Τέσσερις εκθαμβωτικές εικόνες δύο γαλαξιών, ενός νεφελώματος και ενός αστρικού σμήνους έδωσε στην δημοσιότητα η NASA από το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra και το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. Κάθε εικόνα συνδυάζει τις ακτίνες-Χ του Chandra με υπέρυθρα δεδομένα εικόνων από το James Webb που έχουν ήδη κυκλοφορήσει, οι οποίες είναι αόρατες με γυμνό μάτι.

Επίσης, χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA (οπτικό φως) και το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer που έχει αποσυρθεί (υπέρυθρες ακτίνες), καθώς και από το XMM-Newton της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ακτίνες Χ) και το τηλεσκόπιο Νέας Τεχνολογίας του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (οπτικές ακτίνες). Αυτά τα κοσμικά θαύματα και οι λεπτομέρειες γίνονται διαθέσιμα με την αντιστοίχιση των δεδομένων σε χρώματα που μπορεί να αντιληφθεί ο άνθρωπος, σύμφωνα με την NASA.

Οι εικόνες του αστρικού σμήνους NGC 346, του σπειροειδή γαλαξία NGC 1672, του νεφελώματος M16 Eagle Nebula και του σπειροειδή γαλαξία M74 είναι μερικές από τις πιο εντυπωσιακές λήψεις της NASA.

NGC 346

Το NGC 346 είναι ένα σμήνος αστέρων σε έναν κοντινό γαλαξία, το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, σε απόσταση περίπου 200.000 ετών φωτός από τη Γη. Το James Webb δείχνει τα τόξα αερίου και σκόνης που τα αστέρια και οι πλανήτες χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη κατά τον σχηματισμό τους. Το μωβ νέφος στα αριστερά που φαίνεται χάρη στο Chandra, είναι τα απομεινάρια μιας έκρηξης σουπερνόβα από ένα τεράστιο άστρο. Τα δεδομένα του Chandra αποκαλύπτουν επίσης νεαρά, καυτά και ογκώδη άστρα που στέλνουν ισχυρούς ανέμους προς τα έξω από την επιφάνειά τους. Περιλαμβάνονται πρόσθετα δεδομένα από το Hubble και το Spitzer, καθώς και υποστηρικτικά δεδομένα από το XMM-Newton και το τηλεσκόπιο Νέας Τεχνολογίας του ESO.

NGC 1672

Ο NGC 1672 είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας, τον οποίο όμως οι αστρονόμοι κατηγοριοποιούν ως «ραβδωτό» σπειροειδή. Στις περιοχές κοντά στα κέντρα τους, οι βραχίονες των ραβδωτών σπειροειδών γαλαξιών είναι ως επί το πλείστον σε μια ευθεία ζώνη αστεριών κατά μήκος του κέντρου που περικλείει τον πυρήνα, σε αντίθεση με άλλους σπειροειδείς που έχουν βραχίονες που συστρέφονται μέχρι τον πυρήνα τους. Τα δεδομένα του Chandra αποκαλύπτουν συμπαγή αντικείμενα όπως αστέρες νετρονίων ή μαύρες τρύπες που τραβούν υλικό από συνοδούς αστέρες καθώς και τα υπολείμματα εκρηγμένων αστέρων. Πρόσθετα δεδομένα από το Hubble (οπτικό φως) βοηθούν να γεμίσουν οι σπειροειδείς βραχίονες με σκόνη και αέριο, ενώ τα δεδομένα του Webb δείχνουν σκόνη και αέριο στους σπειροειδείς βραχίονες του γαλαξία.

M16 (Eagle Nebula)

Το Messier 16, επίσης γνωστό ως νεφέλωμα του Αετού, είναι μια διάσημη περιοχή του ουρανού που συχνά αναφέρεται ως «Στήλες της Δημιουργίας». Η εικόνα του Webb δείχνει τις σκοτεινές στήλες αερίου και σκόνης που καλύπτουν τα λίγα εναπομείναντα νεαρά αστέρια που μόλις σχηματίζονται. Οι πηγές Chandra, που μοιάζουν με κουκκίδες, είναι νεαρά άστρα που εκπέμπουν άφθονες ποσότητες ακτίνων Χ.

M74

Ο Messier 74 είναι επίσης ένας σπειροειδής γαλαξίας -όπως ο Γαλαξίας μας- που τον βλέπουμε από το σημείο μας στη Γη. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 32 εκατομμυρίων ετών φωτός. Ο Messier 74 έχει το παρατσούκλι «Γαλαξίας Φάντασμα» επειδή είναι σχετικά αμυδρός, γεγονός που τον καθιστά δυσκολότερο να εντοπιστεί με μικρά τηλεσκόπια από άλλους γαλαξίες του διάσημου καταλόγου του Charles Messier από τον 18ο αιώνα. Το James Webb σκιαγραφεί το αέριο και τη σκόνη στο υπέρυθρο, ενώ τα δεδομένα του Chandra προβάλλουν τη δραστηριότητα υψηλής ενέργειας των άστρων σε μήκη κύματος ακτίνων Χ. Τα οπτικά δεδομένα του Hubble αναδεικνύουν επιπλέον αστέρια και σκόνη κατά μήκος των λωρίδων σκόνης.