Αποτελούν την… κουλτούρα της χώρας. Κάτι σαν μια λαϊκή παράδοση που όσο πάει γίνεται θεσμός, καθώς η φτώχεια στην Ινδία δεν επιτρέπει στην πλειοψηφία του κόσμου έστω και μια απλή επίσκεψη στον οδοντίατρο.

Η… λύση βρέθηκε όμως στα πρόσωπα ή μάλλον στα χέρια των οδοντιάτρων των δρόμων. Είναι αυτοδίδακτοι (!) και συχνάζουν στα πεζοδρόμια, όπου απλώνουν και το εμπόρευμα τους. Από κάθε λογής ψεύτικο δόντι μέχρι μασέλες, αλλά και σιδεράκια. Ό,τι χρειάζεται ο πελάτης. Ανάλογης ποικιλίας είναι και οι υπηρεσίες που προσφέρουν. Κάνουν από σφραγίσματα, μέχρι εξαγωγές και απονευρώσεις. Όχι, όμως και ανάλογης ποιότητας βέβαια, καθώς περί απολύμανσης ούτε λόγος (τα εργαλεία πλένονται μια φορά τη μέρα και αυτό στο τέλος της), ενώ ο εξοπλισμός τους είναι… μεσαιωνικός.

Βρίσκονται παντού στη χώρα, αν και οι περισσότεροι έχουν μαζευτεί στο Νέο Δελχί. Οι πελάτες περνούν και σταματούν σε αυτούς χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο πόνος βλέπετε και η ανέχεια φυσικά. Άλλωστε, οι αμοιβές των εν λόγω… γιατρών είναι μηδαμινές. Ένας από αυτούς, ο 67χρονος Σουριντερ Σινχ έχει το πόστο του στο Πουντζάμπ. Είχε παρατήσει το σχολείο και αποφάσισε να μάθε την «τέχνη» από τον πατέρα του. Τουλάχιστον ο συγκεκριμένος είχε και κάποιον να του δείξει. Πλέον, ακολουθεί το επάγγελμα του οδοντιάτρου εδώ και 40 χρόνια.

«Πριν μερικά χρόνια είχα 15 ασθενείς την ημέρα, αλλά τώρα έχουν μειωθεί κατά πολύ στους τρεις με τέσσερις την εβδομάδα», ομολογεί ο Σινχ, καθώς η οικονομική κατάσταση των πολιτών ολοένα και επιβαρύνεται, πέραν του ότι την ίδια πορεία έχει ακολουθήσει και η στοματική υγιεινή πολλών αφότου τους επισκέφθηκαν. Τώρα κερδίζει περί τα 32 ευρώ τον μήνα. Οι χρεώσεις του είναι: 0.61 ευρώ για εξαγωγή (!), 1.83 ευρώ για νέο δόντι, 18.5 ευρώ για μια σειρά δοντιών και μάλιστα έχουν και ένα χρόνο εγγύηση.

Πλέον, οι πολύ φτωχοί κάτοικοι της Ινδίας δεν έχουν τη δυνατότητα να επισκεφθούν τις κλινικές, οι οποίες είναι απλησίαστες για το βαλάντιο τους. Ο Σινχ, ο οποίος έχει παρουσιαστεί και σε μίνι-ντοκιμαντέρ,εξηγεί ότι «προσέχουμε πολύ τους πελάτες μας. Αν κάποιος παίρνει λιγότερα χρήματα από αυτά που χρειάζεται για να φτιάξει το δόντι του τι πρέπει να κάνει; Τα κρατικά νοσοκομεία δεν διαθέτουν οδοντίατρους, παρά μόνο οι ιδιωτικές κλινικές, οι οποίες είναι… απλησίαστες οικονομικά», όπως αναφέρει η Daily Mail.

Πάντως, ο νόμος της χώρας δεν απαγορεύει του οδοντίατρους των δρόμων, κάτι που προσπαθεί να πετύχει ο Ιατρικός Οργανισμός.