Θωρακίζεται νομικά, από περιβαλλοντικής και πολεοδομικής πλευράς, ο νόμος για τις μεγάλες επενδύσεις, που θα υλοποιούνται μέσω fast track, ώστε να αποφευχθούν προσφυγές σε διεθνή δικαστήρια, αλλά και να εξασφαλίζουν την αποδοχή της πλειοψηφίας των κομμάτων της Βουλής.
Στο τελικό κείμενο του νόμου προβλέπεται ρητά η εξαίρεση επενδύσεων σε περιοχές, που έχουν χαρακτηριστεί Natura, ενώ τίθεται θέμα δημοσίου διαλόγου για ζητήματα εκμετάλλευσης αιγιαλού.
Σε ό,τι αφορά τις απαλλοτριώσεις, ο νόμος που ψηφίστηκε διπλασιάζει τους χρόνους από 30 σε 60 ημέρες, αυξάνοντας όμως τη διαφάνεια της διαδικασίας, χωρίς ουσιαστική καθυστέρηση για έργα που συνήθως υλοποιούνται σε εύρος 10ετίας. Ειδικότερα, η διάταξη προβλέπει παράταση στις προθεσμίες για τη συζήτηση των προσφυγών κατά των απαλλοτριώσεων στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Μεταξύ άλλων, προβλέπεται ότι οι αποφάσεις για αιτήσεις ακύρωσης θα εκδίδονται σε διάστημα 60 ημερών από τη συζήτησή τους (από 30), η νέα δικάσιμος μετά από αναβολή θα ορίζεται μέσα σε 30 ημέρες (αντί για 8) και καταργείται η προθεσμία των 8 ημερών για την εξέταση των αιτήσεων αναστολής εκτέλεσης των αποφάσεων κήρυξης αναγκαστικής απαλλοτρίωσης. Η νέα διατύπωση είναι ότι η εξέταση θα γίνεται «κατά απόλυτη προτεραιότητα».
Σε ό,τι αφορά τις συμβάσεις παραχώρησης (PPP), επειδή τα μεγάλα έργα ξεπερνούν τον προϋπολογισμό των μικρών ΣΔΙΤ (€150 εκατ. – €200 εκατ.), που προβλέπει ο νόμος Αλογοσκούφη – Σουφλιά, και αρκεί μία Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) (αρμόδιου υπουργού, υπουργού Οικονομίας και υπουργού ΠΕΧΩΔΕ), τώρα επιστέφουμε στον νόμο του 2003 -που συνέταξε η τότε υπουργός κυρία Βάσω Παπανδρέου- βάσει του οποίου τα μεγάλα έργα θα πρέπει να κυρώνονται από την Βουλή. Με τον τρόπο αυτόν καλύπτονται και διακρατικές συμφωνίες, αλλά και επενδύσεις που προσφέρουν ειδικά φορολογικά προνόμια σε επενδυτικές εταιρείες (funds).
