Το υπαρκτό πρόσωπο της μαφίας που ενέπνευσε το ρόλο του Βίτο Κορλεόνε στις ταινίες του Νονού

Παρόλο που ο Μάρλον Μπράντο αποτέλεσε την τελευταία επιλογή της Paramount για τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Δον Βίτο Κορλεόνε στη θρυλική ταινία του «Νονού», οι αμετανόητοι λάτρεις της τριλογίας αναγνωρίζουν την αδιαμφισβήτητα επιβλητική ερμηνεία του.

Οι περισσότεροι αποδίδουν την έμπνευση του ρόλου του Βίτο Κορλεόνε σε ένα συνδυασμό φιγούρων του μαφιόζικου υπόκοσμου. Για παράδειγμα, στο μαφιόζο Τζο Προφάτσι, αποδίδεται η επαγγελματική δραστηριότητα του Κορλεόνε με την ελαιουργία ως «βιτρίνα» των βρώμικων δουλειών του, καθώς επίσης και το γεγονός ότι διατήρησε των κύκλο των ενεργειών του μικρό και οικείο.

Η ιδιαίτερη ικανότητά του να βρίσκεται κάτω από το ραντάρ των υποψιών των αρχών συγκρίνεται με εκείνη του Κάρλο Γκαμπίνο, όμως, ο συνολικός χαρακτήρας του Νονού μοιάζει περισσότερο με τον πραγματικό αρχιμαφιόζο Φρανκ Κοστέλο, που έμεινε στην ιστορία ως «πρωθυπουργός του υπόκοσμου». Το αφεντικό του αμερικανικού οργανωμένου εγκλήματος που στέφθηκε βαρόνος της Μαφίας ξεχώριζε για τη στρατηγική, τη λογική και τη γνώση του.

Γεννημένος στην Κοσένζα της Ιταλίας το 1891, ο Κοστέλο μεγάλωσε στο Ανατολικό Χάρλεμ και τελικά έγινε επικεφαλής της Κόζα Νόστρα. Τη δεκαετία του ‘20 με τον Λουτσιάνο άρχισαν να παίρνουν μερίδιο της πίτας από τον τζόγο, την παράνομη διακίνηση αλκοόλ, τους εκβιασμούς αλλά και τη διακίνηση ναρκωτικών στη Νέα Υόρκη και το Νότο. Όταν το 1936 ο Λουτσιάνο φυλακίστηκε για την εμπλοκή του σε κύκλωμα πορνείας, και έχοντας αναπτύξει ήδη εκτεταμένη πολιτική επιρροή σε τοπικό επίπεδο ο Καστέλο αναρριχήθηκε, τελικά, στον υπόκοσμο της μαφίας αποκαλούμενος και ως «πρωθυπουργός του υπόκοσμου».

Στη δεκαετία του 1950, ο Κοστέλο αντιμετώπισε τα δικά του προβλήματα με το νόμο, φυλακιζόμενος για φοροδιαφυγή από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Το 1957, πυροβολήθηκε στο κεφάλι με εντολή του αρχηγού της αντίπαλης μαφίας του Καστέλο, Γκενοβέζε, με τον Καστέλο ως εκ θαύματος να σώζεται. Η δύναμή του στον κόσμο της μαφίας άρχισε να να αργοσβήνει και ο ίδιος πέθανε, τελικά, από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 82 ετών.

Όπως και ο Κοστέλο, έτσι και ο Βίτο Κορλεόνε, λοιπόν, χρησιμοποιούσε τις διπλωματικές του ικανότητες και τις σχέσεις του με σημαντικούς επιχειρηματίες και πολιτικούς για να διατηρήσει τη δύναμή του στη θέση του και αποθάρρυνε, επίσης, τους υποτακτικούς του από το να ασχοληθούν με το εμπόριο ναρκωτικών.