Τις προηγούμενες χρονιές, τέτοια εποχή, γέμιζε από τουρίστες, που το επέλεγαν για την εκπληκτική του θέα στον Πύργο του Άιφελ και τη Βασιλική της Σακρέ Κερ, και τη βολική τοποθεσία του.

Το ξενοδοχείο Avenir Hotel Montmartre, στο Παρίσι, έμεινε άδειο από τους συνηθισμένες πελάτες του λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Αλλά δεν έμεινε άδειο γενικά: Άνοιξε τις πόρτες του στους άστεγους.

Η διεύθυνση του ξενοδοχείου έχει για έναν χρόνο παραδώσει τα δωμάτιά του στην φιλανθρωπική οργάνωση για άστεγους Emmaus Solidarite, η οποία τα χρησιμοποιεί τώρα για ανθρώπους που σε διαφορετική περίπτωση θα κοιμόντουσαν στον δρόμο, όπως μεταδίδει το ΑΜΠΕ.

Αν δεν ήταν αυτό το δωμάτιο στο ξενοδοχείο, ο Ιμπραχίμ, ένας πρόσφυγας από το Μαλί της δυτικής Αφρικής που έχει ζητήσει άσυλο στη Γαλλία, θα κοιμόταν κάτω στην κουζίνα του εστιατορίου, όπου βρίσκει περιστασιακά δουλειά, ή, όταν δεν υπάρχει αυτό, στον δρόμο.

«Όταν έφτασα (στο Παρίσι) δεν ήξερα κανέναν. Μετακόμιζα συνέχεια σε προσωρινά καταλύματα, κάποιες φορές κοιμόμουν στην κουζίνα ή δίπλα στον κάδο απορριμμάτων»  λέει.

«Κάποιες μέρες βρίσκω καμιά δουλειά του ποδαριού και βγάζω περίπου 40 ευρώ, 30 ευρώ, 50 ευρώ και τότε βγαίνω. Όταν βρίσκω τέτοιες δουλειές, πληρώνω ξενοδοχείο, το οποίο στοιχίζει 30 ευρώ, για να περάσω τη νύχτα. Αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό όλη μου τη ζωή» προσθέτει.

Στο Avenir Hotel Montmartre, το κόστος του δωματίου του καλύπτεται από την φιλανθρωπική οργάνωση. Οι ένοικοι λαμβάνουν τρία γεύματα ημερησίως στην αίθουσα πρωινού και κάθε δωμάτιο έχει τηλεόραση και μπάνιο με ντους.

Για την φιλανθρωπική οργάνωση το ξενοδοχείο αυτό προσφέρει μια ασφαλή βάση σ’ αυτούς που φιλοξενεί για να προσπαθήσουν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους. Η φιλανθρωπική οργάνωση καλύπτει το κόστος λαμβάνοντας κυβερνητική βοήθεια.

Πολλοί ένοικοι υποφέρουν από σωματικές ή ψυχικές ασθένειες λόγω της ζωής τους στους δρόμους και την τραυματική εμπειρία που έχουν βιώσει, σημειώνει ο γενικός διευθυντής της Emmaus Μπρουνό Μορέλ. Η φιλανθρωπική αυτή οργάνωση έχει στόχο να τους βοηθήσει να σπάσουν τον κύκλο της έλλειψης στέγης, προσθέτει.

«Την ημέρα που ήρθα είπα: τέλεια!» λέει ο Ιμπραχίμ για το ξενοδοχείο και καταλήγει: «Βλέπω μέλλον. Θα έρθει η μέρα που η ζωή μου θα αλλάξει».