Η αγωνιστική κατάσταση του Valentino Rossi ένα χρόνο πριν αφήσει την Yamaha για τα μάτια της Ducati. Τότε που κέρδιζε αγώνες, τον 9ο τίτλο του και όλους τους αντιπάλους του.

Η μεγαλύτερη τιτανομαχία των τελευταίων χρόνων καταγράφηκε στον 6ο αγώνα του 2009, τότε που ο κραταιός, 8 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής (τότε), τα έβρισκε σκούρα από τον πιτσιρικά που είχε εισβάλει στο ίδιο box μαζί του.

Τι τοίχους είχε σηκώσει για να μην τον βλέπει, τι προσπάθησε να του σπάσει τον τσαμπουκά όπως ήξερε πολύ καλά να κάνει και έχει αποδείξει στο παρελθόν με τους Biaggi, Gibernau και όσους τόλμησαν να τον αμφισβητήσουν, ο Lorenzo δεν ‘μάσησε’.

Εκείνη τη χρονιά ο Valentino κέρδισε τον τελευταίο του τίτλο, το ένατο, αλλά ο Lorenzo συνέχιζε διαρκώς με σταθερά βήματα να πλησιάζει την κορυφή. Το 2010 κυριάρχησε πλήρως και στέφθηκε πρωταθλητής τρεις αγώνες πριν το τέλος. Απόντος το Rossi βέβαια που είχε έναν σοβαρό τραυματισμό στην κνήμη και έμεινε εκτός για 4 αγώνες.

Σε εκείνο τον ιστορικό αγώνα στην πίστα της Καταλονίας το 2009, γράφτηκε μία από τις πιο όμορφες σελίδες του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Μέσα στην πατρίδα του Lorenzo ο Rossi ήθελε να δείξει ποιος είναι το αφεντικό.

Το αποτέλεσμα ήταν μια λυσσαλέα μονομαχία σώμα με σώμα που όσες φορές κι αν την δεις σου παγώνει το αίμα. Πραγματική διαφήμιση του MotoGP καθώς η οριακή, χειρουργικής ακρίβειας οδήγηση συναντά το πάθος για τη νίκη. Το αποτέλεσμα αποτυπώνεται στο video με καθαρές, έντιμες κινήσεις και συνεχείς προσπεράσεις ανάμεσα σε δύο τεράστια ταλέντα.

Χαρακτηριστικό της χρονιάς εκείνης και του συναγωνισμού –που τόσο μας λείπει πλέον – είναι ότι στη βαθμολογία μετά τον συγκεκριμένο αγώνα ισοβαθμούσαν στην πρώτη θέση τρείς οδηγοί: Ο Rossi, o Lorenzo και ο Stoner, όλοι με 106 βαθμούς.

Λέτε η επιστροφή του Rossi στη Yamaha να αναβαθμίσει το επίπεδο του συναγωνισμού; Η απουσία του Stoner πάντως σίγουρα γίνεται λίγο πιο υποφερτή και αν και ακόμη κανείς δεν ξέρει την έκβαση, το σίγουρο είναι ότι όλοι έχουμε την περιέργεια να το μάθουμε…

Απολαύστε το (ίδιο ουσιαστικά) video με τους τελευταίους γύρους του αγώνα, σε δύο εκδοχές: στη μία τους 4 τελευταίους γύρους με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση και στην άλλη τους 2 τελευταίους όμως με την απολαυστική όσο και σπαραχτική περιγραφή των Ιταλών δημοσιογράφων που ιντριγκάρουν ακόμη περισσότερο την αγωνία του θεατή.