Η Ντενεκεδούπολη είναι μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Δεν είναι φτιαγμένη από τούβλα, πέτρες, τσιμέντο ή γυαλί. Είναι ολόκληρη φτιαγμένη από ντενεκέδες. Και μένουν σ΄ αυτή, τι… άλλο; Ντενεκεδάκια. Άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια. Βρέθηκαν όλα πεταμένα σ΄ ένα σκουπιδότοπο κι αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους πολιτεία, για να μένουν μόνα τους και να ΄χουν την ησυχία τους.
Τα ντενεκεδάκια που μένουν εδώ έχουν περίεργα ονόματα: Σαρδέλας, Μηλίτσα, Βουτυρένιος, Σοφός, Οκέυ -μπαμ – μπαμ. Ο Σαρδέλας είχε πριν τον πετάξουν σαρδέλες, η Μηλίτσα είχε κομπόστα μήλο, ο Βουτυρένιος βούτυρο, ο Οκέυ – μπαμ – μπαμ είχε κόκα – κόλα κι ο Σοφός είχε μέσα του καφέ.
Ζούσαν όλα πολύ ευτυχισμένα στην Ντενεκεδούπολη, ώσπου μια μέρα…
Τα γνωστά ντενεκεδάκια ζωντανεύουν στην παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, σ’ έναν πρωτότυπο συνδυασμό αντικειμενοθεάτρου-μαύρου θεάτρου και κινουμένου σχεδίου. Μία παράσταση ατμοσφαιρική, χαρούμενη, με τη χρήση άχρηστων υλικών αλλά και σημερινής τεχνολογίας και θεατρικών εφέ!
Σημείωμα Ευγενίας Φακίνου
Πέρασαν τριάντα έξη χρόνια από τότε που πρωτοστήθηκε ο μπερντές και παίξαμε τη Ντενεκεδούπολη, «ένα θέατρο που μυθοποιεί τα πράγματα και απομυθοποιεί τα ανθρώπινα», όπως έγραφε ο Κώστας Γεωργουσόπουλος στο ΒΗΜΑ στις 23 Ιανουαρίου του 1976.
Σ’ όλα αυτά τα χρόνια οι ιστορίες της παίχτηκαν σ’ ολόκληρη την Ελλάδα από δασκάλους, νηπιαγωγούς, πολιτιστικούς συλλόγους, αλλά και από επαγγελματίες, όπως το Θεσσαλικό Θέατρο και το Θεατρικό Εργαστήρι Θεσσαλονίκης.
Χεράκια παιδικά έφτιαξαν, ζωγράφισαν και έπαιξαν με πεταμένα ντενεκεδάκια, κι αυτό ήταν ό,τι θετικότερο πρόσφερε η Ντενεκεδούπολη. Έφερε σ’ επαφή τα παιδιά με τα πανάρχαια απλά παιχνίδια, κι έδωσε το κουράγιο σε μη επαγγελματίες ν’ ασχοληθούν με το κουκλοθέατρο.
Οι ιστορίες της Ντενεκεδούπολης προσπαθούν να μεταδώσουν αξίες, που δεν αλλοιώνονται με το πέρασμα του χρόνου, και θεωρώ τιμή μου που η ιστορία με τον Λαδένιο παίζεται κάθε χρόνο στην επέτειο του Πολυτεχνείου.
Νιώθω συγκίνηση που ο Σωτήρης Χατζάκης –συνεργάτης μας τότε, και σπουδαστής δραματικής σχολής- παρουσιάζει σήμερα, ως καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ, τη Ντενεκεδούπολη, στην ευφάνταστη σκηνοθεσία της Φωτεινής Μπαξεβάνη.
Θέλω για μια ακόμα φορά να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Γιάννη Μαρκόπουλο, που δούλεψε αφιλοκερδώς και με μεγάλο ενθουσιασμό τις μουσικές στα τέσσερα από τα πέντε έργα της Ντενεκεδούπολης.
Επίσης θυμάμαι όσους με τον ένα ή τον άλλον τρόπο βοήθησαν, στα δύσκολα πρώτα χρόνια: τους ηθοποιούς μας Αντώνη Αντωνίου, Ρένα Καζάκου και τον αξέχαστο Παύλο Σιδηρόπουλο, τον Αντώνη Καφετζόπουλο (που μας έκανε έκπτωση στις ηχογραφήσεις), τους δημοσιογράφους που στήριξαν – κι αυτό δεν ήταν αυτονόητο- το πρωτοποριακό θέατρο με τα πεταμένα ντενεκεδάκια.
Το 1975, λίγο μετά την πτώση της δικτατορίας, είμασταν μέσα στην ανάταση και είχαμε την πεποίθηση ότι όλα θα πήγαιναν καλύτερα. Το 2011 είμαστε μέσα στο άγχος, την αγωνία, τη θλίψη και την αβεβαιότητα, ότι δεν ελέγχουμε το μέλλον μας. Θα έλεγα, ότι από τότε, ποτέ δεν ήταν πιο επίκαιρη η Ντενεκεδούπολη…
Σημείωμα σκηνοθέτη
Εικόνες, ήχοι απ’ το παρελθόν…
Μία ασπρόμαυρη εικόνα τηλεόρασης, κάποιες μουσικές φράσεις, δύο παιδικά μάτια που μέσα από τις ιστορίες της Φακίνου αφουγκράζονται καταστάσεις και θέματα των “μεγάλων”…
Επιτέλους δεν υπήρχαν πριγκίπισσες και βασιλόπουλα και αυτά τα ντενεκεδάκια μου θύμιζαν οικεία πρόσωπα…
Κάτι δεν πήγαινε καλά εκείνη την εποχή, το καταλάβαινα, το έλεγαν και οι ήρωες της Ντενεκεδούπολης αλλά πάντα το καλό νικάει με όπλο την φιλία, την αλληλεγγύη, την υπομονή παρέα με την επιμονή και τη δουλειά.
Αυτά θυμάμαι από εκείνη την εποχή, αυτά με δίδαξαν, μ’ αυτά μεγάλωσα και μ’ αυτά πορεύομαι ακόμα!
Και, ω! Τι ευτυχισμένη συγκυρία! Να σκηνοθετώ αυτή τη δύσκολη εποχή τη Ντενεκεδούπολη! Οι άσχημες ειδήσεις και το αδιέξοδο των ημερών, στην πρόβα χάνουν τη δύναμή τους, μέσα από το κέφι όλων των συνεργατών! Τους ευχαριστώ θερμά όλους!
Μπορεί ν’ ανήκουμε πια στον κόσμο των «μεγάλων», αλλά προσπαθούμε όλοι μαζί, αντί να σκαλίζουμε τα παλιά, να γίνουμε παιδιά, στο σήμερα, και ν’ ανακαλύψουμε μαζί με τους μικρούς θεατές μας τον κόσμο και τις ανθρώπινες αξίες από την αρχή!
Γεμίζω από ελπίδα!
Έναρξη παραστάσεων: Σάββατο 03/03/2012
Παραστάσεις:
Τρίτη – Παρασκευή: 10.00πμ (για σχολεία),
Σάββατο 3:00 μμ Κυριακή 11:30πμ & 3.00μμ (για το κοινό)
ΣΑΒΒΑΤΟ (3, 10, 17, 24 και 31 ΜΑΡΤΙΟΥ)
ΚΥΡΙΑΚΗ (4, 11, 18, 25 ΜΑΡΤΙΟΥ & 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ)
Τιμές Εισιτηρίων
Γενική Είσοδος : Σάββατο Κυριακή 15 ευρώ ενήλικες, 10 ευρώ μαθητικό-σπουδαστικό
Τιμή σχολικού εισιτηρίου: Τρίτη – Παρασκευή 8 ευρώ
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Φωτεινή Μπαξεβάνη
Σκηνικά- κοστούμια- κατασκευές- video art: Γιώργος Κόφτης
Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος
Σύνθεση & εγκατάσταση video: Γιάννης Πειραλής
Μουσική διδασκαλία: Νίκος Βουδούρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Δόμνα Καβακίδου
Βοηθός σκηνογράφου: Κλεοπάτρα Αλαγιαλόγλου
Οργάνωση παραγωγής: Αθηνά Σαμαρτζίδου
Παίζουν(με αλφαβητική σειρά): Ειρήνη Αμπουμόγλι (Μηλίτσα), Δημήτρης Διακοσάββας (Μελένιος, Σκούπα), Χρίστος Νταρακτσής (Σαρδέλας), Νίκος Ορτετζάτος (Ελατήριο, Σοφός, Σκούπα), Δημήτρης Παπιόπουλος (Καλαμάρης, Λαδένιος), Κική Στρατάκη (Μητέρα Μελένιου, Σκιάχτρο, Μικρό Ντενεκεδάκι, Εμερώδ, Μπουκάλι), Ευανθία Σωφρονίδου (Ελατήριο, Βουτυρένιος), Βιργινία Ταμπαροπούλου (Ήλιος, Μαρόν, Μπουκάλι), Ευάγγελος Χαλκιαδάκης (ΟΚ Μπαμ Μπαμ, Ουλτραμέρ, Ζουληχτής, Παπούτσια).
Εισιτήρια διαθέσιμα και στα φυσικά σημεία πώλησης. Διοργάνωση: Κ.Θ.Β.Ε.
