Το lockdown κι οι απαγορεύσεις στις ζωντανές εμφανίσεις έχουν αφήσει πολλούς Βρετανούς μουσικούς χωρίς έσοδα και πόρους, δίνοντας λαβή για μία ευρύτερη εκστρατεία συμπαράστασής τους, ώστε να αποκτήσουν μεγαλύτερο μερίδιο από τα κέρδη της αναπαραγωγής των τραγουδιών τους στο διαδίκτυο.

«Έρχομαι σ’ επαφή με πολλούς νέους καλλιτέχνες, που καίτοι έχουν εκατομμύρια αναπαραγωγές (streaming) της δουλειάς τους, ακόμη και 200.000 ακροατές τον μήνα, ωστόσο δεν βγάζουν ούτε τον κατώτατο μισθό», τονίζει ο μουσικός Τομ Γκρέι (Tom Gray) από τo αγγλικό συγκρότημα indie (ανεξάρτητης) μουσικής Gomez, μιλώντας στο Reuters, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Ο Γκρέι ίδρυσε την εκστρατεία Broken Record (Σπασμένος Δίσκος) προκειμένου να ασκηθούν πιέσεις στη μουσική βιομηχανία και να κάνει περισσότερα για τους τόσους ανθρώπους που δημιουργούν στον χώρο.

Την ώρα δε, που οι Gomez με τις πλατινιένες πωλήσεις δίσκων, βγάζουν εκατομμύρια από τη μουσική τους που παίζει στο Spotify, την κορυφαία διαδικτυακή πλατφόρμα μουσικής στην παγκόσμια αγορά, στην τσέπη του Γκρέι καταλήγουν μόλις «λίγες πένες» από αυτά τα έσοδα.

Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι τα χρήματα που καταβάλουν οι καταναλωτές για να χαρούν τις υπηρεσίες από μεγάλες διαδικτυακές πλατφόρμες μουσικής πηγαίνουν σε ένα κεντρικό ταμείο, το οποίο διανέμει τα έσοδα στους καλλιτέχνες σύμφωνα με τα μερίδια που έχουν στην αγορά.

Συνεπώς εάν κάποιος πλήρωσε 10 λίρες τον μήνα και άκουγε μόνο τους Gomez, τα χρήματά του δεν θα πήγαιναν κατ’ ευθείαν στο συγκρότημα, αλλά ακόμη και τότε θα τα καρπώνονταν οι κορυφαίοι σε πωλήσεις καλλιτέχνες στον κόσμο και οι δισκογραφικές τους εταιρίες.

Οι εταιρείες streaming ροής ισχυρίζονται πως κάνουν ό, τι μπορούν για να βοηθήσουν τους καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια του lockdown. Η Spotify έχει δεσμευτεί να χορηγήσει δωρεές σε μουσικά φιλανθρωπικά ιδρύματα ύψους έως και 10 εκατ. δολαρίων, ενώ και η Apple Music ίδρυσε ένα ταμείο 50 εκατ. δολαρίων για ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες και διανομείς. Η φιλανθρωπική οργάνωση Help Musicians UK έχει καταβάλλει 8,5 εκατ. λίρες σε 17.500 μουσικούς που έχουν εξαντλήσει τους χρηματικούς τους πόρους.

Αλλά, πολλοί περισσότεροι είναι οι μουσικοί που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα, αποκλεισμένοι από τα κρατικά προγράμματα υποστήριξης των εργαζομένων στην περίοδο του εγκλεισμού, επειδή τα εισοδήματά τους δεν είναι νόμιμα και δηλωμένα. Μια έρευνα της ένωσης Musicians Union νωρίτερα μέσα το μήνα διαπίστωσε ότι το 38% των μελών της δεν πληροί τα κριτήρια για την ένταξή τους στην κρατική βοήθεια.

«Ξέρω πόσο δύσκολη είναι ήδη η κατάσταση για τόσους πολλούς ανθρώπους και μπορώ να δω πόσο πραγματικά τρομακτικά κακή θα γίνει στο μέλλον», δήλωσε ο Γκρέι, του οποίου η εκστρατεία υποστηρίζεται από ονόματα όπως ο Boy George, ο John Grant και οι Shins.

Το συγκρότημα Hot Chip, ένα δημοφιλές σχήμα ηλεκτρονικής-indie μουσικής, είχε προγραμματίσει μια παγκόσμια περιοδεία για το 2020. Τώρα, οι μουσικοί και οι εννέα τεχνικοί τους έχουν απωλέσει μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους, παρά τα εκατομμύρια ακροατές που ακούνε τη μουσική τους στο διαδίκτυο κάθε μήνα – μια βάση τον όγκο των θαυμαστών τους, οι Hot Chip θα έπρεπε να τρώνε με «χρυσά κουτάλια» εδώ και δεκαετίες.

«Ούτε εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε από που θα μας έλθουν ξανά μετρητά», τονίζει ο Αλ Ντόιλ (Al Doyle), μέλος των Hot Chip.

Παρά την πιθανή πτώση κατά 25% στα παγκόσμια έσοδα της μουσικής φέτος λόγω της πανδημίας, η βιομηχανία αναμένεται να διπλασιάσει την αξία της έως το 2030, σύμφωνα με μια έρευνα της Goldman Sachs, που δημοσιεύθηκε αυτόν τον μήνα. Όμως, παρά τα αισιόδοξα μηνύματα για το μέλλον της βομηχανίας, πολλοί καλλιτέχνες τρέφουν μεγάλες αμφιβολίες για το δικό τους μέλλον.

«Εάν ο κορονοϊός συνεχίσει έτσι όλο το καλοκαίρι, τότε πραγματικά θα αισθανθώ πως ολάκερη η ζωή μου στη μουσική έχει αποδεκατιστεί», δήλωσε ο Theo Bard, ένας τραγουδοποιός που ήλπιζε να προωθήσει το άλμπουμ του, που θα κυκλοφορήσει αυτό το καλοκαίρι.

Ο Ντόιλ από τους Hot Chip παραδέχεται πως μόνο οι καταναλωτές ενδέχεται να έχουν τη δύναμη να αποκαταστήσουν εν μέρει τις ισορροπίες, είτε αγοράζοντας μουσική απευθείας από τους ιστότοπους των αγαπημένων τους καλλιτεχνών, είτε μέσω από διαδικτυακές πλατφόρμες, όπως το Bandcamp, όπου οι ίδιοι οι καλλιτέχνες ελέγχουν τις τιμές.

«Εάν κι αυτό δεν αποδειχθεί επιτυχές, τότε πιστεύω πως πολλοί μικρο-μεσαίου επιπέδου καλλιτέχνες, που πιθανότατα κινούνται στα δικά μας επίπεδα, θα αποφασίσουν πως αυτός δεν είναι ένας εφικτός τρόπος για να βγάλουμε τα προς το ζην», συμπεραίνει ο Ντόιλ.