Γυναίκες σε αδιέξοδο στην παράσταση «Με δύναμη από την Κηφισιά»

Πρεμιέρα στις 8 Μαΐου στο Θέατρο Φούρνος

03·05·2019 23:24

Είκοσι πέντε χρόνια μετά την πρώτη του παρουσίαση στη σκηνή, το «Με δύναμη από την Κηφισιά» των Δημήτρη Κεχαϊδη και Ελένης Χαβιαρά ανεβαίνει ξανά από τις 8 Μαΐου και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στο Θέατρο Φούρνος. Το έργο έχει αγαπηθεί ξεχωριστά από το θεατρόφιλο κοινό καταφέρνοντας να θεωρείται κλασικό, αν και γραμμένο μόλις το 1994.

Στο νέο αυτό ανέβασμα από την Εταιρεία Θεάτρου «Σπίτι της», η νεαρή σκηνοθέτιδα Εμμανουέλλα Κοντογιώργου φωτίζει μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα τον πυρήνα του έργου εστιάζοντας όχι τόσο στα κωμικά του στοιχεία, όσο στη γυναικεία ψυχολογία και τα αδιέξοδα με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωπες οι ηρωίδες του. Αδιέξοδα που αναπόφευκτα προκαλούν το γέλιο…

«Στην πραγματικότητα το έργο ασχολείται με την αδυναμία της γυναίκας να προσδιοριστεί μόνης της» εξηγεί η Εμμανουέλλα. Οι τρεις κεντρικές ηρωίδες του – η Αλέκα, η Μάρω και η Φωτεινή – σχεδιάζουν να πάνε μαζί ένα ταξίδι στην Ταϋλάνδη. Το συζητάνε ξανά και ξανά, αλλά δεν το τολμούν ποτέ. Ο λόγος δεν είναι η Ταϋλάνδη αυτή καθεαυτή, αλλά η αδυναμία τους να σπάσουν τα δεσμά με τους άντρες που τις ορίζουν.

Και οι τρεις έχουν χρήματα και κοινωνική θέση. Θα έπρεπε να έχουν λυμένα όλα τα προβλήματά τους. Θα έπρεπε να είναι ελεύθερες να κάνουν ανά πάσα στιγμή ό,τι θέλουν. Κι όμως φαίνεται να κυνηγάνε διαρκώς την ουρά τους.

«Η Αλέκα είναι μια γυναίκα φαινομενικά δυναμική, αλλά πολύ ευάλωτη στον πυρήνα της» παρατηρεί η Αφροδίτη Φλώρου, που την υποδύεται στην παράσταση. «Προσπαθεί να χτίσει τον ιδανικό της κόσμο μέσα στον οποίο θα έχει τον απόλυτο έλεγχο, όμως το κάνει τόσο αδέξια που συχνά καταλήγει να πληγώνει και να πληγώνεται».

Η Φωτεινή πάλι με δυσκολία συγκρατεί τα νεύρα της. «Ενώ φαίνεται να έχει “λύσει” τα προβλήματά της και θέλει να είναι ανεξάρτητη, από την αρχή κιόλας μπορούμε να διακρίνουμε το τεταμένο νευρικό της σύστημα που ασφυκτιά μέσα σε νόρμες στις οποίες η ίδια έχει παγιδέψει τον εαυτό της» σχολιάζει η Κασσάνδρα Τζάρτζαλου για την ηρωίδα της.

Όσο για τη Μάρω ακόμα μετράει τις πληγές που έχουν αφήσει πάνω της οι άντρες της ζωής της. «Περιμένει επιτέλους τον έναν και μοναδικό! Αυτόν που θα εμφανιστεί, για να καταφέρει να την απελευθερώσει απ’ τη μιζέρια που την έχουν ρίξει οι προηγούμενοι αποτυχημένοι έρωτες» τονίζει η Βερόνικα Μπακόλα που την ερμηνεύει.

Και στη μέση η Ηλέκτρα, η κόρη της Αλέκας. «Ένα παιδί γύρω στα 18 που ψάχνει ακόμα τα πατήματα του και τη θέση που έχει ή που θέλει να έχει μέσα στην κοινωνία του σήμερα» εξηγεί η Κωνσταντίνα Αλεξανδράτου. «Ένα παιδί που ζει σε καθημερινή βάση την ‘’τρέλα’’ της μητέρας της και των φιλενάδων της, χωρίς προσωπικό χώρο και χρόνο».

Το «Με δύναμη από την Κηφισιά» μιλάει ουσιαστικά για την αδυναμία αυτών των γυναικών να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Όλα γίνονται για τους άνδρες. «Παρόλο που δεν βλέπουμε ποτέ κανέναν άντρα, τα πρόσωπα μόνο γι’ αυτούς μιλάνε, τους σκιαγραφούν αδρά και μέσα από τις διηγήσεις τους γνωρίζουμε και την αντρική πλευρά στην κάθε σχέση» επισημαίνει η Εμμανουέλλα Κοντογιώργου προσθέτοντας ότι έχουμε να κάνουμε με «ένα γυναικείο έργο όπου είναι φανερό πως έχει βάλει το χεράκι του ένας άντρας με οξυδερκή ματιά».

Το κωμικό προκύπτει μέσα από το τραγικό. «Η Κηφισιά δεν θα ήταν μια καθαρόαιμη κωμωδία αν δεν είχε ένα τόσο στέρεο δραματικό υπόβαθρο. Όλοι γελάμε με την αφέλεια αυτών των γυναικών, κι όλοι- όχι μόνο οι γυναίκες- έχουμε βρεθεί στη θέση τους» μας υπενθυμίζει η Αφροδίτη.

«Γελάμε με την τραγωδία των άλλων, παραβλέποντας τα δικά μας και αυτό είναι ένα ισχυρό και απολαυστικό παυσίπονο για το θεατή» σπεύδει να προσθέσει η Κασσάνδρα, ενώ η Βερόνικα χαρακτηρίζει το έργο «ένα πραγματικό ψυχογράφημα γυναικείων χαρακτήρων» γραμμένο με τρόπο που προκαλεί το γέλιο.

«Γελάμε με τα χάλια μας για να θεραπευτούμε» καταλήγει η Αφροδίτη.