Η Tsukimi Ayano στέκεται σε μια τάξη, που είναι γεμάτη με σκιάχτρα, σε σχολείο που έχει βάλει λουκέτο εδώ και χρόνια, στο χωριουδάκι Nagoro στην Ιαπωνία.
Χάρη στην Ayano, το μικρό και απομονωμένο αυτό χωριό, βιώνει μια απρόβλεπτη έκρηξη του πληθυσμού του, αλλά οι νέοι κάτοικοι δεν είναι αυτό που φαντάζεστε. Το Nagoro έχει πλέον «κατοικηθεί» από ανθρωπόμορφα σκιάχτρα, όλα δημιουργήματα της Ayano τα τελευταία 13 χρόνια, από τότε που μετακόμισε πίσω στο χωριό όπου μεγάλωσε, για να φροντίσει την ηλικιωμένη μητέρα της.
Αρχικά, η γυναίκα ξεκίνησε τη δημιουργία των σκιάχτρων για να τρομάζει τα ζώα και να μένουν μακριά από τις καλλιέργειες της, αλλά οι κούκλες έχουν πάρει μια δική τους «ζωή». Το περίεργο είναι ότι υπερτερούν αριθμητικά από τους πραγματικούς ανθρώπους στον οικισμό: οι κούκλες, στέκονται έξω από τα σπίτια, στα χωράφια, τα δέντρα, τους δρόμους, υπάρχουν σε μια στάση λεωφορείου – περιμένουν για ένα λεωφορείο που δεν έρχεται ποτέ…
Το Nagoro, όπως και πολλά χωριά στην ύπαιθρο της Ιαπωνίας, έχει πληγεί σκληρά από την εσωτερική μετανάστευση καθώς δεκάδες κάτοικοι συρρέουν στις πόλεις προς αναζήτηση εργασίας, αφήνοντας πίσω τους ως επί το πλείστον συνταξιούχους.
Φανταστείτε ότι η 65χρονη Ayano, είναι από τους νεότερους κατοίκους του Nagoro.
«Σε αυτό το χωριό, υπάρχουν μόνο 35 άνθρωποι», λέει στο Reuters. «Αλλά υπάρχουν 150 σκιάχτρα…».
