Η Αμάντα Γεωργιάδη ανέβηκε στην σκηνή του Pala Olimpico στο Τορίνο της Ιταλίας και εκπροσώπησε την Ελλάδα στον 66ο διαγωνισμό της Eurovision με το τραγούδι «Die Together». Η δωρική εμφάνιση της νεαρής τραγουδίστριας και η «γυάλινη» φωνή της απέσπασαν θερμό χειροκρότημα και της έδωσαν τους βαθμούς που χρειαζόταν για να πάρει το πολυπόθητο εισιτήριο για τον τελικό της διοργάνωσης.
Ο Φωκάς Ευαγγελινός είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από την Αμάντα Γεωργιάδη και τη λιτή αλλά άκρως εντυπωσιακή παρουσία της στην σκηνή της Eurovision. Όταν ο Φωκάς Ευαγγελινός άκουσε το «Die Together», το λάτρεψε και αμέσως οι ιδέες για το πώς θα το «ντύσει» άρχισαν να τρέχουν στο μυαλό του. Πώς όμως κατέληξε σε αυτή που παρακολούθησαν οι τηλεθεατές;
Από την Ιταλία όπου βρίσκεται, ο Φωκάς Ευαγγελινός μίλησε στο Newsbeast για την ελληνική συμμετοχή, εξήγησε γιατί επέλεξε να κυριαρχήσει στην σκηνή ο μινιμαλισμός και αποκάλυψε ποιο τραγούδι έχει ξεχωρίσει.
-Το τραγούδι της Αμάντα έχει πολλές παύσεις, ειδικά στην αρχή. Καταφέρατε να τις κάνετε «οργανικές» και μέρος της σκηνικής παρουσίας. Πόσο δύσκολο ήταν να επιτευχθεί αυτό;
Οι παύσεις ήταν ο λόγος που αγάπησα το κομμάτι. Όπως λέω και στους μαθητές μου: «η ακινησία πολλές φορές είναι πιο σημαντική και πιο ενεργητικά δυνατή από μια κίνηση». Στη μουσική, δε, οι παύσεις πρέπει να γεμίσουν. Ήταν μια πρόκληση για μένα να βρω ένα εύρημα ώστε να γίνουν ουσιαστικές. Βρήκα το να κλείνει τα μάτια της σε κάθε παύση, και όταν τα ανοίγει να τα βλέπω όλα μέσα από τα μάτια της. Σα να λέει την ιστορία και να βρίσκεται απέναντι της ο άνθρωπος αυτός. Το μόνο που ζήτησα από την Αμάντα ήταν ένα χρόνο μετά (σημ: ο χρόνος είναι ένδειξη η οποία δηλώνει τον ρυθμικό χαρακτήρα με τον οποίο πρέπει να εκτελεστεί ένα μουσικό έργο), ώστε να μην έχει συναισθηματική φόρτιση όταν λέει το ρεφρέν ή τα λόγια.
–Επιλέξατε μία μίνιμαλ παρουσία της δικής μας ερμηνεύτριας, κόντρα στην τάση των υπόλοιπων. Στην σκηνή της Eurovision, η Αμάντα Γεωργιάδη εμφανίζεται μόνη της. Ποιο ήταν το σκεπτικό που δουλεύτηκε και στήθηκε έτσι η σκηνοθεσία;
Αυτό που προσπάθησα είναι να μην κάνω κάτι που θα ξεπεράσει τον καλλιτέχνη και την ιστορία. Οπότε σκέφτηκα ποιοι είναι οι πυλώνες που θα ήθελα να «πατήσω». Το ένα ήταν η απώλεια γιατί μιλάει για έναν χωρισμό, το άλλο ήταν η ανάμνηση, γι’ αυτό βλέπουμε στο βίντεο να χορεύει η Αμάντα με έναν χορευτή, είναι η ανάμνηση της σχέσης τους. Οι λιωμένες καρέκλες που χρησιμοποιήσαμε είναι ένα έργο και μια παρέμβαση εννοιολογικής τέχνης, είναι η φθορά στην σχέση με αποτέλεσμα να πηγαίνει από κάτι παλιό σε κάτι καινούργιο. Γι’ αυτό προς το τέλος του τραγουδιού πηγαίνει μπροστά ξεχνώντας όλο το παρελθόν της.
–Οι θεατές «βλέπουν» την ιστορία που ερμηνεύει η Αμάντα, μέσα από τα μάτια της. Πόσο εύκολο ήταν να «πείτε» την ιστορία της μέσα σε 3 λεπτά και να γίνει κατανοητή από τους θεατές; Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε κατά την υλοποίηση;
Δεν αντιμετώπισα δυσκολία στην υλοποίηση. Η δυσκολία μου ήταν ότι αγάπησα τόσο πολύ το κομμάτι που είχα πάρα πολλές ιδέες και έπρεπε να καταλήξω στην πιο απλή, στην πιο μίνιμαλ, την πιο ουσιαστική.
–Έχετε πολλές συμμετοχές στη Eurovision, συμμετοχές που έχουν στεφθεί με επιτυχίες. Πάντα κρατάτε μία ισορροπία μεταξύ ερμηνευτή και χορογραφίας, αναδεικνύοντας τον καλύτερο εαυτό του καλλιτέχνη, κρύβοντας συγχρόνως πιθανές αδυναμίες. Ποια είναι η συνταγή και το πετυχαίνετε;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει συνταγή. Υπάρχει αγάπη στον καλλιτέχνη. Όλοι οι δημιουργοί πρέπει να ξέρουν ότι το «άρμα» το οδηγεί ο καλλιτέχνης που είναι στην σκηνή και να βλέπουν τον εαυτό τους μόνο δημιουργικά και να βάζουν τον εγωισμό τους πιο πίσω. Κάθε φορά βλέπω οτιδήποτε συμβαίνει σα μια λευκή σελίδα γιατί αντιμετωπίζω τα πράγματα, όχι μόνο με εμπειρία, αλλά ως κάτι καινούργιο. Ο κάθε καλλιτέχνης είναι διαφορετική προσωπικότητα, κινείται με διαφορετικό τρόπο και δεν μ’ αρέσει να τους χρησιμοποιώ σα μαριονέτες. Θα πω τη γνώμη μου αλλά θα την συζητήσω και μαζί τους.
–Στο φετινό διαγωνισμό της Eurovision κυριαρχούν οι μπαλάντες και τα πιο soft τραγούδια. Γιατί πιστεύετε ότι συνέβη αυτό;
Νομίζω ότι ο διαγωνισμός αυτός έχει ουσία κι είναι όμορφος γι’ αυτό κι έρχομαι. Γιατί κάποιος θα μπορούσε να πει «γιατί κάθε χρόνο;». Γιατί είναι διαφορετικός κάθε χρονιά και κάθε φορά πρέπει να παρουσιάζεις κάτι καινούργιο, κάτι πρωτότυπο. Βλέπεις, ότι οι επαναλήψεις δεν πάνε και τόσο καλά. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται και μαζί με αυτόν εξελίσσονται κι οι καλλιτέχνες. Φέτος, αισθάνθηκα ότι είναι πιο ουσιαστικά τα τραγούδια και πιο ουσιαστικές κάποιες σκηνικές παρουσίες. Δηλαδή ότι υπήρχε όχι τόσο το εφέ, όσο η ουσία.
Ποια συμμετοχή ξεχωρίσατε;
Η Σερβία. Είναι πρόταση. Είναι κάτι διαφορετικό σκηνικά στην Eurovision, που δεν έχει ξαναγίνει.
Έχετε πάει σε πολλές διοργανώσεις. Πώς σας φαίνεται η φετινή στην Ιταλία. Είστε ικανοποιημένος από την ποιότητα της διοργάνωσης από μια χώρα που -ουσιαστικά- απείχε για πολλά χρόνια από το θεσμό;
H Eurovision, παρ’ όλο που ο κόσμος βλέπει ένα τηλεοπτικό προϊόν 2 ωρών, είναι ένα καλοκουρδισμένο ρολόι με όποια χώρα τη διοργανώνει, ν’ αναλαμβάνει τεράστιες ευθύνες. Οπότε, κι επειδή είμαι άνθρωπος που μ’ αρέσει να βλέπω τα θετικά πράγματα, μια χαρά είναι ο διαγωνισμός και όλα θα πάνε πάρα πολύ ωραία.
–Πόσο καιρό προετοιμάζεστε για τη Eurovision, από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι την τελευταία πρόβα;
Δυο με τρεις μήνες από την ώρα που παίρνουμε το κομμάτι. Έχουμε να κάνουμε συζητήσεις, προσεγγίσεις, να δούμε τι θέλουμε να πούμε, τι θα είναι το διαφορετικό που θα παρουσιάσουμε.
–Ποια συμμετοχή από τις δικές σας δουλειές σας έχει αφήσει την πιο γλυκιά ανάμνηση;
Σαφώς δεν μπορώ να μην πω την Έλενα Παπαρίζου γιατί, αν κι έχω πάρει δυο φορές την πρώτη θέση, η ψυχή μου και η καρδιά μου είναι σε εκείνη. Κι ένα κομμάτι του Δημήτρη Κοντόπουλου, το «Hold Me», με το οποίο είχαμε πάρει τη δεύτερη θέση με το Αζερμπαϊτζάν.
–Η συμμετοχή της Κύπρου με την Ανδρομάχη δεν πέρασε στον τελικό. Τι θεωρείτε ότι της στέρησε την πρόκριση;
Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα σκηνική παρουσία. Δεν μ’ αρέσει να κρίνω τη δουλειά άλλων ανθρώπων. Απλά δεν είδα ποτέ αυτό το κορίτσι σε καθαρό κοντινό πλάνο ώστε να καταλάβω περί τίνος πρόκειται. Ήταν πολύ εντυπωσιακό όλο, όμως η Ανδρομάχη ως Ανδρομάχη δεν ξεχώρισε. Οι τηλεθεατές εισπράττουν από τα κοντινά των καλλιτεχνών.
Οι δημιουργικές και γεμάτες έμπνευση δουλειές του Φωκά Ευαγγελινού στην Eurovision
- 2021: 13η θέση για την Μολδαβία και τον Νατάλια Γκορντιένκο με το τραγούδι Sugar
- 2021: 10η θέση για την Ελλάδα και τη Stefania με το τραγούδι Last dance
- 2019: 22η θέση για την Ισπανία και τον Miki Núñez με το τραγούδι La venda
- 2019: 3η θέση για τη Ρωσία και τον Sergey Lazarev με το τραγούδι Scream
- 2018: 11η θέση στον 1ο ημιτελικό για τo Αζερμπαϊτζάν και την Aisel με το τραγούδι X my heart
- 2017: 19η θέση για την Ελλάδα και την Demy με το τραγούδι This is love
- 2016: 3η θέση για τη Ρωσία και τον Sergey Lazarev με το τραγούδι You’re the only one
- 2014: 7η θέση για τη Ρωσία και τις αδερφές Tolmachevy με το τραγούδι Shine
- 2013: 2η θέση για το Αζερμπαϊτζάν και τον Farid Mamadov με το τραγούδι Hold me
- 2009: 7η θέση για την Ελλάδα και τον Σάκη Ρουβά με το τραγούδι This is our night
- 2008: 1η θέση για τη Ρωσία και τον Dima Bilan με το τραγούδι Believe
- 2008: 2η θέση για την Ουκρανία και την Ani Lorak με το τραγούδι Shady Lady
- 2007: 6η θέση για τη Λευκορωσία και τον Dmitry Koldun i με το τραγούδι Work your magic
- 2006: 2η θέση για τη Ρωσία και τον Dima Bilan με το τραγούδι Never let you go
- 2006: Creative director του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα.
- 2005: 1η θέση για την Ελλάδα και την Έλενα Παπαρίζου με το τραγούδι My Number One.
- 2004: 3η θέση για την Ελλάδα και τον Σάκη Ρουβά με το τραγούδι Shake it.
