οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες εμφανίζονται να έχουν τη μεγαλύτερη έκθεση στην Ελλάδα. Την ίδια ώρα οι ελληνικές εμφανίζονται εξαρτημένες σε μεγάλο βαθμό από τις σχέσεις που έχουν αναπτύξει με χώρες όπως η Τουρκία, η Ρουμανία και το Λουξεμβούργο.

Οι τελευταίες πάλι έχουν δημιουργήσει στενούς δεσμούς και με άλλα δυτικοευρωπαϊκά χρηματοοικονομικά συστήματα αλλά και με αμερικανικά κ.λπ. Αυτές οι δαιδαλώδεις τραπεζικές σχέσεις εξακολουθούν να τροφοδοτούν την κρίση εμπιστοσύνης που κυριαρχεί στις αγορές.

Μια κρίση η οποία φάνηκε κάπως να περιορίζεται την προηγούμενη εβδομάδα με τη χορήγηση νέας ρευστότητας από την ΕΚΤ τόσο μέσω τρίμηνης διάρκειας δανείων προς τις τράπεζες (135 δισ. ευρώ) όσο και μέσω αγοράς κρατικών ομολόγων (55 δισ. ευρώ το τελευταίο δίμηνο).

Σε μια προσπάθεια αποκωδικοποίησης των «δεσμών» που έχουν αναπτυχθεί και του φόβου περί ντόμινο που επικρατεί στην αγορά, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), αποκαλούμενη και «Κεντρική Τράπεζα των Κεντρικών Τραπεζών», επιχειρεί να καταγράψει την πορεία του χρήματος από χώρα σε χώρα. Στη χώρα μας οι απαιτήσεις των αλλοδαπών τραπεζών έφθαναν τα 236,21 δισ. δολ. στις 31 Δεκεμβρίου 2009. Από αυτά τα 188,78 δισ. δολ. αφορούσαν ευρωπαϊκές τράπεζες.

Την ίδια ώρα οι απαιτήσεις των ελληνικών τραπεζών στο εξωτερικό έφθαναν τα 167,19 δισ. δολ., όπως μαρτυρά η έκθεση της BIS. Τη μεγαλύτερη έκθεση στη χώρα μας, όπως και στις υπόλοιπες χώρες των νότιων χωρών της Ευρωζώνης, έχουν τα γαλλικά χρηματοοικονομικά ιδρύματα, φθάνοντας τα 75,172 δισ. δολ. Σ’ αυτό προφανώς παίζει ρόλο και η «φυσική» παρουσία γαλλικών ομίλων, όπως η Credit Agricole μέσω της Εμπορικής Τράπεζας, και η Societe Generale μέσω της Γενικής Τράπεζας.

Τη δεύτερη θέση στη σχετική λίστα κατέχουν τα γερμανικά τραπεζικά ιδρύματα, τα οποία φαίνεται να είναι εκτεθειμένα στην Ελλάδα με 45 δισ. δολ. Ακολουθούν τα αμερικανικά με 16,647 δισ. δολ., τα βρετανικά με 15,089 δισ. δολ. και τα ολλανδικά, με 11,892 δισ. δολ. Αξιοσημείωτες απαιτήσεις έχουν επίσης τράπεζες της Πορτογαλίας (9,746 δισ. δολ.), της Ιρλανδίας (8,464 δισ. δολ), της Ιταλίας (6,924 δισ. δολ.) καθώς και της Ιαπωνίας (6,924 δισ. δολ.). Από τα αξιοπερίεργα πάντως είναι οι απαιτήσεις 71 εκατ. δολ. που έχουν στη χώρα μας τράπεζες απ’ την Ταϊπέι (71 εκατ. δολ.)!

Οι ελληνικές τράπεζες
Απ’ την άλλη το ελληνικό τραπεζικό σύστημα φαίνεται να είναι περισσότερο εκτεθειμένο στην αποκαλούμενη Νέα Ευρώπη παρά στην Ευρωζώνη ή τη δυτική Ευρώπη. Τούτο καθώς οι συνολικές του απαιτήσεις απ’ τις χώρες της Ε.Ε. δεν ξεπερνούν τα 50 δισ. δολ. την ώρα που η έκθεσή του στη Νέα Ευρώπη φθάνει σχεδόν τα 90 δισ. δολ., σύμφωνα με την BIS. Τις μεγαλύτερες απαιτήσεις στο εξωτερικό, ύψους 25 δισ. δολ. αντίστοιχα, την έχουν οι ελληνικές τράπεζες σε Τουρκία και Ρουμανία, προφανώς λόγω της παρουσίας θυγατρικών τους. Ακολουθεί η Βρετανία με 18 δισ. δολ., η Βουλγαρία με 17 δισ. δολ., το Λουξεμβούργο με 14,6 δισ. δολ. και η Κύπρος με 10 δισ. δολ.

Η έκθεση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στις υπόλοιπες χώρες των αποκαλούμενων PIIGS (Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ισπανία) είναι μόλις 2 δισ. δολ. Από τα αξιοσημείωτα, επίσης, το γεγονός ότι οι ελληνικές τράπεζες εμφανίζονται εκτεθειμένες με 9 δισ. δολ. σε offshore φορολογικούς παραδείσους, όπως τη Λιβερία (2,94 δισ. δολ.), τα νησιά Μάρσαλ (2,867 δισ. δολ.) και τον Παναμά (1,068 δισ. δολ.), κυρίως λόγω των δανείων που έχουν παράσχει σε ναυτιλιακές εταιρείες ελληνικών συμφερόντων. Ακολουθούν μια σειρά από «εξωτικούς» προορισμούς, όπως οι Σεϊχέλες, οι Μπαχάμες αλλά και το Κατάρ, η Τανζανία, η Ινδία, η Ιορδανία, το Ιράν, το Κονγκό κ.λπ.

Πηγή: Ισοτιμία
Στ. Μορφίδης