Σχεδόν θριαμβολόγησαν κάποιοι μόλις ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των πωλήσεων επιβατικών αυτοκινήτων τη χρονιά που πέρασε, καθώς θεώρησαν πως, επιτέλους πιάσαμε τον πάτο και ήδη αρχίσαμε να ξεκολλάμε από αυτόν.

Με 58.694 πωλήσεις καινούργιων αυτοκινήτων, τα στατιστικά παρουσιάζουν αύξηση 0,4% στο σύνολο, αριθμός που από μόνος του ενδεχομένως να δικαιολογεί όσους «αισιόδοξους», είναι όμως έτσι;

Εξαρτάται πως το βλέπει κανείς, καθώς η ανάλυση των αριθμών δείχνει πως στο σύνολο των πωλήσεων ο επιμερισμός δίνει αναλογία 52/48 % στις πωλήσεις λιανικής και fleet (εταιρικές πωλήσεις). Οι τελευταίες αυξήθηκαν λόγω της ενδυνάμωσης του τουρισμού, αλλά τα οφέλη που αφήνουν στο σύστημα εμπορία αυτοκινήτων είναι ελάχιστα. Αντίθετα, οι πωλήσεις λιανικής που είναι ζωτικής σημασίας για τις επιχειρήσεις του κλάδου, μειώθηκαν κατά 10%, ενώ το πρώτο 15νθήμερο του φετινού Γενάρη δείχνει πτώση περίπου 5% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2013.

Πλέον αυτού, ρίχνοντας μια ματιά στις πωλήσεις ελαφρών φορτηγών (αγροτικών, επαγγελματικών, κ.λπ.), διαπιστώνουμε πτώση κατά 7,4%, ενώ ακόμα χειρότερα έκλεισε ο χώρος της μοτοσικλέτας με μείωση της τάξης του 10,2%.

Από την άλλη, οι ελάχιστες ταξινομήσεις βαρέων φορτηγών (άνω των 3,5 τ.) με μόλις 345 φορτηγά, δείχνει την άθλια κατάσταση των επιχειρήσεων και της διακίνησης εμπορευμάτων, παρά το ότι ο αριθμός αυτός είναι κατά 63,5% καλύτερος από αυτόν των 211 φορτηγών που ταξινομήθηκαν το 2012.

Μείωση κατά 15,8% σημείωσαν και οι πωλήσεις λεωφορείων με μόλις 100 πωλήσεις σε σχέση με τις 118 της περασμένης χρονιάς και εδώ να σημειώσουμε ότι, στην κατηγορία αυτή δεν ανήκουν μόνο τα λεωφορεία των ΜΜΜ, αλλά και τα τουριστικά, ή τα μεταφοράς προσωπικού των επιχειρήσεων.

Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τα όσα έχουν προηγηθεί τα τελευταία πέντε χρόνια σε ένα από τους –μέχρι πρότινος- πλέον νευραλγικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας, που έχασε τις μισές και παραπάνω από τις άνω των 120 χιλιάδων θέσεων εργασίας που διέθετε, δείχνουν –κατά την άποψή μου- ότι, ο πάτος δεν έχει ακόμα βρεθεί.

Η ύφεση του κλάδου συνεχίζεται με μειωμένο αλλά σταθερό ρυθμό, την ώρα που ο υπερδανεισμός των επιχειρήσεων (περισσότερα από 2 δις δάνεια έχουν μόνο οι εισαγωγικές επιχειρήσεις αυτοκινήτων), ενώ η ψυχολογία των καταναλωτών είναι στο ναδίρ, κάτι που δεν αφήνει ακόμα και αυτούς που διαθέτουν κάποια χρήματα, ούτε καν να σκεφτούν την αγορά νέου αυτοκινήτου.

Όμως υπεύθυνη για αυτή την τραγική κατάσταση του χώρου, δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση της εποχής. Πριν από αυτή και συγκεκριμένα σχεδόν μια ολόκληρη 10ετία, τα golden boys του κλάδου με αλλεπάλληλα μαρκετινίστικα τρικ πουσάριζαν συνεχώς τις πωλήσεις διατηρώντας τες στο εξωφρενικό ύψος των 260-290 χιλιάδων ανά έτος, ενώ το μακρόπνοο/φιλόδοξο σχέδιό τους, έστηνε το κύκλωμα πωλήσεων ούτως ώστε να μπορεί να υποστηρίξει έως και 350 χιλιάδες πωλήσεις, στόχο «εφικτό» προσεχώς όπως έλεγαν τότε. Η λογική αυτή υπονόμευσε από την αρχή κιόλας της κρίσης όλο το δίκτυο πωλήσεων οδηγώντας σε απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας και επιχειρηματίες στην απόγνωση, στη φυλακή και στην αυτοκτονία.

Οι ίδιοι σήμερα, βασισμένοι στο… 0,4% αύξησης ετοιμάζονται για νέους εμπορικούς θριάμβους, υποσχόμενοι «αμπέλια ατρύγητα και χωράφια με τα στάχια», ενώ η κοινωνία βουλιάζει, η ανεργία αγγίζει επίσημα το 30% και η ψυχολογία στα τάρταρα.

Αυτή είναι η αλήθεια πίσω από τους αριθμούς. Οι προβλέψεις του αύριο δικές σας…