Το να μετανιώσει κανείς για κάτι είναι ένα φυσικό μέρος της ζωής. Ως άνθρωποι όλοι έχουμε μετανιώσει για κάτι που έχουμε κάνει. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι έχουν την πολυτέλεια να διατηρούν αυτήν τους τη λύπη για τον εαυτό τους και να μην την μοιράζονται με κανένας. Κάτι που δεν ισχύει και για τους διάσημους αστέρες του Χόλιγουντ, οι οποίοι έχουν να θυμούνται κάποιες κακές συμμετοχές σε ταινίες που μοιράστηκαν με το ευρύ κοινό. Όπως οι αστέρες του κινηματογράφου που ακολουθούν παρακάτω.

Γουίλ Σμιθ- «After Earth»

Ο Γουίλ Σμιθ και ο γιος του Γιάντεν Σμιθ πρωταγωνίστησαν στη μετα-αποκαλυπτική ταινία επιστημονικής φαντασίας του 2013, «After Earth». Η ιστορία επικεντρώθηκε στο ότι η Γη έχει εγκαταλειφθεί και οι άνθρωποι βρίσκονται σε σύγκρουση με μια μυστηριώδη εξωγήινη φυλή. Η ταινία δέχτηκε αρκετά σκληρές κριτικές τόσο για την ηθοποιία και το σενάριο, όσο και τη συνολικότερη φιλοσοφία της. Ούτε ο ίδιος ο Γουίλ Σμιθ, οι ταινίες του οποίου συνήθως σαρώνουν στο box office, δεν κατάφερε να σώσει την ταινία, ο οποίος αργότερα παραδέχτηκε ότι ήταν μία από τις όχι και τόσο καλές στιγμές της καριέρας του, χαρακτηρίζοντάν της ως την «πιο οδυνηρή αποτυχία», χειρότερη ακόμη και από τη συμμετοχή του στο «Wild Wild West». Ο ίδιος, μάλιστα, εξέφρασε τη λύπη του και για το γεγονός ότι σε αυτήν την κακή στιγμή πήρε μαζί του και το γιο του.

Κρίστοφερ Πλάμερ- «Η Μελωδία της Ευτυχίας»

Μία από τις πιο κλασικές και αγαπημένες οικογενειακές ταινίες όλων των εποχών «Η Μελωδία της Ευτυχίας» για έναν από τους πρωταγωνιστές της και αστέρες του Χόλιγουντ, φαινόταν αρκετή βαρετή, δεν φαινόταν και τόσο μεγάλη επιτυχία. Ο Κρίστοφερ Πλάμερ, λοιπόν, αποκάλυψε το 2011 στο The Hollywood Reporter ότι η ερμηνεία του ως πλοίαρχος Γκεόργκ φον Τραπ στην ταινία ήταν ο πιο απαιτητικός ρόλος του μέχρι σήμερα καθώς «ο χαρακτήρας που υποδύθηκα μου φαινόταν αρκετά βαρετός. Παρόλο που δουλέψαμε σκληρά για να τον κάνουμε να έχει ενδιαφέρον, ήταν σαν να κοπανούσαμε με μαστίγιο ένα νεκρό άλογο».

Σον Κόνερι- «Τζέιμς Μποντ»

Αρκετά συγκλονιστικό για τους περισσότερους να αντιληφθούν ότι ο πρώτος και ένας από τους κορυφαίους Τζέιμς Μποντ που πέρασαν από τη μεγάλη οθόνη, θυμόταν την εποχή που πρωταγωνιστούσε στην κατασκοπική ταινία με ένα ανάμεικτο συναίσθημα λύπης και θυμού.

Αρχικά, η δυσαρέσκεια του Σον Κόνερι οφειλόταν στην πεποίθηση ότι πληρώθηκε λίγα για την πρώτη ταινία, Δρ. No. Με την έκτη δόση του franchise, ο Κόνερι άρχισε να προσφέρει τα κέρδη του από την ταινία σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Ήταν σαφές ότι είχε κουραστεί από το ρόλο και την πίεση που σχετίζεται με αυτόν. Κάποτε, μάλιστα, είχε πει «Έχω βαρεθεί με το να ακούω συνέχεια για τον Μποντ. Πάντα μισούσα αυτό τον καταραμένο Τζέιμς Μποντ. Θα ήθελα να τον σκοτώσω». Αργότερα, ο Μάικλ Κέιν εξήγησε περαιτέρω γιατί ο Κόνερι ήταν τόσο εχθρικός απέναντι στο ρόλο, «Ήταν, και είναι, πολύ καλύτερος ηθοποιός από το να παίζει απλά τον Τζέιμς Μποντ, αλλά έγινε συνώνυμος με τον Μποντ. Αυτό ήταν ιδιαίτερα ενοχλητικό για τον ίδιο».