Μπορεί να είναι γλυκά, φιλικά και χαδιάρικα, μην αφήνετε ωστόσο το παρουσιαστικό τους να σας ξεγελά.
Γιατί το μικρό αυτό μαρσιποφόρο της μακρινής Αυστραλίας, wombat στη γλώσσα της, έχει πολλούς κρυμμένους άσους στο μανίκι του για να επιβιώνει μέσα στο ολότελα περίεργο και ιδιοσυγκρασιακό ζωικό βασίλειο της Αυστραλίας.
Όπως, ας πούμε, το γεγονός ότι ο Νο 1 αμυντικός μηχανισμός του είναι τα… σκληροτράχηλα οπίσθιά του! Την ώρα που τρέχουν λοιπόν κυνηγημένοι από ντίνγκο και δαίμονες της Τασμανίας, βασίζονται στους σούπερ δυνατούς γλουτούς τους για προστασία.
Γιατί αποτελούνται κυρίως από χόνδρους, κάνοντάς τους έτσι πιο ανθεκτικούς στα δαγκώματα και τα τραύματα. Κι αν τα πράγματα γίνουν ακόμα πιο σκούρα, ο φασκωλόμυς θα τρυπώσει στο λαγούμι του φράζοντας την είσοδό του με, καλά το καταλάβατε, τα οπίσθιά του. Αν μάλιστα είναι μέσα και κάνει το λάθος να εισβάλει ο θηρευτής του, ο φασκωλόμυς θα του συντρίψει το κεφάλι χτυπώντας το στα τοιχώματα του λαγουμιού με τον πρωκτό του.
Όταν λέμε βέβαια φασκωλόμυς, μιλάμε ουσιαστικά για τρία είδη της οικογένειας των βομβατίδων. Τον κοινό φασκωλόμυ (Vombatus ursinus), αυτόν με την τριχωτή μύτη που ζει στον βορρά της Αυστραλίας και απειλείται με εξαφάνιση (Lasiorhinus krefftii) και τον ξάδελφό του που ζει στα νότια (Lasiorhinus latifrons).
Το μικρό μαρσιποφόρο το ήξεραν καλά και οι ιθαγενείς της Αυστραλίας, οι αβορίγινες, που το περιέλαβαν στις ζωγραφιές τους τόσο παλιά όσο και 4.000 χρόνια πριν. Αν πάμε μάλιστα ακόμα παλαιότερα, τα γουόμπατ, όπως τα αποκαλούσαν οι γηγενείς, είχαν κάποτε το μέγεθος ρινόκερου! Αυτό το μέγα-γουόμπατ, το διπρωτόδον, ήταν το μεγαλύτερο μαρσιποφόρο που πέρασε ποτέ από τον πλανήτη Γη, πριν από 2,5 εκατ. χρόνια, και εκτιμάται ότι ζύγιζε 3 τόνους. Και καθώς εξαφανίστηκε όταν άρχισε να εμφανίζεται ο άνθρωπος, οι επιστήμονες υποπτεύονται σήμερα ποιος πρέπει να τα εξαφάνισε από προσώπου γης.
Όταν μάλιστα πρέπει να γίνει γρήγορος, ο φασκωλόμυς βγάζει φτερά στα πόδια, παρά το ατσούμπαλο παρουσιαστικό του που δεν σε κάνει ακριβώς να τον εκτιμάς για το μυώδες σώμα του. Κι όμως, όταν απειληθεί μπορεί να αγγίξει ταχύτητες της τάξης των 40 χλμ/ώρα για 1,5 λεπτό. Εκεί δηλαδή που ακόμα και ο Γιουσέιν Μπολτ δεν έχει ξεπεράσει ποτέ τα 45 χλμ/ώρα!
Ο φασκωλόμυς έχει κι άλλα υπέροχα να μας πει. Όπως, ας πούμε, ότι προτιμά τις δύσπεπτες τροφές. Είναι χορτοφάγος, αν και κάνει τουλάχιστον δύο βδομάδες να χωνέψει το φαΐ του. Κι όλα αυτά την ώρα που τα δόντια του μεγαλώνουν διαρκώς, αντισταθμίζοντας έτσι τη φθορά τους.
Αν και διάσημος έχει γίνει για την περίεργη μορφή των κοπράνων του, που έχουν σχήμα κύβου. Παράγει 80-100 κυβικά τεμάχια το βράδυ, τα οποία αφήνει σε στρατηγικά σημεία της περιοχής του για να ενημερώνει τους άλλους για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του τόπου του.
Και δεν τα κάνει στο χώμα, αλλά σε ευδιάκριτα σημεία (όπως πάνω σε πέτρες και μικρά φυτά), καθώς λειτουργούν τροχιοδεικτικά για τον ίδιο και αποτρεπτικά για τους ανταγωνιστές του.
Και αν πρέπει να το πούμε, είναι φτιαγμένος για σκάψιμο. Το περίπλοκο δίκτυο των λαγουμιών που ανοίγει μπορεί να φτάσει ακόμα και σε έκταση 200 μέτρων κάτω από το χώμα.
Και μπορεί να μας φαίνονται αξιολάτρευτοι, στον κόσμο τους παραμένουν ωστόσο μοναχικά ζώα. Οι αποικίες σπανίζουν, καθώς προτιμούν τη μοναξιά από την κοινωνικότητα. Κι αν μια στο τόσο μοιραστούν ένα λαγούμι, συνήθως αποφεύγει ο ένας τον άλλο πάνω από τη γη…
