Εδώ και χρόνια ολοένα και περισσότερα καινούρια αυτοκίνητα, πωλούνται χωρίς εφεδρικό τροχό, την γνωστή ρεζέρβα. Το γεγονός είναι της… μόδας και σχεδόν κανείς από τους πελάτες δεν υποψιάζεται τι μπορεί να πάθει εξ αιτίας αυτής της νέας …τάσης.
Μάλιστα, σε ενδεχόμενες ερωτήσεις υποψηφίων αγοραστών, ο πωλητής ενημερώνει ότι, αντί της ρεζέρβας υπάρχει το κιτ επισκευής ελαστικού, που μάλιστα παρέχει στον χρήστη μεγαλύτερο χώρο αποσκευών και εξοικονομεί βάρος.
Τι είναι όμως αυτό το κιτ και σε ποιες περιπτώσεις μπορεί να αποκαταστήσει το ξεφουσκωμένο (για πολλούς λόγους) ελαστικό;
Το κιτ επισκευής ελαστικού, αποτελείται από ένα συμπιεστή αέρα και μια φιάλη με ειδικό υγρό. Στην περίπτωση ελαστικού που έχει χάσει τον αέρα, ο συμπιεστής (που παίρνει ρεύμα από κάποια 12βολτη παροχή του αυτοκινήτου) προωθεί το υγρό περιεχόμενο της φιάλης (που προσαρμόζεται πάνω του) για να φουσκώσει το ελαστικό, στεγανοποιώντας παράλληλα το «τραύμα» που έχει δημιουργηθεί από κάποιο αιχμηρό και ΜΙΚΡΗΣ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ αντικείμενο.
Με άλλα λόγια, αν το ελαστικό ξεφούσκωσε επειδή το τρύπησε κάποιο καρφί, βίδα ή ότι άλλο δημιουργώντας του μια τρύπα έως τα 2-3 χιλιοστά, έχει καλώς. Το κιτ επισκευής μπορεί να εκπληρώσει την αποστολή του και ο οδηγός να συνεχίσει στην διαδρομή του.
Όμως, ειδικά στην χώρα μας με την άθλια κατάσταση των δρόμων, αλλά και τις αμέτρητες πανέμορφες χωμάτινες διαδρομές, τα λάστιχα ξεφουσκώνουν (σκάνε κατά το κοινώς λεγόμενο) συνήθως, όχι επειδή τα τρύπησε κάτι, αλλά γιατί κάποια βαθειά λακκούβα, μια αιχμηρή πέτρα, ένα απότομο πεζοδρόμιο (εθνικό σπορ το καβάλημά τους), έσκισε το πλαϊνό, ιδιαίτερα αυτών που διαθέτουν πολύ χαμηλό προφίλ.
Στην περίπτωση αυτή, το κιτ επισκευής «σηκώνει τα χέρια ψηλά» και η φυσική συνέπεια είναι η ταλαιπωρία και το έξοδο που θα υποστούν οδηγός και επιβάτες, είτε καλώντας οδική βοήθεια (αν έχουν και αν βέβαια μπορεί να προσεγγίσει στο επίμαχο σημείο), είτε με κάποιον άλλο τρόπο εξωτερικής βοήθειας, που ξεκινά από την μεταφορά (μέσω τρίτου) στο πλησιέστερο βουλκανιζατέρ για επισκευή του ελαστικού ή αγορά κάποιου μεταχειρισμένου που ταιριάζει, μέχρι την αναμονή να έρθει ο κατάλληλος εφεδρικός τροχός (πολλά αυτοκίνητα φορούν σπάνιες διαστάσεις ελαστικών) από κάποιο κοντινό αστικό κέντρο που διαθέτει ποικιλία διαστάσεων.
Μερικοί (λίγοι) κατασκευαστές, προκειμένου να ξεπεράσουν τις περιορισμένες δυνατότητες του κιτ επισκευής, υιοθέτησαν τα ελαστικά run flat με πολύ σκληρά πλαϊνά τα οποία ακόμα και ξεφούσκωτα μπορούν να ταξιδέψουν με ταχύτητα έως 80 χλμ/ώρα και για περίπου 80 χλμ απόσταση έως ότου βρεθεί κάποιο βουλκανιζατέρ. Όμως, η λύση αυτή έχει ιδιαίτερα αυξημένο κόστος αγοράς ελαστικών, μειωμένη άνεση και βαρύτερη αναρτώμενη μάζα, στοιχεία μη επιθυμητά για διάφορους λόγους.
Από την άλλη, η 5η ρόδα κανονικών διαστάσεων (αληθινή ρεζέρβα) στο αυτοκίνητο είναι ένα επιπλέον βάρος, ένα επιπλέον κόστος και ένας επιπλέον όγκος που κανείς δεν θέλει να επωμιστεί. Έτσι, αρχικά είδαμε τις μικρότερες σε όγκο ρεζέρβες ασφαλείας με –φυσικά- περιορισμένες δυνατότητες και στην συνέχεια το ανεπαρκές (στις περισσότερες των περιπτώσεων) κιτ επισκευής.
Το τελευταίο σχεδόν καθιερώθηκε όχι τόσο για τον λόγο αύξησης του χώρου αποσκευών (άλλωστε στα περισσότερα οχήματα η υποδοχή της ρεζέρβας παραμένει χωρίς να είναι αξιοποιήσιμη για αποσκευές), αλλά για την οικονομία κόστους που έχουν τα εργοστάσια από τις ρεζέρβες και τους γρύλλους.
Όσο για τον καταναλωτή; Ας πρόσεχε κι αν δεν ήξερε, ας ρώταγε…
Δια ταύτα: Στην διαδικασία αγοράς αυτοκινήτου, δείτε αν έχει ρεζέρβα (έστω και ασφαλείας) και εργαλεία αλλαγής τροχού. Αν δεν έχει, μην εμπιστεύεστε το κιτ (θυμηθείτε και τον νόμο του Μέρφι), αλλά αρχίστε τις διαπραγματεύσεις με τον πωλητή, ώστε να εφοδιαστεί το όχημα σας με την ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ρεζέρβα, τον απαιτούμενο γρύλλο και το κλειδί για τα μπουλόνια (βίδες) που συγκρατούν τους τροχούς. Ενδεχομένως το αίτημά σας να ικανοποιηθεί εν είδη δώρου προκειμένου να μην χαθεί η πώληση, αλλά και αν χρειαστεί να πληρώσετε κάτι παραπάνω, μην διστάσετε να το κάνετε, αφού αυτή η μικρή σπατάλη πιθανόν να σας γλυτώσει από μεγάλη ταλαιπωρία.
Νίκος Τσάδαρης