Σας αρέσει το αυτοκίνητο που οδηγείτε;

Είναι η επιλογή αυτοκινήτου μια σειρά από συμβιβασμούς που καταλήγει σε κάτι που «τέλος πάντων» υποφέρεται, ή μια αυθόρμητη διαδικασία που σας χαρίζει «αυτό που σας αρέσει»;

Η λεπτομέρεια εδώ είναι το τι μας αρέσει. Γιατί μαθαίνουμε να μας αρέσει αυτό που μπορούμε να φτάσουμε. Κανείς δε λέει «θα ήθελα μία Ferrari αλλά αφού δεν μπορώ να την αγοράσω, θα διαλέξω ένα Fiat 500». Μπορεί να το πει αλλιώς: «Αυτό το κόκκινο φιατάκι έχει κάτι από Ferrari που μου αρέσει.» Φυσικά και πρόκειται για συμβιβασμό, όμως γίνεται σε ένα επίπεδο που δεν στενοχωρεί, ίσα ίσα ενθουσιάζει.

Όμως ακόμη και τότε μπαίνουν οι επόμενοι συμβιβασμοί. Πόσο καίει, πόσα τέλη έχει, τι ασφάλεια, και πόσο κάνει. Ειδικά όταν απέναντι στο μοντέλο που θέλουμε υπάρχει τόσο σκληρός ανταγωνισμός, αυτά τα ερωτήματα παίζουν ρόλο.

Και μετά είναι μια σειρά από άλλες σκέψεις. Μου αρέσει η μάρκα αυτή; Μου ταιριάζει το σηματάκι της; Η χώρα προέλευσής της ή η ιστορία της; Πιο λεπτά ζητήματα που όμως παίζουν ρόλο στο πως θα απαντηθούν τα πιο ουσιώδη. Είναι αυτά που λέμε «υποκειμενικά» γιατί έχουν να κάνουν με τον καθένα ξεχωριστά.

Και τελικά καταλήγουμε στην αγορά ενός αυτοκινήτου που χόρεψε ανάμεσα σε αυτές τις ισορροπίες και βγήκε το καλύτερο. Μας αρέσει όμως; Χαιρόμαστε να το οδηγούμε;

Εδώ υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Από τη μία αυτοί που θεωρούν πως το αυτοκίνητο είναι ένα άψυχο μέσο που μας μεταφέρει από το Α στο Β και όσο πιο οικονομικά, διακριτικά, αθόρυβα και με ασφάλεια το κάνει τόσο το καλύτερο. Εδώ μετράει μόνο η λογική. Αν τον ρωτήσεις όμως θα σου πει ότι του αρέσει το αυτοκίνητο που διάλεξε. Γιατί ακριβώς πετυχαίνει το συνδυασμό χαρακτηριστικών που θέλει από ένα αυτοκίνητο. Όσο «στεγνά» και αν το βλέπει ο ίδιος, είναι αυτό που του ταιριάζει.

Και μετά είναι αυτοί που θεωρούν πως η «λογική» επιλογή θα τους αρέσει με τον καιρό, καθώς ανακαλύπτουν τα προτερήματα που επέλεξαν. Είναι μια καταπίεση, ένας συμβιβασμός που πάει κόντρα στο συναίσθημα, και όσοι το κάνουν, αν και δύσκολα, θα παραδεχτούν πως το αυτοκίνητο που αγόρασαν, τελικά δεν τους αρέσει.

Στον αντίποδα φυσικά υπάρχουν και κάποιοι που επέλεξαν ακριβώς αυτό που τους αρέσει, αλλά στην πορεία «μάτωσαν» με την κατανάλωση, κατάλαβαν πως η ισχύς είναι γλυκιά αλλά δεν αξίζει τόσα χρήματα, ταλαιπωρήθηκαν με το μέγεθος ή με την κουκούλα του κάμπριο, κουράστηκαν να μπαινοβγαίνουν σκυφτοί και να λερώνονται ή να μην έχουν που να βάλουν μια σακούλα στο σούπερ μάρκετ. Διάλεξαν δηλαδή ένα αυτοκίνητο που μιλούσε στο συναίσθημα, δεν ταίριαζε όμως καθόλου με τον τρόπο ζωής τους και τις ανάγκες τους. Αυτοί δεν είναι πιο ευχαριστημένοι από τους άλλους επειδή έκαναν το «κομμάτι» τους, αλλά κατά βάθος, παραδέχονται ότι το αυτοκίνητό τους δεν τους αρέσει.

Εσείς ε ποια κατηγορία ανήκετε; Πως αγοράζετε αυτοκίνητο; Πόσους συμβιβασμούς κάνετε; Πόσο μιλάει η επιλογή στο συναίσθημα και πόσο στη λογική σας; Ποιες ερωτήσεις απαντάει καλύτερα το αυτοκίνητό σας, τις αντικειμενικές ή τις υποκειμενικές;

Και τελικά σας αρέσει το αυτοκίνητο που οδηγείτε; Θα το ξαναγοράζατε; Ήταν σωστή η επιλογή σας ή σας άφησε με μια πικρή γεύση στο στόμα και γιατί;

Πηγή: Autotriti.gr