Οι πρώτες λιχουδιές ειδικά για σκυλιά δεν έμοιαζαν καθόλου με τα σημερινά μπισκοτάκια σε σχήμα κοκάλου.
Τα είχε φτιάξει ο James Spratt το 1860 και ήταν εντελώς… τετράγωνα! Ο αμερικανός ηλεκτρολόγος έβλεπε τους ναύτες να πετούν ξεροκόμματα στα σκυλιά και σκέφτηκε πως θα μπορούσε να κάνει το ίδιο και να βγάλει μερικά λεφτά.
Ίδρυσε λοιπόν την εταιρία του, που ονόμασε φυσικά Spratt’s, για να ρίξει στην αγορά τα «Meat Fibrine Dog Cakes», ένα μείγμα από λαχανικά, στάρι, παντζάρια και κρέας. Τι κρέας δεν μάθαμε ποτέ, καθώς η συνταγή ήταν μυστική και ο επιχειρηματίας τη φυλούσε με τη ζωή του.
Μιλάμε άλλωστε για εποχές που μια τροφή ειδικά για σκυλιά ήταν το λιγότερο αδιανόητη. Τα κατοικίδια έτρωγαν τα αποφάγια των αφεντικών τους, πάει και τέλειωσε. Μέχρι τα τέλη του αιώνα όμως ο Spratt είχε καταφέρει να κάνει μόδα τα μπισκοτάκια του, ειδικά για τα ζώα που κατέβαιναν σε διαγωνισμούς και έπρεπε να είναι σε άψογη φυσική κατάσταση.
Έτσι πορεύτηκε η αγορά μέχρι το 1907, όταν ο χημικός Carleton Ellis έλαβε μια επείγουσα παραγγελία. Ο ιδιοκτήτης ενός σφαγείου δεν ήξερε τι να κάνει όλο αυτό το «παραπανίσιο γάλα», όπως του είπε, και ζητούσε από τον επιστήμονα να του βρει μια εμπορική λύση.
Η επιλογή του Ellis δεν ήταν τυχαία, καθώς ο τύπος ήταν πίσω από πολλά και διάφορα, όπως την έλευση της μαργαρίνης, του πολυεστέρα, της μπογιάς, του διαλυτικού χρώματος και πολλών ακόμα. Με γάλα δεν είχε ξαναδουλέψει, αλλά θα το δοκίμαζε. Είπε λοιπόν να το μετατρέψει σε φαγητό για τον σκύλο του.
Έπειτα από αρκετό πειραματισμό, ανέμειξε το γάλα με βύνη, σιτηρά και πολλά ακόμα και έφτιαξε ένα μπισκότο. Στο οποίο έδωσε ένα ωραιότατο κυκλικό σχήμα. Όταν όμως το έδωσε στον σκύλο του, το ζώο αρνούνταν να το δοκιμάσει. Εκείνος, απόφοιτος του MIT με τόσες επιστημονικές επιτυχίες στο βιογραφικό του, τα έκανε μαντάρα με ένα τόσο δα μπισκοτάκι!
Ήξερε πως τα συστατικά που είχε βάλει αποκλείεται να μην άρεσαν στον σκύλο του, κι έτσι είπε να πειράξει το σχήμα της λιχουδιάς. «Έψησα μερικά ακόμα μπισκότα από το ίδιο μείγμα, αλλά στο σχήμα του κοκάλου», είπε στο «Popular Science» χρόνια αργότερα (το 1937), «και βρήκα πως ο σκύλος μου επέδειξε ένα τρομακτικό ενδιαφέρον για το μπισκότο σε σχήμα κοκάλου»!
Η επιλογή του σχήματος από το σκυλί δεν ήταν καθόλου τυχαία, καθώς μιλάμε για εποχές που τα κόκαλα του οικογενειακού κρέατος κατέληγαν αναγκαστικά στον σκύλο. Ο Ellis πούλησε την πατέντα του στην Bennett Biscuit Company που έβγαλε το προϊόν στα ράφια το 1915 και έγιναν αχτύπητο.
Οι λιχουδιές της Spratt ήταν πια παρελθόν, καθώς τα μπισκότα από γάλα του Ellis (Milk-Bone τα έλεγαν) αποδεικνύονταν ολοένα και περισσότερο ακαταμάχητα…
