Ήταν το 1983 όταν ο κόσμος έχασε ένα από τα πλέον περίεργα είδη του: τον ιθαγενή κάτοικο του Κουίνσλαντ της Αυστραλίας που έδινε ζωή μέσα από το στόμα του!
Στην πραγματικότητα, ελάχιστα είδη του ζωικού βασιλείου το κάνουν αυτό, κι όταν λέμε ελάχιστα εννοούμε μερικά ψάρια και κυρίως τον βάτραχο αυτό.
Το συμπαθές είδος αφανίστηκε ωστόσο εδώ και μερικές δεκαετίες, για λόγους που δεν συνδέονται -ευθέως τουλάχιστον- με την ανθρώπινη δράση.
Εκτός κι αν… δεν έχει εξαφανιστεί!
Γιατί ο άθλος για την αναβίωσή του συμβαίνει ήδη στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ, με την προσπάθεια να τον επαναφέρουν στη ζωή να παίρνει το εύγλωττο όνομα «Πρόγραμμα Λάζαρος». Χρησιμοποιώντας τις πλέον προωθημένες μεθόδους γενετικής, οι επιστήμονες είναι πλέον πολύ κοντά στην αναβίωση του ιδιαίτερου αυτού βατράχου, με τα προβλήματα που προκύπτουν να αποδίδονται σε «τεχνικά, όχι βιολογικά» προβλήματα.
Οι ενδείξεις από τα πρώτα έμβρυα είναι ενθαρρυντικές, με το όλο εγχείρημα να παίρνει κολοσσιαίες διαστάσεις για τη σπουδαιότητά του: αποτελεί πράγματι γενναίο βήμα προς τα εμπρός στην κατεύθυνση της αναβίωσης εξαφανισμένων ζώων. Οι ερευνητές του «Προγράμματος Λάζαρος» ανταλλάσσουν ήδη τεχνογνωσία με επιστήμονες που επιδίδονται σε αντίστοιχες απόπειρες αναβίωσης άλλων εδώ και καιρό εξαφανισμένων ειδών, όπως τα μαμούθ.
Και σε περίπτωση που αναρωτιέστε, ο «δίνω ζωή από το στόμα» βάτραχος εναποθέτει τα αυγά στο στομάχι του, την ίδια στιγμή που σταματά να παράγει γαστρικά υγρά, κάνοντας το στομάχι μέρος ιδανικό για την εκκόλαψη των αυγών. Ο βάτραχος καταπίνει λοιπόν τα αυγά, τα εκκολάπτει στο στομάχι του και όταν με το καλό ξεπηδήσουν οι νεοσσοί, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να βγουν από το στόμα του. Πόσο υπέροχα περίεργο!
