Μια Κλυταιμνήστρα του σήμερα στο Θέατρο Φούρνος

Τέσσερις τελευταίες παραστάσεις για το «Αστεροειδής 179 – Κλυταιμνήστρα»

17·05·2019 22:57

Η ιστορία της μυθικής Κλυταιμνήστρας εμπνέει μία γυναίκα του σήμερα να αναμετρηθεί με τον ίδιο της τον εαυτό στην παράσταση «Αστεροειδής 179 – Κλυταιμνήστρα», που παρουσιάζεται για τέσσερις τελευταίες παραστάσεις, μέχρι τις 21 Μαΐου, στο Θέατρο Φούρνος.

Πρόκειται για μία διακειμενική σύνθεση, βασισμένη στο έργο της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ «Κλυταιμνήστρα ή Το Έγκλημα», που παρουσιάζει η Πειραϊκή Σκηνή, σε σκηνοθεσία Γιώργου Καλόξυλου με ερμηνεύτρια την Θεοδώρα Μαστρομηνά.

Στο επίκεντρο του σπαρακτικού αυτού μονολόγου βρίσκεται «η γυναικεία φύση που καλείται να ανταπεξέλθει σε ένα φαινομενικά αντρικό κόσμο», όπως επισημαίνει ο σκηνοθέτης.

«Η κεντρική ηρωίδα, που υποδύομαι, είναι μια σύγχρονη γυναίκα μέσης ηλικίας που ζει πια μόνη της» εξηγεί η Θεοδώρα Μαστρομηνά. «Έχει εξουθενωθεί από τον ρυθμό και την ταχύτητα που όλα περιστρέφονται και αλλάζουν γύρω της. Την βλέπουμε σε μια στιγμή που θέλει να δει στον καθρέφτη ποια είναι, τι είναι, τι έχει μείνει όπως αναφέρεται και στο κείμενο της παράστασης. Ενώ είναι ένα βήμα πριν από την τελική παραίτηση, κάτι μέσα της αντιστέκεται ακόμα, την θυμώνει, την κάνει πιο ευαίσθητη για να ψάξει κάτι που είναι ζωντανό μέσα της».

Αφορμή για το ξέσπασμά της είναι μία ραδιοφωνική εκπομπή, στην οποία αναφέρονται διάφοροι επώνυμοι που χάρισαν τα ονόματά τους σε αστεροειδείς. Στο άκουσμα του ονόματος της Κλυταιμνήστρας όλα αλλάζουν…

«Η ιστορία της Κλυταιμνήστρας έρχεται σε βοήθειά της. Αντλεί δύναμη και αίμα από αυτήν που τόλμησε τα πάντα και αποφασίζει να πάρει ξανά τη ζωή της στα χέρια της» σημειώνει ο Γιώργος Καλόξυλος, που έχει σκηνοθετήσει τη Θεοδώρα Μαστρομηνά σε ένα επιβλητικό σκηνικό που θυμίζει κάτι από σπίτι και σεληνιακό τοπίο μαζί. Οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί του Παναγιώτη Μανούση δημιουργούν μία απόκοσμη αίσθηση, ιδανική γι’ αυτή την παράδοξη συνάντηση της ηρωίδας με την Κλυταιμνήστρα.

«Πόσο κοντά είμαστε στους τραγικούς ήρωες;» αναρωτιέμαι. «Κατά τη γνώμη μου οι τραγικοί ήρωες χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι υπερβαίνουν το μέτρο και τα ανθρώπινα. Έρχονται σε σύγκρουση με το νόμο και τις ηθικές αντιλήψεις της εποχής τους και εξυψώνονται με τις πράξεις τους» μου απαντά η Θεοδώρα Μαστρομηνά και συνεχίζει: «Λειτουργούν ως ανθρώπινα όντα και αυτό τους καθιστά οικείους στον καθένα μας, όμως τελικά μακρινούς εξαιτίας της περιορισμένης ελευθερίας έκφρασης και των καταπιεσμένων αναγκών μας».

«Όσοι νιώθουν θεοί είναι δούλοι, όσοι νιώθουν άνθρωποι είναι ελεύθεροι» σημειώνει με νόημα ο Γιώργος Καλόξυλος, που έχει διανθίσει το κείμενο της Γιουρσενάρ με θραύσματα από το «Γράμμα στον Ορέστη» του Ιάκωβου Καμπανέλλη και την «Εμμονή» του Γιώργου Σκούρτη.

Υπό τις σκηνοθετικές του οδηγίες η Θεοδώρα Μαστρομηνά «ντύνεται» μοναδικά την παραιτημένη αυτή γυναίκα που βγάζει γλώσσα στους δαίμονές της για να βυθιστεί ξανά στο σκοτάδι της.

«Δεν έχω την τόλμη και την υπομονή αυτής της γυναίκας» ομολογεί, «αλλά την νιώθω πολύ οικεία στην επιμονή της και στην συναισθηματική νοημοσύνη της. Ταυτίζομαι πολύ με τον ψυχισμό της και ταυτόχρονα την νιώθω απόμακρη σαν μέγεθος. Με γοητεύει πολύ».

Ένας μονόλογος για την ανάγκη μας για ελευθερία κόντρα στη μοναξιά και τον θάνατο.