Ο Γερμανός καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Χάγκεν Φλάισερ, με αφορμή την επίσκεψη του Προέδρου της Γερμανίας, Γιοακίμ Γκάουκ, επισημαίνει πως, «η λέξη “συγγνώμη” δεν ειπώθηκε μέχρι σήμερα σε καμιά επίσκεψη Γερμανού αξιωματούχου» στην Ελλάδα.

Ο κ Φλάισερ τονίζει επίσης ότι οι θηριωδίες των Ναζί στην Ελλάδα δεν αναφέρονται στα γερμανικά βιβλία, προτείνει δε τη συγγραφή κοινού βιβλίου ιστορίας από ελληνογερμανική επιτροπή.

«Οι Έλληνες ανακαλούν συχνά στη μνήμη τους τα γεγονότα εκείνης της εποχής», υποστηρίζει ο κ. Φλάισερ σε συνέντευξή του στη γερμανική Ραδιοφωνία και εξηγεί ότι η περίοδος της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα ήταν η πιο αιματηρή και η πιο καταστροφική από ό,τι σε όλες τις μη σλαβικές χώρες, αλλά ακόμη και στην Τσεχία.

«Υπήρχαν πολλά Λίντιτσε. Το Λίντιτσε και το Οραντούρ είναι μαρτυρικές πόλεις γνωστές στους μορφωμένους Γερμανούς. Αλλά τα Καλάβρυτα, που επισκέφθηκε το 2000 ο τότε Γερμανός Πρόεδρος Ράου, ή οι Λιγκιάδες, που θα επισκεφθεί ο νυν, δεν τα ξέρει κανείς, παρά το ότι εκτελέστηκαν με τον πιο θηριώδη τρόπο γυναίκες, παιδιά, ακόμη και αγέννητα παιδιά.

Στα γερμανικά σχολικά βιβλία δεν υπάρχουν», αναφέρει χαρακτηριστικά και αποδίδει το γεγονός εν μέρει στην απουσία ελληνικού λόμπι.

«Επιπλέον, η πιο ισχυρή αντιστασιακή οργάνωση κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ελλάδα ήταν οι ηττημένοι του εμφυλίου που ακολούθησε. Που σημαίνει ότι στη δεκαετία του ’50 ή τέλος του ’40 συμμετείχαν στη κυβέρνηση και πρώην συνεργάτες των Γερμανών», προσθέτει.

Ο κ. Φλάισερ θεωρεί πολύ σημαντική την επίσκεψη του Γερμανού Προέδρου στην Ελλάδα και θυμίζει ότι το 1956 οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι από τους πρώην συμμάχους που έτειναν χείρα συμφιλίωσης προς τους Γερμανούς, με την επίσκεψη του τότε καγκελάριου Τέοντορ Χόις στην Αθήνα.

Σε ερώτηση δε του δημοσιογράφου σχετικώς με το τι θα μπορούσαν να περιμένουν οι Έλληνες να ακούσουν από τον κ. Γκάουκ, ο Γερμανός ιστορικός απαντά: «Η λέξη συγγνώμη δεν ειπώθηκε μέχρι σήμερα σε καμιά επίσκεψη Γερμανού αξιωματούχου. Θα ήταν σημαντικό, αλλά από την άλλη πλευρά, τέτοιες χειρονομίες θα είχαν παλαιότερα άλλη βαρύτητα από ό,τι σήμερα» αναφέρει και συνεχίζει:

«Στο μεταξύ, ο κόσμος παρηγορείται με το ότι Γερμανοί πρέσβεις πηγαίνουν στους μαρτυρικούς τόπους και καταθέτουν στεφάνια. Οι Έλληνες χαρακτηρίζονται ως λαός τεμπέληδων και απατεώνων, όπως γράφει το Focus και άλλα έντυπα. Οι ίδιοι χαρακτηρισμοί υπάρχουν και στους φακέλους της Βέρμαχτ, από τους στρατηγούς που έδιναν εντολή να καούν τα Καλάβρυτα. Έλεγαν ακριβώς τα ίδια, με τις ίδιες λέξεις».

Ο κ. Φλάισερ, πάντως, χαρακτηρίζει θετική την ελληνογερμανική συνεργασία σε όλους τους τομείς και επισημαίνει ότι ιδιαίτερη σημασία θα είχε η συγγραφή βιβλίου ιστορίας από ελληνογερμανική επιτροπή, όπως έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις.