Στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών πραγματοποιήθηκε το 2ο Fast Forward Festival. Καλλιτέχνες καθιερωμένοι διεθνώς αλλά και ανερχόμενοι δημιουργοί διερεύνησαν τη διαλεκτική σχέση υβριδικών τους πρακτικών, με το δημόσιο και ιδιωτικό χώρο. Στόχος τους είναι να γεννηθεί ένας κριτικός τρόπος σκέψης που θα προτείνει έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής στο σύγχρονο εγωπαθές και απρόσωπο αστικό τοπίο, το οποίο και πέτυχαν τουλάχιστον με την παράσταση Toneelhuis.
Γράφει η Χαρά Κιούση
Η δεκατετραμελής βελγική νεανική ομάδα Football Club Bergman και ογδόντα εθελοντές έστησαν μια αντισυμβατική παράσταση όπου θέατρο και κινηματογράφος συνυπάρχουν θεαματικά αλληλένδετα. Στην περίπτωση του «300 el x 50 el x 30 el» (διαστάσεις της κιβωτού του Νώε) το έναυσμα της ιδέας ξεπήδησε από την βιβλική ιστορία, όταν ο Θεός είδε τη γη «διεφθαρμένη».
Στην παράσταση γίνεται ένας αναστοχασμός για τον κόσμο και οι ιδέες που προκύπτουν επινοούν ανθρώπινους χαρακτήρες, εικόνες και σκηνές που ολοκληρώνουν τη δραματουργία.
Η εικαστική εγκατάσταση στις παρυφές ενός πυκνού δάσους που στάζει αγιάζι και καταχνιά – εδώ ο φωτισμός δίνει ρέστα – είναι πράγματι αξιομνημόνευτη. Έξι μικρά καλυβάκια δημιουργούν μια μικρή σύγχρονη κοινότητα τόσο ανομοιογενή, τόσο ασύνδετη, χαντακομένη στον κυρίαρχο ατομικισμό. Στο προσκήνιο γεμάτο κίτρινα πεσμένα φύλλα, ένας κυνικά ατάραχος ψαράς ψαρεύει σε μια θολή λιμνούλα. Το γαλήνιο φαινομενικά τοπίο με τις φωνές των ζώων και των πουλιών υπονομεύεται από μια διάχυτη ανησυχία. Ένα συνεργείο λήψης περιφέρεται διαρκώς κυκλικά στη σκηνή κι ο κάμεραμαν τρυπώνει με τον φακό του στα καλυβάκια, προβάλλοντας σε γιγαντοοθόνες τα όσα παρανοϊκά συμβαίνουν εκεί. Είναι ο αδιάκριτος φακός μέσα από τον οποίο οι διάφοροι τύποι – χαρακτήρες του έργου βλέπουν την ζωή τους. Γευματίζουν, ερωτοτροπούν, γλεντούν, αφοδεύουν, δίχως να τους ακούμε να μιλούν ποτέ. Είναι πρόσωπα που ζουν κάτω από την απειλή μιας επερχόμενης καταστροφής, πρόσωπα που ενώ πιστεύουν στη δυνατότητα διαμόρφωσης της ζωής τους είναι καταδικασμένα διαρκώς ν’ αποτυγχάνουν.
Έτσι η απόπειρα διαφυγής και η αναζήτηση διεξόδου θα καταστήσει το άτομο ξένο σώμα μέσα στην κοινότητα και ο κόσμος στην σκηνή θα ρθει τα πάνω – κάτω. Δέντρα αναποδογυρίζουν μέσα σε μια ανατριχιαστική βουή, πέφτουν χώματα και φυτά από ψηλά επιτείνοντας την αγωνία. Ωσότου μια κίνηση απελπισίας θα επιταχύνει ένα παγανιστικό δρώμενο, μια χορογραφία κάθαρσης, ένα πολυφωνικό τραγούδι και προς στιγμή τα μέλη της παρανοϊκής κοινότητας θα αντιπαλέψουν με ελπίδα τη φύση τους και θα επικοινωνήσουν.
Πιστεύω πως η εξαιρετική αυτή καλλιτεχνική απόπειρα κατέστησε θεατό το αθέατο, με μια «υγιή δόση αναρχίας», όπως αρμόζει σε υπαρξιακά θέματα. Ένα οπτικό θέαμα που έτερψε τις αισθήσεις και μίλησε στις καρδιές.
Παραγωγή: FC Bergman
Από και με τους: Stef Aerts, Joé Agemans, Bart Hollanders, Matteo Simoni,Thomas Verstraeten, Marie Vinck
Έκτακτες εμφανίσεις: Luc Agemans, Wom Verachtert, Paul Kuijer, Gert Portael,Herwig Ilegems, Shana Van Loveren, Cedric Vanden Abeele, Julia Akkermans, Bien De Moor, Gert Winckelmans, Ramona Verkerk, Arne Focketeyn, Greg Timmermans, Matthieu Sys, E.A.
Κάμερα: Thomas Verstraeten, με ευχαριστίες στον Diego Dezuttere
Σκηνικά: FC Bergman
Κοστούμια: Judith Van Herck
Τεχνικοί: Ken Hioco, Niels Antonissen, Kobi Gruyaert, Diederik Hoppenbrouwers, Roel Snellebrand, Paul Vancaudenberg
Διεύθυνση παραγωγής: Celine van der Poel
Εκτελεστική διεύθυνση παραγωγής: Toneelhuis
Ευχαριστίες: wp Zimmer, Lieven Slabbinck, Eric Biebauw, Slagerij Vandewalle, Hugo Michiels, Horta Vandecaveye, Matthijs Kuijer, Diego Dezutter, Mol Mertens, Anke De Pooter
