«Η μύτη» του Νικολάι Γκόγκολ στο Θέατρο Πόρτα

Παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων στο newsbeast.gr

24·11·2017 11:49

«Η μύτη», το πιο λογοκριμένο έργο του Γκόγκολ προδημοσιεύθηκε το 1835, αφού προηγουμένως το αφήγημα τροποποιήθηκε σε εννέα σημεία από τη Τσαρική εξουσία. Η παραδοξότητα εντυπωσιάζει ακόμα και τον σημερινό αναγνώστη, καθώς η αλληγορική του σημασία στρεφόταν κατά της κρατικής γραφειοκρατίας και των μηχανισμών του καθεστώτος.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Στην Αγία Πετρούπολη, ο κουρέας Ιβάν Γιακόβλεβιτς ανακαλύπτει σ’ ένα φρεσκοψημένο καρβέλι μια μύτη. Καθώς την παρατηρεί αναγνωρίζει πως ανήκει στον κολεγιακό πάρεδρο Κοβάλεφ, που τον ξύριζε τακτικά.

Πιεσμένος από την γυναίκα του Πρασκόβγια Οσίνοβα αποφασίζει να την πετάξει κάπου στον Νέβα, για να μην ενοχοποιηθεί. Εν τω μεταξύ ο κολεγιακός πάρεδρος Κοβάλεφ, ξυπνά το πρωί και βλέπει πως δεν έχει μύτη. Από κει και πέρα η μύτη του εμφανίζεται με στολή, μπαίνει στην εκκλησία με έκφραση ευσέβειας, μετά εξαφανίζεται σ’ ένα πλήθος κόσμου ενώ ο δύστυχος Κοβάλεφ σ’ ένα αγώνα δρόμου την αναζητά. Απελπισμένος καταφεύγει σε μια εφημερίδα για να δημοσιεύσει μια αγγελία για την εξαφάνιση της μύτης και από κει στον αξιωματικό της αστυνομίας. Τέλος αρχίζει να υποψιάζεται πρόσωπα ωσότου ξαναβρίσκει τη μύτη του.

Η μεγάλη φρίκη όμως είναι πως η μύτη του δεν κολλούσε, κάθε προσπάθεια ήταν μάταιη. Στο μεταξύ γελοίες και παρατραβηγμένες διαδόσεις έδιναν και έπαιρναν.

Αλήθεια πως είναι να ξυπνάς και να βλέπεις πως χάνεις κάτι δεδομένο; Η σκηνοθέτης Σοφία Πάσχου, πάνω «στο πατάρι που ακούει στο όνομα Πλανήτης Γη», πειραματίζεται με φαντασία, φρέσκια και παιγνιώδη διάθεση σε μια μοντέρνα διασκευή στο έργο του Γκόγκολ. Η επινοητική της σκηνοθεσία ανατρέπει τη συνήθη σκηνική σύμβαση. Θεατές και ηθοποιοί αλλάζουν θέση, καθώς οι κερκίδες διαμορφωμένες ειδικά μετατρέπονται στην πόλη, όπου η πρωταγωνίστρια Μύτη αναζητά την ελευθερία της. Η ματιά του θεατή πλανιέται στο μισοσκόταδο από τους ήχους των κρουστών, πάνω στις ράχες των καθισμάτων, στα κενά ανάμεσά τους και στους κατηφορικούς διαδρόμους – δρόμους της θεατρικής πόλης.

Η εκπληκτική ομάδα Patati Project με ζωντανούς γεμάτους ενέργεια ρυθμούς, ακριβείς κινήσεις και άριστη συνεργασία είναι με πολύ κέφι και πολύ επικοινωνιακοί με τους θεατές.

Στο ρόλο της Μύτης εντυπωσιάζει η Κίττυ Παϊταζόγλου αινιγματική της έκφραση, την ευφάνταστη κόμμωσή της και με την ευλυγισία του σώματός της.

Η παράσταση, τονίζοντας την κωμική αντιμετώπιση της πραγματικότητας, εμβαθύνει σε μιαν αλλόκοτη κατάσταση, σ’ ένα παράξενο φαινόμενο όπου το παράλογο εισβάλει έτσι στο ξεκάρφωτο. Η εφιαλτική αποκόλληση της Μύτης δεν είναι παρά το υπερφυσικό που κυριαρχεί στην καθημερινότητα, όπου ο πραγματικός κόσμος είναι το ίδιο αλλόκοτος με κείνο. Αλήθεια, πως δεχόμαστε το αδιανόητο, το παράδοξο , μας εκπλήσσει ή γίνεται αποδεκτό σαν κάτι φυσικό; Το ξεπερνάμε, το χλευάζουμε, επηρεαζόμαστε από το φανταστικό αδιέξοδο, αυτός ο μεταμορφωμένος κόσμος αποκτά επιδημητικό χαρακτήρα, αυθυποβάλλεται κανείς και γίνεται μέρος του συνόλου – κατεστημένου;

Η αξιόλογη παράσταση με το γκροτέσκο ύφος που ευνοείται από τους μη αξιαγάπητους ήρωες του έργου, προσωποιεί μια Μύτη που αποσπάται, ζει την ελευθερία της και επιστρέφει εκεί όπου ανήκει. Είναι μια Μύτη, που δεν την σέρνουν από την μύτη.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Σοφία Πάσχου
Δραματουργία: Juan Ayala
Μουσική Σύνθεση: Ανρί Κεργκομάρ
Κοστούμια: Κλαίρ Μπρέισγουελ
Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου
Σκηνική Επιμέλεια: Άγγελος Καρύδης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιωάννα Τρικενέ
Φωτογραφίες- βίντεο: Panagiotis Maidis