Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί ορισμένοι από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς και σκηνοθέτες όλων των εποχών δεν έχουν κερδίσει ποτέ Όσκαρ; Σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με την έλλειψη ταλέντου. Για παράδειγμα, ο άντρας που θεωρήθηκε ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών, του οποίου οι ταινίες έχουν επηρεάσει εκατομμύρια τηλεθεατών και άλλαξαν την ιστορία του κινηματογράφου, δεν έλαβε ποτέ βραβείο από την Ακαδημία στην κατηγορία Καλύτερης Σκηνοθεσίας.
Σε μια καριέρα που εκτείνεται περίπου σε μισό αιώνα (1925-1976), ο Άλφρεντ Χίτσκοκ ολοκλήρωσε 53 ταινίες μεγάλου μήκους, 23 στη Βρετανία και 30 στην Αμερική, αφού μετακόμισε στο Χόλιγουντ. Ο Χίτσκοκ συνηθίζεται, και χωρίς αμφιβολία, να αναφέρεται ως ο καλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών, ενώ οι ταινίες του θεωρούνται ως μερικές από τις πιο σημαντικές ταινίες που έγιναν ποτέ -επηρεάζοντας το στυλ σκηνοθεσίας άλλων σκηνοθετών παγκοσμίως, που σήμερα θεωρούνται οι ίδιοι «δάσκαλοι».
Κατά την διάρκεια της πορείας του στον κινηματογράφο κέρδισε βραβεία και βραβεία που, αν συσσωρευτούν μαζί, θα δημιουργούσαν ένα τεράστιο βουνό! Από τη συλλογή του, ωστόσο, μόνο ένα βραβείο του διέφυγε -ένα Όσκαρ για την καλύτερη σκηνοθεσία.
Παρά το γεγονός, λοιπόν, ότι θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών και έχει μείνει γνωστός ως «άρχοντας του μυστηρίου», υπήρχε μία αίσθηση ότι κάποιες από τις ταινίες του -πολλές από τις οποίες σήμερα θεωρούνται κλασικά αριστουργήματα- είτε ότι ήταν «ελαφριές» ψυχαγωγικές, είτε λαϊκιστικά θρίλερ. Ο ίδιος ο Χίτσκοκ, βέβαια, δεν βοήθησε και πολύ προς το να ανατραπούν αυτές οι υποθέσεις, υποτιμώντας ο ίδιος συχνά τα σημαντικά του επιτεύγματα.
Υποψήφιος πέντε φορές στην κατηγορία Καλύτερης Σκηνοθεσίας για τις ταινίες «Rebecca», «Lifeboat», «Spellbound», «Rear Window» και «Psycho», ο Χίτσκοκ ήταν άτυχος καθώς σε μερικά από αυτά τα χρόνια αντιμετώπισε κάποιους, επίσης, κλασικούς και εξίσου σπουδαίους σκηνοθέτες όπως το 1940 (Rebecca) όταν κέρδισε ο John Ford το βραβείο για τον Καλύτερο Σκηνοθέτη για την ταινία «Τα Σταφύλια της Οργής, το 1945 (Spellbound) όταν έχασε από τον Billy Wilder για το «The Lost Weekend» και το 1954 (Rear Window) όταν έχασε από τον Elia Kazan για το «On the Waterfront».
Ωστόσο, για την ταινία «Vertigo», μία από τις μεγαλύτερες ταινίες όλων των εποχών, δεν ήταν καν υποψήφιος το 1958, ενώ δύο χρόνια αργότερα το 1960, το «Psycho» προκάλεσε τέτοιο σοκ στο κοινό, που το μεγαλείο της ταινίας δεν αναγνωρίστηκε αμέσως.
Η μοναδική φορά που ο Χίτσκοκ ανέβηκε στη σκηνή της τελετής απονομής των Όσκαρ για να παραλάβει βραβείο ήταν το 1968, όταν σχεδόν είχε αποσυρθεί από τον κινηματογράφο, για το τιμητικό βραβείο Irving G Thalberg Memorial Award «για την συνέπεια του υψηλού επιπέδου επιτυχημένων ταινιών από έναν μόνο παραγωγό». Ο Χίτσκοκ ανέβηκε νωχελικά στη σκηνή και εξέφρασε τις ευχαριστίες του με ένα απλό «Ευχαριστώ πολύ».
Αυτή του η στάση κρίθηκε από πολλούς ως περιφρονητική, με τον φίλο του Χίτσκοκ και θεατρικό συγγραφέα, Samuel Taylor, να τους δίνει δίκιο λέγοντας πως «Το Χόλιγουντ δεν ήξερε ποτέ τι σπουδαίος καλλιτέχνης ήταν. Υπό τις κατάλληλες συνθήκες, ο Χιτς θα έπρεπε να είχε προταθεί για κάθε βραβείο σκηνοθέτη και κάθε Όσκαρ. Η βασική υποκρισία του Χόλιγουντ είναι ότι δεν πιστεύουν πραγματικά ότι η ταινία είναι τέχνη. Ο Χιτ το ήξερε όλα αυτά».
