«Γκάμπυ» στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου

Παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων στο newsbeast.gr

04·11·2015 17:38

Η παράσταση «Γκάμπυ» Βασίζεται στο βιβλίο «Η ζωή μου» της Γαβριέλας Ουσάκοβα και σε ήρωες των χρονογραφημάτων του Νίκου Τσιφόρου.

Η Γκάμπυ δεν είναι άλλη από την Γαβριέλα Ουσάκοβα την πρώτη δηλωμένη ιερόδουλη στα χρονικά πρακτικά της Νομαρχίας Αθηνών. Με αριστοκρατική καταγωγή από τη Ρωσία, όταν χώρισαν οι γονείς της εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα με τη μητέρα και τον πατριό της. Η μόρφωση που πήρε ενίσχυσε το ελεύθερο και αντισυμβατικό πνεύμα της καθώς και τον ανθρωπισμό της.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Σε νεαρή ηλικία επιλέγει να γίνει πόρνη «γιατί έτσι γεννήθηκε» και «πρόσφερε με επαγγελματισμό αυτό για το οποίο την πλήρωναν». Στον ιδιόκτητο οίκο ανοχής στα Εξάρχεια, δέχεται από βοσκούς έως υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. Έχει φίλους και πελάτες της, πολιτικούς, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, βιομηχάνους, καλλιτέχνες. Τους έδινε στοργή, παρηγοριά, ενώ παράλληλα γνώριζε να αμύνεται σε ό,τι την πλήγωνε. Στην Κατοχή άνοιξε το πορνείο της στους Ναζί, αποκαλύπτοντας μυστικά τους στον Αγώνα της Αντίστασης. Αργότερα τιμήθηκε από το Κράτος για την προσφορά της αυτή. Ως άτομο, ήταν βαθιά θρησκευόμενη και φιλάνθρωπη. Βοηθούσε άπορες οικογένειες, ορφανά παιδιά, ανήμπορους. Έτσι την θυμόντουσαν οι γείτονές της που σοκαρισμένοι το 1991 πληροφορήθηκαν τον άγριο στραγγαλισμό της.

«Μείνατε ευαίσθητου» θα θελε να ψιθυρίσει η εξηντάχρονη Γκάμπυ στους συνανθρώπους της. Μια ευαισθησία που δεν εισέπραξα, που δεν με άγγιξε όπως και άλλους θεατές που έπλητταν ή έφυγαν στην αρχή της παράστασης.

Το κείμενο σίγουρα δεν υπόσχεται υψηλότερα νοήματα, από την στιγμή όμως που γίνεται θεατρική πράξη επιβάλλεται να απαντήσει στο λόγο για τον οποίο δραματουργήθηκε. Εδώ απουσιάζει η πνοή ώστε να γίνει ελκυστική, λίγο «σκοτεινή κι΄ανεξιχνίαστη», όπως ήταν η φύση της Γαβριέλας Ουσάκοβα.

Την υποδύονται σε τρεις ηλικίες της ζωής της, η Λίλα Μπακλέση, η Γ. Μπρέμπου και ο Α. Παπαδημητρίου, που υπάρχουν ταυτόχρονα στη σκηνή συνδημιουργώντας και συνδηλώνοντας τις διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα της.

Η Λ. Μπακλέση ενσαρκώνει τα νεανικά της χρόνια, χάρμα οφθαλμών με την προκλητική ψευτοαθωώτητά της.

Η Γ. Μπρέμπου ερμηνεύει τα χρόνια της ερωτικής γυναικείας της πληρότητας και γοητείας, φυλακισμένη στην σκηνοθετική σύλληψη. Ατυχώς έδειχνε άτολμη, της έλλειπε η ψυχή και κείνη η πικάντικη αμαρτία ώστε να πείσει για την τέχνη της και να δημιουργήσει την επιβαλλόμενη ατμόσφαιρα. Ο στεγνός της μονόλογος στο τέλος, ελάχιστα φώτισε το ανθρώπινο μεγαλείο της Γκάμπυ.

Ο Α. Παπαδημητρίου την υποδύεται στην ώριμη ηλικία, καταφέρνοντας με υποκριτική δύναμη να αποδώσει «την αλλόκοτη και λιγότερο γήινη» πλευρά του χαρακτήρα της. Η χαρακτηριστική φωνή του, οι τρόποι, η κίνησή του, αποπνέουν μια φινετσάτη μελαγχολία.

Στην παράσταση δίνουν ζωντάνια και ενέργεια νέοι ηθοποιοί, απόφοιτοι του θεάτρου Τέχνης. Ως χορός, παρουσιάζουν την ηθογραφία, την κοινωνική φυσιογνωμία και την ατμόσφαιρα της Αθήνας του περασμένου αιώνα. Κράζουν την Γκάμπυ με γνωστά διακοσμητικά, την λατρεύουν καθώς ετοιμάζει «τα σέα και τα μέα» της, ενώ στον αέρα ξεθυμαίνουν ερωτικές κραυγές σε «τόνο μέντζο, σοπράνο και μπάσο».

Πειραγμένη μουσική, νοσταλγικά τραγούδια, ζεστός φωτισμός, όμορφα κοστούμια, κι ένα σκηνικό κομψό και πρακτικό, ολοκλήρωσαν την ταυτότητα της παράστασης, που ήταν αναμενόμενη χωρίς κάποια έκπληξη.

Συντελεστές

Πρωταγωνιστούν: Γωγώ Μπρέμπου, Άγγελος Παπαδημητρίου, Λίλα Μπακλέση Μαζί τους οι ηθοποιοί: Βαγγέλης Αμπατζής, Μανώλης Κλωνάρης, Νίκος Λεκάκης, Γιώργος Σαββίδης, Άλεξ Τριανταφύλλου

Συντελεστές Δραματουργία: Αναστασία Τζέλλου – Κίρκη Καραλή

Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια: Κίρκη Καραλή

Κίνηση: Τατιάννα Μύρκου

Σκηνικά: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα – Ράνια Υφαντίδου

Κοστούμια: Ηλέκτρα Λαμπριανίδου Μουσική διδασκαλία – Πρωτότυπη μουσική σύνθεση – Ενορχήστρωση: Ελένη Ευθυμίου

Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Βίντεο: Ειρήνη Στείρου

Βοηθοί σκηνοθέτη: Αναστασία Τζέλλου, Γιάννης Σοφολόγης