«Άμλετ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ στο θέατρο Άνεσις

Παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων στο newsbeast.gr

28·11·2017 15:38

«Άμλετ» ένα έργο του Σαίξπηρ -ανατομία ψυχής- τόσο κοντά στην αρχαία τραγωδία και τόσο άτρωτο από το χρόνο.Είναι από τα λίγα έργα που παίζεται συνεχώς στο παγκόσμιο θέατρο.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Η ψυχολογική και φιλοσοφική του διάσταση, που διευρύνουν την σκέψη πάνω σε θέματα που ταλαιπωρούν την ανθρώπινη ύπαρξη, προκαλούν τη δημιουργική διάθεση των ασχολούμενων με την Τέχνη. Ο Άμλετ, ένας άνθρωπος ανώτερος και με υψηλά ιδανικά πενθεί για τον ξαφνικό θάνατο του βασιλιά πατέρα του. Ωστόσο ο γάμος της μητέρας του με τον θείο του, ο οποίος σκότωσε τον αδελφό του για να πάρει το στέμμα και να παντρευτεί τη γυναίκα του, βυθίζει τον ευσυνείδητο Άμλετ σε μελαγχολία. Το φάντασμα όμως του νεκρού πατέρα, του αποκαλύπτει τον αδίστακτο δολοφόνο ζητώντας να πάρει εκδίκηση για το χαμό του. Από κει και πέρα αρχίζει ένα χρονικό φονικό, που πλανάται πάνω από το δίλημμα: «ζει κανείς ή να μην ζει».

Ο Τάσος Ιορδανίδης τόλμησε να υποδυθεί ένα θεατρικό ρόλο από τους δυσκολότερους και πιστεύω πως τα κατάφερε. Ως Άμλετ λειτούργησε με το ένστικτο και τη διαίσθηση αξιοποιώντας τις δυνατότητες του ρόλου. Κι’ αν λάβουμε υπ’ όψιν μας την ψυχική κοινωνική και ιστορική απόσταση από την εποχή του Δανού πρίγκιπα, ο πρωταγωνιστής τάβγαλε πέρα με τον ολομόναχο και χτυπημένο από τον θάνατο του ήρωα. Θύμα του υπαρξιακού του μετεωρισμού, των ψυχικών του εκρήξεων και μεταπτώσεων που ξεφεύγουν από τα λογικά πλαίσια και των εναλλασσόμενων αντιφάσεών του που προβληματίζουν τον θεατή.

Η αινιγματική μορφή του Άμλετ διαμορφωμένη από σκληρότητα, μοιρολατρία, εκδικητικότητα, υστερίες και νευρώσεις, αλλά και από γενναιοψυχία, αγάπη, συγκρατημένο έρωτα και φιλία εκφράζει το εσωτερικό του δράμα, την προσωπική του ανυπαρξία. Δοσμένη ίσως με μια μεγαλύτερη ορμή απ’ ότι έπρεπε. Ποιος μπορεί όμως να προσδιορίσει τα όρια αυτού του ήρωα που ορθώνεται στον οικογενειακό κύκλο του παλατιού της Δανίας και οι πράξεις του είναι απόρροια της καρδιάς και του ενστίκτου.

Ο Άρης Λεμπεσόπουλος με τεχνική αρτιότητα έχτισε το ρόλο του αδελφοκτόνου και επιδερμικά καλού Κλαύδιου. Η Πέμη Ζούνη – Γερτρούδη με μετρημένο παίξιμο περιορίζεται στο περιθώριο των τύψεων και της περιφρόνησης που την καταδίκασε ο γιος της. Συγκινητική Οφηλία η Ιωάννα Παππά. Παίζει με την ευγένεια, την νεανική ορμή, τη λαχτάρα και τη σεμνότητα του έρωτα, με την αξιοπρέπεια της χαράς και του πόνου.

Ορμητικός Λαέρτης ο Νίκος Πουρσανίδης, ανεπίληπτος Οράτιος ο Ιάσονας Παπαματθαίου. Ο Θοδωρής Κατσιφάδος έδωσε ένα δυναμικό Πολώνιο χωρίς ηθικούς φραγμούς, ενώ ο Θοδωρής Κανδηλιώτης ως Φάντασμα-Ηθοποιός έστησε αντίστοιχα μια μη απόκοσμη τροφαντή υπόσταση και ένα διασκεδαστικό θεατρίνο.

Ο Δημήτρης Καπετανάκος – Ρόζεγκραντς και ο Δημήτρης Διακοσάββας – Κίλντενστερν υποδύονται με μια γραφική φυσική αίσθηση χιούμορ, δυο ρόλους φαινομενικά δευτερεύοντες. Δύο τύποι «που έχουν εμπλακεί σε γεγονότα τα οποία ποτέ τους δεν κατάλαβαν πέρα για πέρα» όπως τονίζει ο Τομ Στόππαρντ. Παίζουν στυλιζαρισμένα, για να μην απορροφήσουν όλα τα προβλήματα του καιρού, παρακολουθούν τα πάντα και «επιβιώνουν γιατί δολοπλοκούν προς ίδιον όφελος».

Η σκηνοθετική συνέπεια του Λεβάν Τσουλάτζε έδωσε μια άρτια παράσταση ιδωμένη «ανάποδα». Κεντρικός χώρος δράσης είναι τα δωμάτια των δυο αυλικών, Ρόζενγκραντς και Γκίλντενστερν. Το λιτό σκηνικό του Σταύρου Λίτινα με τα επάλληλα επίπεδα και ανοίγματα διευκολύνει τη δράση και την κίνηση των ηρώων. Αξιοπρεπή κοστούμια, όμορφος φωτισμός και ευχάριστη μουσική δίνουν το δικό τους στίγμα στην παράσταση. Γενικά η όλη ερμηνεία του καλομεταφρασμένου έργου στάθηκε σε υψηλά επίπεδα.

Ταυτότητα Παράστασης

Μετάφραση-Ελεύθερη απόδοση: Δημοσθένης Παπαδόπουλος

Σκηνοθεσία, Φωτισμοί, Μουσική επιμέλεια: Λεβάν Τσουλάτζε

Σκηνικά: Σταύρος Λίτινας

Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδήρη

Θεατρολόγος: Ιωάννα Μπλάτσου

Σκηνοθεσία teaser: Χρήστος Δήμας

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφιδάς

Πρωταγωνιστούν:

Τάσος Ιορδανίδης, Άρης Λεμπεσόπουλος, Πέμυ Ζούνη, Ιωάννα Παππά, Νίκος Πουρσανίδης, Δημήτρης Καπετανάκος, Δημήτρης Διακοσάββας, Θοδωρής Κανδηλιώτης, Ιάσονας Παπαματθαίου και ο Θοδωρής Κατσαφάδος

INFO