ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ #Εθνικό Θέατρο #Σταμάτης Φασουλής

Βρυκόλακες: Μετά από 25 χρόνια επιστρέφουν στο Εθνικό Θέατρο

Ο Σταμάτης Φασουλής αναμετριέται ξανά με το έργο που αποτέλεσε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1979

07·11·2022 23:54

Newsroom

Η αυλαία της Κενρικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου ανοίγει τη φειτινή θεατρική περίοδο με το αριστούργημα του Χένρικ Ίψεν, Βρυκόλακες, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.

Εικοσιπέντε χρόνια από την τελευταία φορά που ανέβηκαν στο Εθνικό Θέατρο (1997), οι Βρυκόλακες επιστρέφουν και ο Σταμάτης Φασουλής αναμετριέται ξανά με το έργο που αποτέλεσε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1979, έχοντας δίπλα του έναν σπουδαίο θίασο ηθοποιών και συντελεστών.

Όταν το 1881 ο Χένρικ Ίψεν έγραψε τους Βρυκόλακες ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων με την τόλμη της θεματικής του αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ξεσκέπαζε μια κοινωνία υποκρισίας και διαφθοράς. Οι Βρυκόλακες, ωστόσο, περισσότερο ίσως από οποιοδήποτε άλλο έργο του νορβηγού δραματουργού, παραπέμπουν και συγγενεύουν με την αρχαία τραγωδία και πλέον κατέχουν μια κορυφαία θέση στα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματουργίας.

Ο Ίψεν ανύψωσε το θέατρο με έναν μοναδικό τρόπο αποδεικνύοντας ότι μεγάλες τραγωδίες μπορούν να γραφτούν και με έναν απλό, καθημερινό λόγο και να αφορούν καθημερινούς ανθρώπους. Έκανε το θέατρο έναν καθρέφτη όπου το κοινό μπορούσε να δει ανθρώπους που τους αναγνώριζε, ανθρώπους που είχαν να αντιμετωπίσουν διλήμματα εξίσου μεγάλα με τους ήρωες της τραγωδίας ή του Σαίξπηρ.

Η υπόθεση

Η κυρία Άλβινγκ ετοιμάζεται για τα εγκαίνια του Ιδρύματος που έφτιαξε στη μνήμη του συζύγου της. Ο γιος της Όσβαλντ, καταξιωμένος ζωγράφος που ζει από παιδί στο εξωτερικό, έχει επιστρέψει για την τελετή. Ο παλιός οικογενειακός φίλος και διαχειριστής του Ιδρύματος Πάστορας Μάντερς έχει έρθει και αυτός για να εκφωνήσει λόγο για την προσφορά του λοχαγού Άλβγινγκ. Όμως, κάτω από την αψεγάδιαστη, γυαλιστερή επιφάνεια, κάτι άρρωστο και σαθρό ελλοχεύει. Ένα κουβάρι από ψέματα και μυστικά, προδομένους έρωτες, συγκάλυψη και υποκρισία αρχίζει να ξετυλίγεται σταδιακά, την ώρα που οι μάσκες πέφτουν, ολόκληρο το οικοδόμημα της αγίας οικογένειας κλυδωνίζεται και τα φαντάσματα του παρελθόντος ξυπνούν, διψώντας για το αίμα των ζωντανών.