Οι κυβερνήσεις των κρατών που μετείχαν στη διάσκεψη του ΟΗΕ έδωσαν το φιλί της ζωής στις διαπραγματεύσεις για το κλίμα, προχωρώντας σε μια σειρά δεσμεύσεων για την πρόοδο των συζητήσεων.

Πιο συγκεκριμένα οι κυβερνήσεις συμφώνησαν σε μια σειρά αποφάσεων που θα αποτελέσουν το υπόβαθρο για την επίτευξη μιας τελικής συμφωνίας στη διάσκεψη που θα πραγματοποιηθεί το 2011, στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής.

Μετά την αποτυχία της Κοπεγχάγης, οι διαπραγματεύσεις είχαν υποστεί μεγάλο πλήγμα, εφάμιλλο με το πλήγμα που δέχτηκε η αξιοπιστία των κρατών αναφορικά με την διάθεσή τους να πετύχουν τη λήψη ουσιαστικών αποφάσεων. Μετά από 2 εβδομάδες σκληρών διαπραγματεύσεων και παρά την απαισιοδοξία που ενέπνεαν οι προηγούμενες μέρες, οι κυβερνήσεις σημείωσαν στο παρά πέντε αξιοσημείωτη πρόοδο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν παραμένουν ανοιχτές μερικές μεγάλες πολιτικές προκλήσεις.

Αν και δεν κατέστη δυνατό να συμφωνηθεί η επέκταση του Πρωτοκόλλου του Κιότο, μπήκαν οι βάσεις, προκειμένου να συζητηθεί κάτι τέτοιο στο Ντέρμπαν. Η αρνητική στάση της Ιαπωνίας και της Ρωσίας στο θέμα αυτό παραμένει το μεγάλο αγκάθι, αλλά τώρα η πίεση της κοινής γνώμης απέναντι στην αδιαλλαξία των συγκεκριμένων χωρών αναμένεται να αυξηθεί, πράγμα που μπορεί και πρέπει να οδηγήσει σε αναθεώρηση της στάσης τους.

Πάντως, οι συζητήσεις στο Κανκούν (στην ομάδα εργασίας για την επέκταση του Κιότο) κατέληξαν στο θετικό συμπέρασμα πως οι χώρες που μετέχουν στο Κιότο πρέπει να μειώσουν τις εκπομπές τους κατά 25-40% έως το 2020. Κατέληξαν επίσης σε συμφωνία περί της ανάγκης για μεγαλύτερη προσπάθεια από όλες τις χώρες, έτσι ώστε να διασφαλιστεί πως η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας δεν θα ξεπεράσει τους 2οC. Τώρα όλες οι χώρες πρέπει να σηκώσουν τα μανίκια και με καλή διάθεση να επιτύχουν το κλείσιμο των κενών στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Πρόοδος επιτεύχθηκε και σε μια σειρά από άλλα κρίσιμα ζητήματα, όπως για παράδειγμα η δημιουργία κανόνων για τη μέτρηση, επαλήθευση και δημοσιοποίηση των προσπαθειών μείωσης των εκπομπών από όλα τα κράτη.

Επίσης, οι διαπραγματευτές συμφώνησαν στη δημιουργία μιας επιτροπής για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, αν και δεν είναι ακόμα ξεκάθαρη η μεθοδολογία για τον ορισμό και μέτρηση της ευπάθειας των κρατών και των απωλειών εξαιτίας των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.

Ακόμα, οι κυβερνήσεις υποστηρίζουν τη δημιουργία ενός νέου παγκόσμιου “πράσινου ταμείου”, αλλά τώρα προκύπτει η ανάγκη να εντοπίσουν καινοτόμες πηγές χρηματοδότησής του (πχ επιβολή φόρου στη ναυτιλία και την αεροπορία, τους δυο τομείς δηλαδή για τους οποίους δεν έχει ληφθεί κανένα μέτρο αν και ευθύνονται για το 8% των παγκόσμιων εκπομπών).

Επιπλέον, η απόφαση που ελήφθη για τον περιορισμό της αποδάσωσης, γνωστός ως REDD+, δεν περιλαμβάνει τίποτα από αυτά που προσδοκούσαμε, αλλά τουλάχιστον ανοίγει τον δρόμο για περαιτέρω πρόοδο στη μάχη αντιμετώπισης της αποψίλωσης των δασών.

Ο δρόμος παρέμεινε ανοιχτός αλλά η προσπάθεια που απαιτείται είναι μεγάλη και δύσκολη. Περιμένουμε να δούμε περισσότερες ηγετικές πρωτοβουλίες από την ΕΕ, καθώς και από Κίνα και Ινδία, ειδικά στο θέμα της νομικής μορφής της μελλοντικής συμφωνίας.
Θα πρέπει επίσης η ΕΕ, καθώς και άλλες ανεπτυγμένες χώρες, να δεσμευθούν για μεγαλύτερη μείωση των εκπομπών τους έως το 2020.

Οι ΗΠΑ δεν βοήθησαν όπως θα έπρεπε τις διαπραγματεύσεις και φεύγουν από το Κανκούν με μικρή συνεισφορά στα δρώμενα. Τώρα, οι ΗΠΑ οφείλουν να καταστήσουν σαφή τον δρόμο που θα ακολουθήσουν, ώστε να επιτύχουν τη μείωση των εκπομπών τους και τη δημιουργία ενός διαφανούς πλάνου που θα τις οδηγήσει σε μια οικονομία μηδενικών εκπομπών άνθρακα. Μόνο έτσι, οι ΗΠΑ θα είναι ικανές να συνεισφέρουν ουσιαστικά στις διαπραγματεύσεις του Ντέρμπαν.

Εν κατακλείδι, ο ασθενής κλίμα βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση. Μετά την Κοπεγχάγη ο ασθενής έπεσε σε κώμα, αλλά ευτυχώς από σήμερα αρχίζει να δείχνει κάποια σημάδια ανάκαμψης. Όλα τα κράτη οφείλουν να συνεισφέρουν στην προσπάθεια επαναφοράς του ασθενούς. Το οφείλουν στους πολίτες των χωρών τους, στους πολίτες της ανθρωπότητας και στις μελλοντικές γενιές.

Πηγή: wwf.gr