Πολύ πριν τη σύγχρονη εποχή που εγκαινιάστηκε με τη βιομηχανική επανάσταση, η ανθρωπότητα μετρούσε μια μακρά και πλούσια ιστορία μόλυνσης των θαλασσών.
Τα απομεινάρια αυτής της δραστηριότητας όχι μόνο δεν έχουν σβηστεί από τον πλανήτη, αλλά έχουν εγκλωβιστεί βαθιά μέσα στους πάγους της Αρκτικής, αφηγούμενα την ίδια την ανθρώπινη ιστορία!
Αυτά μελετούν σήμερα οι επιστήμονες, ανιχνεύοντας μεγάλα γεγονότα που καθόρισαν το διάβα της ανθρωπότητας, από πολέμους και επιδημίες μέχρι πείνες και άλλα πολλά.
Σύμφωνα με τη σχετική έκθεση του Proceedings of the National Academy of Sciences, το Desert Research Institute (DRI) στη Νεβάδα των ΗΠΑ έχει μελετήσει ήδη 13 τέτοιους παγετώνες στον Αρκτικό Κύκλο και βρήκε φοβερά και τρομερά πράγματα.
Όπως, ας πούμε, ότι τα επίπεδα μολύβδου στην ατμόσφαιρα έχουν ανέβει κατά 250-300 φορές πάνω από την αρχή του Μεσαίωνα ως και τη δεκαετία του 1970, όταν Ευρώπη και Αμερική άρχισαν δηλαδή να υιοθετούν περιβαλλοντικά μέτρα.
Και καθώς ο μόλυβδος συνδέεται με την παραγωγή πολύτιμων μετάλλων, όπως το ασήμι, οι ίδιοι πάγοι προσφέρουν ματιές και στο απώτερο παρελθόν της ανθρωπότητας, όπως μας λέει ο Nathan Chellman του DRI.
Εξαιρουμένης της Βιομηχανικής Επανάστασης, η μεγαλύτερη άνοδος που γνώρισε η Ευρώπη ήταν στην εποχή του Καρλομάγνου, του ηγεμόνα των Φράγκων που κυβέρνησε το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ευρώπης κατά τον 8ο αιώνα, κατέληξαν οι επιστήμονες μελετώντας τα απομεινάρια στους πάγους και τα επίπεδα συγκέντρωσης του μολύβδου.
Σύμφωνα με τη μελέτη, αυτό συνέπεσε με τη δημιουργία ενός νέου και πελώριου νομισματοκοπείου στη γερμανική πόλη Melle, υποδεικνύοντας μεγάλης κλίμακας μεταλλευτική δραστηριότητα.
Ταυτοχρόνως, οι πάγοι έδειξαν και μια κολοσσιαία παύση τέτοιων μολυσματικών δραστηριοτήτων μεταξύ 1349-1360 μ.Χ. Καθόλου τυχαίο δηλαδή που ήταν η εποχή που κορυφώθηκε ο Μαύρος Θάνατος στην Ευρώπη, μια από τις καταστροφικότερες πανδημίες που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης.
Αυτή η δεκαετία ήταν ο κολοφώνας της θανάσιμης δράσης της, διεκδικώντας όχι λιγότερες από 50 εκατ. ζωές. Η οικονομία αποσταθεροποιήθηκε κι αυτό φάνηκε στις τραγικά λιγότερες ποσότητες μολύβδου που καταγράφηκαν στους πάγους.
«Αυτά που βρίσκουμε δεν είναι σημαντικά μόνο στους περιβαλλοντολόγους», λέει χαρακτηριστικά ο Andrew Wilson, καθηγητής ρωμαϊκής αρχαιολογίας στην Οξφόρδη, «αυτά τα μητρώα των πάγων βοηθούν τους ιστορικούς να καταλάβουν και να ποσοτικοποιήσουν τους τρόπους με τους οποίους οι κοινωνίες και οι οικονομίες τους ανταποκρίθηκαν σε εξωτερικές επιδράσεις όπως κλιματικές αλλαγές, επιδημίες και πολιτικές αναταραχές»…
